Przedmiotem badawczym i główną osią tematyczną artykułu jest działalność artystyczna Karola Radziszewskiego. Praca ukazuje sylwetkę artysty jako zewnętrznego archiwizatora, który wykorzystuje archiwa, by opowiedzieć nieznane / zapomniane / ukryte historie. W artykule opisane i przeanalizowane zostaje to, w jaki sposób artysta przeszukuje archiwum - z jakich praktyk i metod korzysta, by uruchomić i ożywić niepożądane w dominującym reżimie widzialności w przestrzeni publicznej opowieści i obrazy dotyczące mniejszości seksualnych. Podjęte zostają też kwestie systemu funkcjonowania archiwum i wątek działalności Radziszewskiego skupiony wokół krytyki instytucjonalnej. W pracy postawiono tezę, że poszukiwania artysty stanowią sprawczy, performatywny i emancypacyjny gest wobec wykluczonych narracji i obrazów.The subject and the main thematic axis of the article is the artistic activity of Karol Radziszewski. The article presents the artist as an external archivist, who uses archives to tell the unknown / forgotten / hidden stories. The article provides a description and an analysis of the way Radziszewski searches the archives - what methods he uses to empower stories undesirable in view of the dominant discourse of public visibility. The article also examines the way the archives function and deals with the topic of Radziszewski's activity focused on institutional criticism. The article claims that the artist's search is a causative, performative and emancipatory gesture towards excluded narratives
