Wstęp: Badanie ma na celu porównanie skuteczności ablacyjnej
dwóch aktywności jodu promieniotwórczego:
60 i 100 mCi stosowanych w leczeniu uzupełniającym chorych
na zróżnicowanego raka tarczycy (DTC, differentiated
thyroid carcinoma).
Materiał i metody: W randomizowanym badaniu prospektywnym
analizie poddano grupę 224 chorych na DTC,
u których w chwili kwalifikacji do badania nie stwierdzono
klinicznych cech uogólnienia choroby nowotworowej. Do
badania włączono chorych w stopniu zaawansowania pT1b-3
Nx i pT4N0. Pacjentom w grupie A (99 osób) podano 60 mCi,
w grupie B (125 osób) - 100 mCi jodu 131.
Wyniki: Efekt terapii oceniano po roku, przeprowadzając diagnostykę w warunkach stymulacji endogennym TSH i po
dwóch latach w czasie leczenia tyroksyn¹ą. Po wykonaniu
scyntygrafii poterapeutycznej u 22 osób (9,8%) stwierdzono
mikroprzerzuty odległe (u 11 w grupie A i u 11 w grupie B).
Spośród pozostałych chorych pełną remisję stwierdzono
u 77% chorych w grupie A i 80% chorych w grupie B). Do
podania kolejnej aktywności ablacyjnej kierowano chorych,
u których jodochwytność w loży tarczycy utrzymywała się powyżej 0,5%, lub u których stwierdzano podwyższone stężenie tyreoglobuliny (Tg). Ponownego leczenia uzupełniającego wymagało 26 osób (13,3% w grupie A i 11,2% w grupie
B). W czasie diagnostyki wykonanej 12-24 miesiące od
pierwszego leczenia nie obserwowano znaczących różnic
w stężeniu Tg w obu grupach badanych.
Wnioski: W analizowanej przez autorów niniejszej pracy
grupie nie stwierdzono różnic w skuteczności ablacyjnej aktywności 60 i 100 mCi jodu 131, co przemawia za rutynowym
stosowaniem dawki o aktywności 60 mCi, dającej
mniejszą ekspozycję na promieniowanie jonizujące.Introduction: The aim of this study was to compare the early
outcomes between two groups of patients with differentiated
thyroid carcinoma (DTC) who received 60 or 100 mCi
of 131I for remnant ablation.
Material and methods: 224 DTC patients with primary tumor
> 1 cm of diameter or multifocal were randomised into
prospective clinical trial. Patients with extrathyroideal extension
of primary tumor and nodal metastases or M1 were not
enrolled. 99 patients received 60 mCi, and 125 - 100 mCi of
radioiodine as the first ablative dose.
Results: The effectiveness of thyroid ablation was evaluated
after one year, during endogenous TSH (thyroid stimulating
hormone) stimulation, and after two years during Lthyroxine
therapy. Whole body scintigraphy (WBS) was performed
under thyroxine withdrawal and thyroglobulin serum
level was assessed.
Distant micrometastases were detected in 9.8% of patients
by post-therapy WBS, 11 patients in group A treated with
60 mCi and 11 in group B treated with 100 mCi. In other
patients no symptoms of persistent disease were detected. At one year follow up full remission was diagnosed in
176 patients: 76 in group A and 100 in group B. The remaining
ones, 13.3% and 11.2% respectively, received the
second course of 131I for remnant ablation. There were no
statistically significant differences in Tg (thyroglobulin)
serum level either 12 or 24 months after 131I treatment.
Conclusions: Our evaluation of early efficacy of adjuvant
radioiodine treatment in low risk DTC patients shows no
differences between two radioiodine activities - 60 and 100
mCi in relation to thyroid ablation. Thus, the activity of 60
mCi is recommended
