Het einde van de Koude Oorlog, als laatste grootschalige inter-statelijk conflict, luidt een nieuw tijdperk van conflictpreventie in. Conflicten berusten steeds vaker op vaagheden zoals religiew.e en etnische sentimenten dan op meer concrete kwesties zoals grondgebied en grensovergangen. De internationale gemeenschap, die zich vanaf 1945 heeft ingezet om escalatie van geweld tussen landen te voorkomen, komt nu voor het probleem te staan dat conflicten steeds vaker binnen de grenzen van een land blijven. Afgezien van de vraag of de internationale gemeenschap voorbereid is om dergelijke conflicten te beslechten, is het nog maar de vraag of er een legitimatiegrond bestaat om de soevereine grenzen van een land te veronachtzamen
