W rozdziale tym przedstawiono tradycyjne metody kształtowania kompetencji matematycznych dzieci, takie jak metoda samodzielnych doświadczeń, kierowania aktywnością, zadań i ćwiczeń; metody oparte na pokazie, przykładzie, udostępnianiu sztuki, rozmowie, opowiadaniu, zagadce, objaśnieniu, instrukcji, wierszu i piosence, czy też metody żywego słowa. Omówiono także alternatywne strategie, takie jak: metody bazujące na koncepcji pedagogicznej Montessori, Froebla, Steinera, Domana czy Friedrich, de Galgóczy i Schindelhauer, a także Naglaka, Rokity i Rzepy. Pokazano również nowe, oparte na technologiach informacyjno-komunikacyjnych, przestrzenie aktywności matematycznych: środowisko rzeczywistości wirtualnej i cyberparków. Odniesiono się ponadto do uczniów ze specjalnymi potrzebami matematycznymi, którzy wymagają jeszcze innych metod pracy. W tym kontekście wyjaśniono różnice między takimi problemami z matematyką jak akalkulia, dyskalkulia czy specyficzne trudności matematyczne. Wreszcie ukazano to, jak rozpoznać w klasie uczniów uzdolnionych matematycznie, jak z nimi pracować oraz wyróżniono kompetencje zawodowe, które powinien posiadać nauczyciel takich uczniów. Rozdział kończy krótkie podsumowanie zachęcające do refleksji nad procesem nauczania matematyki
