بررسی موانع گزارش دهی خطاهای پزشکی از دیدگاه کارکنان بالینی بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در شهر تهران 1395

Abstract

Background and Aims: One of the most important issues in the health sector is quality of care. Error reporting is essential to prevent errors and to learn from them. The aim of this study was to identify barriers to errors reporting in order to eliminate these barriers and to improve and encourage error reporting amongclinical staff members.Materials and Methods: In this cross-sectional study, 419 clinical staff members of teaching hospitals under the auspices of Shahid Beheshti University of Medical Sciences were selected using the multistage sampling method. The instrument for data collection was a researcher-developed questionnaire containing29 items and its validity and reliability were confirmed. Data were analyzed using SPSS 20 software and statistical tests. Ethical issues such as confidentiality of studied community were all considered.Results: The overall mean of barriers to errors reporting in our study was 3.13 of 5 which was at moderate level. Fear of error reporting consequences with mean score of 3.37 and staff attitudes with mean score of 2.70 were identified as the most important and less important barriers to error reporting. There wassignificant relationship between barriers to error reporting with staffs, educational level and their working shift (p < 0.05) so that barriers to error reporting was higher among physicians (3.39) and night shift (3.22) workers.Conclusion: The main barrier to error reporting was identified as the fear of error reporting consequences. Managers should have a nonpunitive approach to errors in the hospital so staff would report their errors voluntarily. By increasing the available data through error reporting, learning from errors is increased, and changes in hospital processes occurs.زمینه و اهداف: یکی از مهمترین موضوعات در بخش سلامت، کیفیت ارائه مراقبتها میباشد. گزارش دهی خطاها برای پیشگیری و یادگیری از خطاها ضروری است. هدف این مطالعه، شناسایی موانع گزارش دهی خطاها در جهت رفع موانع و بهبود و تشویق گزارش دهی در کارکنان بالینی بود. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، 419 نفر از کارکنان بالینی بیمارستانهای آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به روش نمونه گیری چند مرحلهای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته 29 موردی موانع گزارش دهی خطا بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS20 و آزمونهای آماری تجزیه و تحلیل شد. در کلیه مراحل انجام پژوهش، موازین اخلاقی نظیر محرمانه ماندن نام کارکنان بالینی، مراعات گردید . یافته ها: میانگین کل موانع گزارش دهی خطا 3/13از 5 بود که در سطح متوسطی قرار داشت. ترس از پیامدهای گزارش دهی با میانگین 3/37و نگرش کارکنان با میانگین 2/70بعنوان مهمترین و کم اهمیت ترین موانع گزارش دهی خطا شناسایی شدند. موانع گزارش دهی با سطح تحصیلات و شیفت کاری رابطه معناداری داشت p<0.05به طوری که موانع گزارش دهی در بین پزشکان و افراد شیفت شب بیشتر بود. نتیجه گیری: مانع اصلی گزارش دهی خطا، ترس از پیامدهای گزارش دهی بود. مدیران باید رویکرد غیرتنبیهی به خطا در بیمارستان داشته باشند تا کارکنان داوطلبانه خطای خود را گزارش کنند. با افزایش دادههای موجود از طریق گزارش دهی، یادگیری از خطاها افزایش یافته و تغییراتی در فرایندهای بیمارستانی ایجاد میشود