Zmiany morfometryczne Heterorhabditis megidis (Poinar, Jackson i Klein ) po różnym czasie kontaktu z jonami ołowiu(II)

Abstract

Nematodes of the families Steinernematidae and Heterorhabditidae are a natural factor controlling population density of insects and for many years have been used in biological plant protection. When using entomopathogenic nematodes as biological pest control it was found that heavy metal ions might negatively affect their pathogenic properties. In laboratory experiments invasive larvae of H. megidis were kept for 24 and 120 hours in Petri dishes containing water solutions of lead nitrate(V) at a concentration of 500 ppm Pb(II). Nematodes that survived the contact with lead ions were transferred to pots with soil and test insects (Galleria mellonella L.). Nematodes kept in distilled water served as a control. Half of dead insects was dissected two days after their death. Individuals of the first nematode generation were isolated from dead insects and selected body dimensions (body length, body width, length of the pharynx and tail) were measured. Second half of dead insects was intended for reproduction. Larvae obtained from this reproduction were used for further tests aimed at analysing the effect of long term passaging of nematodes through the host. Five passages were made in total. The time of the contact of nematodes with lead ions was found to affect their body dimensions.Nicienie z rodziny Steinernematidae i Heterorhabditidae stanowią naturalny czynnik redukujący liczebność populacji owadów i od wielu lat są wykorzystywane w biologicznej ochronie roślin. W momencie wykorzystania nicieni entomopatogennych jako biologicznego środka w zwalczaniu szkodników upraw, stwierdzono, że jony metali ciężkich mogą w znacznym stopniu niekorzystnie wpłynąć na patogenność nicieni owadobójczych. W doświadczeniach larwy inwazyjne H. megidis przetrzymywano przez 24 godziny i 120 godzin w roztworach wodnych azotanu(V) ołowiu o stężeniu 500 ppm Pb(II) w szalkach Petriego. Nicienie, które przeżyły kontakt z jonami ołowiu, wprowadzano do pojemników z glebą, w których znajdowały się owady testowe (Galleria mellonella L.). Kontrolę stanowiły nicienie przetrzymywane w wodzie destylowanej. Połowę martwych owadów poddawano sekcji po dwóch dniach od ich śmierci. Izolowano z nich osobniki pierwszego pokolenia nicieni i oznaczano ich wybrane wymiary ciała (długość ciała, szerokość ciała, długość gardzieli i długość ogona). Drugą połowę martwych owadów przeznaczano na reprodukcję. Otrzymane z reprodukcji larwy wykorzystano do dalszych testów mających na celu analizę wpływu długotrwałego pasażowania nicieni przez jednego żywiciela. Wykonano 5 pasaży. Zaobserwowano, że czas kontaktu nicieni z jonami ołowiu(II) wpływa na wymiary ciała