Ocena wybranych parametrów antropometrycznych i biochemicznych u pacjentek z przewlekłym autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy ze szczególnym uwzględnieniem stężenia 25(OH)D — doniesienie wstępne. Część II

Abstract

Introduction: Vitamin D, which is one of the four fat-soluble vitamins, recently is alsothe subject of many studies in medicine and related sciences. Deficiencies of the vitaminD are commonly recognized among patients with autoimmune diseases also amongpatients with autoimmunological thyroiditis. This work is a continuation of the presentationof results, which are discussed in the first par t titled: “Evaluation of selectedanthropometric and biochemical parameters among patients with chronic autoimmunethyroiditis, with par ticular emphasis on the new VAI index: preliminary repor t. Par t I”. Material and methods: The study was conducted among 34 patients with chronic autoimmunethyroiditis hospitalized in the Department of Endocrinology of the Municipal Hospital in PiekaryŚląskie, Silesia, Poland. Vitamin D was determined by using the test to quantify assessment oftotal 25-hydroxyvitamin D. The non-parametric U Mann Whitney test was performed for comparisonof quantities measurements. Also Spearman rank correlation was used. The collecteddata were statistically analyzed, a = 0.05. Results: The mean concentration of 25(OH)D in the study group was 45.14 ± 15.63 (median44) nmol/L [18.08 ± 6.26, median 17.6 ng/mL], thus classif ying the entire study group inthe category of vitamin D deficiency defined in the literature as a concen tration < 20 ng/ml(50 nmol/L). Vitamin D deficiency was obser ved among 65% of women. There was no sig -nificant relationship between the concentration of 25(OH)D and any of the analyzed anthro -pometric and biochemical measurements in the examined group of patients (p > 0.05). Conclusions: Vitamin D deficiency was commonly obser ved in patients with autoimmunethyroiditis hospitalized in a selected department of endocrinology. The concentration of vitaminD did not correlated with anthropometric and biochemical indicators.WSTĘP: Witamina D będąca jedną z czterech witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, jest przedmiotem wielu badań w medycynie i naukach pokrewnych. Niedobory tej witaminy w organizmie rozpoznaje się również u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi, w tym zajmującymi gruczoł tarczowy. Praca stanowi kontynuację przedstawienia wyników badań omówionych w części pierwszej pt.: „Ocena wybranych parametrów antropometrycznych i biochemicznych u pacjentek z przewlekłym autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy ze szczególnym uwzględnieniem nowego wskaźnika VAI — doniesienie wstępne. Część I”. MATERIAŁ I METODY: Badanie przeprowadzono u 34 pacjentek z przewlekłym autoimmunologicznym zapaleniem gruczołu tarczowego hospitalizowanych na Oddziale Endokrynologii Szpitala Miejskiego w Piekarach Śląskich. Do pomiaru stężenia witaminy D użyto test do ilościowego oznaczania całkowitej 25-hydroksywitaminy D. Do analizy statystycznej wykorzystano test Shapiro Wilka oraz U-Manna-Whitneya, a także współczynnik rang Spearmana (R’). Przyjęto poziom istotności α = 0,05. WYNIKI: Średnie stężenie 25(OH)D w badanej grupie wynosiło 45,14 ± 15,63 (mediana 44) nmol/l [18,08 ± 6,26, mediana 17,6 ng/ml], klasyfikując tym samym całą grupę badaną w kategorii deficytu witaminy D definiowanego w literaturze jako stężenie 0,05). WNIOSKI: Deficyt witaminy D był powszechnie obserwowany u pacjentek z autoimmunologicznym zapaleniem gruczołu tarczowego hospitalizowanych na wybranym oddziale endokrynologii. Stężenie witaminy D nie korelowało ze wskaźnikami antropometrycznymi i biochemicznymi