Amaç: Çocukluk çağında Metabolik Sendrom (MS), ilişkili obezite glukoz intoleransı, insülin direnci, tip 2 diabet, dislipidemi ve diğer hormonal bozukluklarla karakterizedir. Ne yazık ki Maalesef bu olgular koruyucu önlemler alınmadığı taktirde erişkin yaşamda obez hale gelecektirler. Pediatrik yaşta MS prevelansı ülkemizde halen iyi bilinmemektedir. Bu amaçla çalışmamızda prepubertal ve pubertal çocuklarda MS ve diğer metabolik özelliklere ait prevelansın değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntemler: 70 obez çocuk çalışmaya alındı. Antropometrik ölçümleri içeren detaylı muayenesi yapılan herbir çocuğa, kan biyokimyası; kan şekeri, renal ve hepatik fonksiyon testleri, lipidler, elektrolitler, hormonal değerlendirme için fT3, fT4, TSH tiroid otoantikorları, açlık insülin seviyeleri ve OGTT uygulandı. Metabolik sendrom kriterleri modifiye WHO kriterlerine göre tanımlandı. "Homeostasis model assessment of insulin resistance" (HOMA-IR) parametresi insülin rezistans indeksi olarak kullanıldı.Bulgular: Tüm olgularda MS prevalansı %18,8 olarak saptandı. MS prepubertal gruba göre pubertal grupta anlamlı derecede yüksekti (P > 0,05). Glukoz homeostazına ilişkin bulgular, prepubertal grupta açlık hiperinsülinemisi, bozulmuş glukoz toleransı olup sırasıyla %33,3 ve %5,5 idi. Aynı bulgular pubertal grupta sırasıyla %64,7 ve %23,5 idi. Hipertansiyon 4 (%11,7) pubertal vakada gözlendi. Prepubertal ve pubertal grupta dislipidemi sırasıyla %41,6 ve %41,1 olarak saptandı. Bu yönü ile anlamlı farklılık yoktu (P 0.05). The data related with glucose homeostasis; fasting hyperinsulinemia, impaired glucose tolerance were 33.3% and 5.5% in the prepubertal group, where it was 64.7% and 23.5% in the pubertal group, respectively. Hypertension was observed in four pubertal cases (11.7%). Dyslipidemia were identified in 41.6% and 41.1% in prepubertal and pubertal groups, respectively, with no significant differences (P < 0.05).Conclusion: Metabolic syndrome prevalence especially abnormal glucose homoeostasis among the obese pediatric age group was quite high. We suggested that, early diagnosis, regularly follow-up and if needed, treatment will prevent beta-cell destruction and development of type 2 diabetes mellitus in these case
