Celem artykułu jest prezentacja właściwości psychometrycznych
polskiej adaptacji Skali Podatności na Nudę (Boredom Proneness Scale, BPS), autorstwa
Farmera i Sundberga. W przeprowadzonym dwuetapowym badaniu udział
wzięli studenci Uniwersytetu Śląskiego i osoby dorosłe (N = 622). Nie udało się
uzyskać struktury czynnikowej zbliżonej do żadnego z proponowanych w literaturze
modeli. W związku z powyższym przeprowadzono EFA, w której wyodrębniono
siedem czynników współtworzących podatność na nudę. Ze względu na
niewielką liczbę itemów wchodzących w skład poszczególnych czynników podjęto
decyzję o skróceniu narzędzia. W efekcie uzyskano 12-itemowe narzędzie,
zawierające dwa czynniki wchodzące w skład podatności na nudę – Wewnętrzną
i Zewnętrzną Stymulację. Struktura ta została potwierdzona za pomocą CFA w
kolejnym badaniu. Skrócone narzędzie cechowało się zadowalającym poziomem
trafności kryterialnej i zgodności wewnętrznej. Wyniki te sugerują, że skrócona
wersja BPS może być wykorzystywana w badaniach naukowych jako satysfakcjonująca
miara podatności na nudę. Należy jednak uwzględnić pewne ograniczenia
niniejszych badań
