Introduction: The staff of pre-hospital emergency medical service experience many stresses daily in the frontline of emergency responses. Critical conditions and trying to save patients’ lives make operation difficult for emergency medical technicians. The burden of stress in this job group is related with critical incidents, and functional and emotional problems that are the result of the rate of exposure and the intensity of the stressor. Methods: In this descriptive-correlation study, 320 technicians working in pre-hospital emergency bases participated. To gather data, stress burden evaluation questionnaire, which was the result of rate of exposure to stressors, was used. Data were analyzed using SPSS statistical software and descriptive and inferential statistics. Results: In the present study, the most important causes of burden of stress were reported to be environmental occupational factors and patient-related factors. Mean and standard deviation of stress burden was 8.70 ± 3.61. Working with trauma patients, unrealistic expectations of the patient or their relatives, and driving in critical conditions and resuscitation of patients inflicted the highest burden of stress upon the staff. In this study, the mean score of stressor intensity was higher than the mean score of exposure to stressors and a significant correlation was seen between the rate of stress burden with number of operations, educational degree, emergency bases, and status of employment. Conclusion: Proper identification of stressors in terms of prevalence and intensity, leads to better understanding of these factors in pre-hospital emergency and can be of great help in prevention and control of stress burden among emergency medical service staff. مقدمه: پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی روزانه در خط مقدم پاسخ اورژانس استرس های فراوانی را تجربه می کنند. شرایط بحرانی و تلاش برای نجات بیماران،عملیات را بر تکنسین های فوریت پزشکی دشوار می نماید. بار استرس در این گروه شغلی مرتبط با حوادث بحرانی، مشکلات عملکردی و عاطفی است که حاصل میزان مواجهه در شدت تنش زا بودن عامل استرس زا است. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی بار استرس مرتبط با عملیات اورژانس در بین تکنسین های فوریت پزشکی ایران انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه توصیفی- همبستگی 320 تکنسین شاغل در پایگاه های اورژانس پیش بیمارستانی شرکت نمودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی بررسی بار استرس که حاصل میزان شدت در میزان مواجهه عوامل استرس زا بود استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. يافته ها: در این مطالعه مهمترین عامل بار استرس عوامل محیطی شغلی و عوامل مربوط به بیمار گزارش شدند. میانگین و انحراف معیار بار استرس 61/3±70/8 بود. کار با بیماران ترومایی، توقعات بیش از حد بیمار و همرا هان آن و رانندگی در شرایط بحرانی و احیاء بیماران، بیشترین بار استرس را بر پرسنل داشتند. در این مطالعه نمره میانگین شدت عوامل استرس زا بالاتر از نمره میانگین میزان مواجهه با عوامل استرس زا بود و بین میزان بار استرس با تعداد ماموریت، مدرک تحصیلی، پایگاه های اورژانس و وضعیت استخدام ارتباط معنی داری دیده شد. نتيجه گيری: شناسایی خوب عوامل استرس زا از نظر شیوع و شدت، باعث گسترش آگاهی و فهم بهتر از این عوامل در اورژانس پیش بیمارستانی خواهد بود و کمک شایانی در پیشگیری و کنترل بار استرس در پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی خواهد کر
