Wstęp: Restenoza po zabiegach angioplastyki wieńcowej, mimo stosowania
coraz nowszych metod leczenia, nadal jest jednym z głównych problemów kardiologii
interwencyjnej. Celem pracy jest ocena odległego rokowania u pacjentów z restenozą
w stencie (ISR), leczonych metodą brachyterapii wewnątrzwieńcowej (VBT) typu "beta",
przy użyciu izotopu fosforu P32.
Materiał i metody: W latach 2002-2003 leczono 51 chorych z ISR w natywnych
naczyniach wieńcowych metodą VBT promieniami beta. U wszystkich pacjentów po wcześniejszym
zabiegu stentowania stwierdzono nawrót dolegliwości dławicowych oraz dodatni wynik
próby wysiłkowej. Restenozę potwierdzono za pomocą badania angiograficznego (redukcja
światła naczynia > 50%). U wszystkich chorych bezpośrednio przed napromieniowaniem
wykonywano rutynowy zabieg angioplastyki balonowej. Brachyterapię wykonywano,
stosując system Galileo ™ firmy Guidant, w którym źródło promieniowania stanowi
izotop fosforu P32. Obserwację odległą wraz z koronarografią po 6-9 miesiącach
przeprowadzono u wszystkich pacjentów.
Wyniki: W okresie obserwacji nie odnotowano zgonów, u 1 chorego wystąpił
zawał serca spowodowany późną zakrzepicą w stencie (2%). W koronarografii w 7
przypadkach (13,7%) stwierdzono nawrót restenozy w obrębie samego stentu, a w
dodatkowych 2 (3,9%) w odcinku bezpośrednio przylegającym do stentu (restenoza
brzeżna). Zatem łącznie po 9 miesiącach u 10 pacjentów zabieg brachyterapii okazał
się nieskuteczny (19,6%). U osób tych częściej obserwowano złożoną postać restenozy
(typ III i IV).
Wnioski: Brachyterapia jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia restenozy
w stencie. Ryzyko wystąpienia kolejnej restenozy po brachyterapii wewnątrzwieńcowej
jest większe u chorych z rozlanym typem restenozy. (Folia Cardiol. 2004; 11: 727-732
