Antipsychotic therapy by haloperidol is used from many decades and it still occupies a key place in the treatment ofsymptoms and prevention of recurrence of schizophrenia, mainly paranoid. It is also used in the treatment of bipolardisorder and behavioral disorders as well. It is also effective as an antiemetic and in drug-resistant hiccups. It can beused by both adults and children. The purpose of this review is to show selected articles describing methods, which mayreduce or even eliminate the risk of developing extrapyramidal syndrome, which is unavoidably accompanied by pharmacotherapywith this drug. These symptoms are a frequent cause of withdrawal of psychiatric medications by patientsand thus, they are the reasons of the therapy’s failure. This review includes interpretations of articles that present theresults of research on new methods for predicting the risk of extrapyramidal syndrome caused by haloperidol treatment.In this article we discussed predictive values of such factors as arterial blood lactate levels, creatine kinase activity, serumselenium level or early antipsychotic effect. In search of new methods of prevention of the extrapyramidal syndrome, weanalyzed the effect of caffeine, naproxen and cystamine. Evaluation of the clinical and morphological effects of chronichaloperidol administration has been based on results of patients who were suffering from paranoid schizophrenia froma minimum of 30 years. The results of experiments comparing the new form of administration of haloperidol with thepreviously known ones are also presented. The ideas presented in these works often require further clinical trials, whichmay be the reason for exploring these problems.Terapia przeciwpsychotyczna haloperidolem jest stosowana od wielu dekad i wciąż zajmuje kluczowe miejsce w leczeniu objawów i zapobieganiu nawrotom schizofrenii, głównie paranoidalnej. Jest stosowany również w terapii choroby afektywnej dwubiegunowej, jak również zaburzeń zachowania. Skuteczny też jako środek przeciwwymiotny i w opornej na leki czkawce. Dopuszcza się używanie zarówno u osób dorosłych jak i dzieci. Celem tego przeglądu jest ukazanie wybranych prac opisujących metody, które mogą w przyszłości zmniejszyć lub nawet wyeliminować ryzyko wywoływania zespołu pozapiramidowego, który nieodzownie towarzyszy farmakoterapii tym lekiem. Objawy te są częstą przyczyną odstawiania medykamentów psychiatrycznych przez pacjentów i tym samym niepowodzenia terapii. W niniejszym przeglądzie zawarte są interpretacje artykułów, które prezentują wyniki badań nad nowymi metodami przewidywania ryzyka wystąpienia zespołu pozapiramidowego wywołanego leczeniem haloperidolem. Omówiono wartości predykcyjne takich czynników jak stężenia mleczanów we krwi tętniczej, aktywność kinazy kreatynowej, poziom selenu w surowicy czy wczesny efekt przeciwpsychotyczny. W poszukiwaniu nowych sposobów prewencji zespołu pozapiramidowego przeanalizowano efekt działania kofeiny, naproksenu oraz cystaminy. Ocenie skutków klinicznych i morfologicznych przewlekłego stosowania haloperidolu zostali poddani pacjenci chorujący na schizofrenię paranoidalną od minimum 30 lat. Przedstawione zostały też wyniki doświadczeń porównujących nową formę podawania haloperidolu z dotychczas znanymi. Idee przedstawione w tych pracach nierzadko wymagają dalszych badań klinicznych, co może stać się przyczyną do zgłębiania tych problemów
