ANNE-ÇOCUK KONUŞMALARINDA ANNENİN KULLANDIĞI MİMİK VE DOKUNMA DAVRANIŞININ ÇOCUĞUN BELLEK ÖZELLİKLERİ ÜZERİNDEKİ ETKİSİ

Abstract

Anne-çocuk konuşmalarındaki bellek özelliklerine bakıldığında (annenin ve çocuğun kullandığı benlikle ilgili sözcük, başkalarıyla ilgili sözcük, biz’le ilgili sözcük, toplam sıfat ve belirteç, toplam açık uçlu soru ve kapalı uçlu soru, ve değerlendirme ve tanımlama cümlesi sayıları, vb.) açıklayıcılığı yüksek olan annelerin (high-elaborative mothers) ve çocuklarının bu özelliklere dair toplamının daha yüksek olduğu, açıklayıcılığı düşük olan annelerin (low-elaborative mothers) ve çocuklarının ise aynı toplam açısından düşük seviyede olduğu çeşitli ulusal ve uluslararası çalışmalarda sistematik ve tutarlı biçimde gösterilmiştir.Bu çalışmanın amacı, bildiğimiz kadarıyla ulusal literatürde eksik olan anne-çocuk konuşmalarının bellek özellikleri ile, dijital görüntüleme yöntemiyle yapılan analizlerde ortaya çıkan yüz ifadelerine ve fiziksel dokunma ve müdahaleler (örneğin, annenin çocuğa kaç kere amaçsız olarak dokunduğu, kaç kere müdahele etmek amaçlı dokunduğu, konuşması sırasında kullandığı mimikler, yüz ifadeleriyle çocuğu belirli bir hareketi yapmaya yönlendirmesi) arasındaki ilişkiye bakılmasıdır. Bu çalışmanın sonucunda elde edilecek bulgular, hem ulusal hem de uluslararası literatüre katkı sağlamayı, ve aynı alanda çalışan ulusal araştırmacılar için de yeni bir araştırma yöntemi tanıtmayı hedeflemektedir

    Similar works