Background and Objective: Tennis is one of the most popular sports in the world, which has its own unique types of injuries due to the unlimited time of competitions and the nature of this sport. The aim of this study was to evaluate the epidemiology of tennis injuries in the elite men of the country retrospectively.
Materials and Methods: The present study was a descriptive and retrospective study and elite male tennis players ranked in 1 to 300 countries were studied in this study. Athletes who reported injuries in the 2019 year were selected as research samples. The collected information was completed through the injury registration form by the athlete and with the help of the researcher. To analyze the data from SPSS software version 22 and use descriptive statistics, Chi-square (2X) to examine the differences in the levels of variables (3 levels and above) and the Prop test to examine the differences in the two-level variable at the level of Significance 0.05 was used.
Results: The injury rate (195 injuries) per 1000 hours of training was 6.04. The results showed that the anatomical region of the elbow was the most injured (21%), the rupture/inflammation of the tendon (34.3%) was the most common type of injury and among these 117 cases (60.3%) the injury was related to Overuse. The most common mechanism of injury was forehand motion (20.9%) and most of the severity of injuries was moderate (22.3%). Also, the highest rate of injury occurred in the end area (71%) and during training (63%) while working with the ball (78.8%).
Conclusion: According to the findings, which indicate the high prevalence of injury in tennis, the medical staff of teams, coaches, and athletes are advised to take the necessary measures to prevent them, taking into account the potential risk factors associated with the occurrence of injury.
How to cite this article: Nafar A, Minoonejad H, Alizadeh MH, Mansori MH, Samadi H. Epidemiology of Sports Injuries of Iran’s Elite Male Tennis Players. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2021;9(4):295-303.
سابقه و هدف: تنیس یکی از محبوب‌ترین ورزش‌ها در جهان است که به دلیل نامحدود بودن زمان مسابقات و ماهیت این رشته ورزشی دارای انواع آسیب‌های منحصر به خود است. هدف پژوهش حاضر بررسی همه‌گير‌شناسي آسيب‌های ورزشی بازیکنان تنیس مرد نخبه کشور به‌صورت گذشته نگر بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات گذشته نگر بود و مردان نخبه تنیسور رتبه 1 تا 300 کشوری در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که از بین آن‌ها ورزشکارانی را که در سال 1398 آسیبی را گزارش کرده بودند، به عنوان نمونه‌های پژوهش در نظر گرفته شدند. اطلاعات مربوط به این تحقيق از طریق فرم ثبت آسيب بوسيله ورزشكار و به کمک محقق تكميل شد. برای تجزیه و تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون خيدو (X2) برای بررسی تفاوت در سطوح متغیرها (3 سطحی و بالاتر) و آزمون نسبت برای بررسی تفاوت در متغیر دو سطحی در سطح معني‌داری 0.05 استفاده شد.
نتایج: نرخ بروز آسیب (195 آسیب) در 1000 ساعت تمرین 6.04 بود. نتایج نشان داد ناحیه آناتومیکی آرنج بیشترین آسیب (21%)، پارگی/ التهاب تاندون (34.3%) بیشترین نوع آسیب و از این بین 117 مورد (60.3%) آسیب مربوط به پرکاری بود. شایع‌ترین مکانیسم آسیب حرکت فورهند (20.9%) و بیشتر شدت آسیب‌ها از نوع متوسط (22.3%) بودند. همچنین بیشترین میزان آسیب در ناحیه انتهایی زمین (71%) و در زمان تمرین (63%) به هنگام کار با توپ (78.8%) رخ داد.
نتیجه گیری: با توجه به یافته‌ها که بیان‌کننده شیوع بالای آسیب در تنیس است، به کادر پزشکی تیم‌ها، مربیان، و ورزشکاران توصیه می‌شود تا با در نظر گرفتن عوامل خطرزای بالقوه مرتبط با بروز آسیب اقدامات لازم را جهت پیشگیری از آن‌ها انجام دهند.
How to cite this article: Nafar A, Minoonejad H, Alizadeh MH, Mansori MH, Samadi H. Epidemiology of Sports Injuries of Iran’s Elite Male Tennis Players. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2021;9(4):295-303
