Анализата на говорните чинови на несогласување во англискиот и во македонскиот јазик покажува дека и македонските и американските говорители користат стратегии за засилување и стратегии за ублажување на несогласувањето, но во англискиот јазик посилно се изразени стратегиите за ублажување на исказот, а во македонскиот стратегиите за засилување на исказот. Тоа е резултат на покажувањето преферентност кон различни системи на учтивост.
Американската рамка на несогласување ја вклучува претпоставката дека несогласувањето треба да се избегнува. На несогласувањето треба да се гледа како на сугерирање, а не како на конфликт. Македонската култура повеќе ги вреднува со¬ли¬дар¬н¬¬о-ста и пријателството, па оттука во неа се развиле стратегии на инволвираност и бли¬скост.
Заради вака различните ставови кон несогласувањето, припадниците на овие две култури развиле различни средства за негово изразување. Овие средства им се добро познати на нивните припадници. Македонските говорители знаат дека ако не се согласуваат со своите колеги, можат да им кажат не е точно, немаш право и сл. Но таквите изрази би биле прагматички несоодветни при комуникацијата со колегите Американци
