ntroduction: Trauma is among the injuries associated with a high prevalence of pain and little treatment for it. Pain can change vital signs and especially cause tachycardia due to sympathetic activity. This can distort our assessment of the patient’s shock; therefore, the present study evaluates the effect of prescribing analgesics on vital signs and hydration in trauma patients with extremity or pelvic fractures. Methods: 325 trauma patients over the age of 16 with extremity or pelvic fractures and GCS score of 14 or 15 were evaluated regarding changes in vital signs and receiving crystalloid in 2 groups of with and without analgesic administration. Results: 325 patients were divided into 2 groups of with (263 patients) and without (62 patients) analgesic administration. 80.9% of the patients received analgesics. In the group receiving analgesics, on average heart rate decreased from 103 to 95 (p < 0.001). However, it did not affect blood pressure and the respiratory status of the 2 groups receiving analgesics or not showed a significant difference. The group receiving analgesics received more crystalloids. Conclusion: Pain management in trauma leads to improvement in tachycardia and probably our better understanding of presence or absence of shock in the patient. Therefore, it is recommended to move the evaluation and treatment of acute trauma pain from the secondary survey in trauma to the D phase of the primary survey.مقدمه: تروما از آسیب هایی است که با شیوع بالای درد و درمان کم آن همراه است. درد می تواند موجب تغییر علایم حیاتی و به ویژه تاکی کاردی ناشی از فعالیت سمپاتیک گردد. این امر می تواند ارزیابی ما را از شوک بیمار مختل کند، لذا مطالعه ی حاضر تاثیر تجویز مسکن بر علایم حیاتی و هیدراسیون در بیماران ترومایی دچار شکستگی اندام و یا لگن را بررسی می کند. روش کار: 325 بیمار ترومایی بالای 16 سال دچار شکستگی اندام و یا لگن با معیار کمای گلاسکو 14 و 15 در دو گروه با و بدون دریافت مسکن از نظر تغییرات علایم حیاتی و دریافت کریستالویید ارزیابی شدند. نتایج: 325 بیمار در دو گروه با (263 نفر) و بدون (62 نفر) دریافت مسکن تقسیم شدند. 80.9 درصد بیماران مسکن دریافت کردند. ضربان قلب در گروهی که مسکن گرفتند به طور میانگین از 103 به 95 کاهش یافت (P <0.001). البته این کار تاثیری بر فشار خون نداشت و وضعیت تنفسی دو گروه نیز با و یا بدون دریافت مسکن اختلاف معنادار داشت. گروه با دریافت مسکن، میزان بیشتری از کریستالویید دریافت کردند. نتیجه گیری: کنترل درد در تروما موجب بهبود تاکی کاردی و احتمالا برداشت بهتر ما از وجود یا عدم وجود شوک در بیمار می شود. از این رو پیشنهاد می شود که بررسی و درمان درد حاد تروما از ارزیابی ثانویه (Secondary Survey) در تروما به مرحلهD از ارزیابی اولیه (Primary Survey) منتقل شود
