Introduction: Airway management of patients is among the responsibilities of an emergency medicine specialist. To decrease the adverse effects of intubation, sufficient knowledge of the drugs used and proper skill in intratracheal intubation is needed. Therefore, the present study was carried out aiming to evaluate the success rate and adverse effects of intratracheal intubation by emergency medicine residents. Methods: This cross-sectional study was done during 18 months in the emergency department (ED) of Imam Hossein Hospital, Tehran, Iran. All the residents who had spent at least 6 months of their education program in ED and had passed the 2-month specialized course in anesthesiology rotation were included in the study using census method. The researcher, who was a senior emergency medicine resident, would be present at the time of intubation and would gather the required data using a pre-designed checklist. Hypoxia, hypotension, aspiration, esophageal intubation, right main bronchus intubation, fracture of teeth, and tracheal rupture were considered as the studied adverse effects. In addition, more than 3 attempts for intratracheal intubation was considered unsuccessful intubation. Results: Finally, the findings of 100 patients with the mean age of 63.4 ± 16.8 years were analyzed (57% female). Attempts for intratracheal intubation were successful in all cases and 81 patients were intubated on first attempt, 15 on second attempt and 4 on third attempt. There was no unsuccessful intubation that needed more than 3 attempts among the residents. Success rate of intubation was 31 (83%) cases among first year residents, 52 (94%) cases in second year residents and 17 (100%) cases for third year residents. This difference among residents in various levels was statistically significant (p = 0.0014). Hypoxia, esophageal intubation, aspiration, hypotension, and right main bronchus intubation, were the most common adverse effects observed, respectively. No fracture of teeth or tracheal rupture case was observed. Rates of esophageal intubation (p = 0.002) and right main bronchus intubation (p = 0.023) were significantly different among residents of different levels. Number of attempts and adverse effects of intratracheal intubation were significantly related in this study as 75 (88%) cases of the observed adverse effects were seen in those who were intubated on the first attempt. Meanwhile, adverse effects were seen in only 6 (7%) cases that were intubated on the second or third attempt (p < 0.001). Conclusion: Attempts for intratracheal intubation was successful in all the patients but the difference in number of attempts was statistically significant between the residents of various levels. Hypoxia, esophageal intubation, aspiration, hypotension, and right main bronchus intubation, were the most common adverse effects observed, respectively. No fracture of teeth or tracheal rupture case was observed. مقدمه: از جمله مسئولیت های اصلی یک متخصص طب اورژانس مدیریت راه هوایی در بیماران است. برای کاهش عوارض اینتوباسیون، نیاز به دانش کافی نسبت به داروهای مورد استفاده و همچنین مهارت کافی در انجام لوله گذاری داخل تراشه می باشد. لذا مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان موفقیت و عوارض لوله گذاری داخل تراشه توسط دستیاران طب اورژانس انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی طی 18 ماه در بخش اورژانس مرکز پزشکی آموزشی درمانی امام حسین، تهران، ایران انجام گرفته است. کلیه دستیارانی که حداقل 6 ماه از زمان شروع دوره آموزشی خود را در بخش اورژانس سپری کرده بودند و دوره دو ماهه آموزشی اختصاصی در دوره چرخشی بیهوشی را گذرانده بودند به شیوه سرشماری و پیاپی وارد مطالعه شدند. فرد محقق که دستیار ارشد رشته طب اورژانس بود به صورت ناظر در هنگام انجام پروسیجر لوله گذاری حضور یافته و اطلاعات مورد نظر را از طریق یک چک لیست از پیش تهیه شده جمع آوری می کرد. هیپوکسی، هایپوتانسیون، آسپیراسیون، لوله گذاری داخل مری، لوله گذاری داخل برونش راست، شکستگی دندان و پارگی تراشه به عنوان عوارض مورد مطالعه در نظر گرفته شدند. همچنین تلاش برای لوله گذاری داخل تراشه بیش از 3 بار عدم موفقیت در نظر گرفته شد. يافته ها: در نهایت یافته های حاصل از 100 بیمار با میانگین سنی 8/16 ± 4/63 سال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (57 درصد زن). تلاش جهت لوله گذاری داخل تراشه در تمام بیماران موفقیت آمیز بود و از بین موارد مورد مطالعه، 81 بیمار در تلاش اول، 15 بیمار در تلاش دوم و 4 بیمار در تلاش سوم لوله گذاری شدند. موارد عدم موفقیت که نیاز به بیش از 3 بار تلاش باشد نیز در بین دستیاران دیده نشده است. میزان موفقیت در لوله گذاری داخل تراشه دستیاران سال اول 31 مورد (83 درصد)، دستیاران سال دوم 52 مورد (94 درصد) و دستیاران سال سوم 17 مورد (100 درصد) بود. این تفاوت در بین دستیاران سطوح مختلف از نظر آماری معنی دار بود (0014/0=p). هیپوکسی، لوله گذاری داخل مری، آسپیراسیون، هایپوتانسیون و لوله گذاری داخل برونش راست به ترتیب شایعترین عوارض مشاهده شده در این مطالعه بودند. هیچ موردی از شکستگی دندان و پارگی تراشه مشاهده نگردید. میزان لوله گذاری داخل مری (002/0=p) و لوله گذاری داخل برونش اصلی راست (023/0=p) در بین دستیاران سطوح مختلف تفاوت معنی داری داشت. تعداد دفعات تلاش و میزان عوارض لوله گذاری داخل تراشه در این مطالعه معنادار بود به طوری که 75 مورد (88 درصد) از عوارض مشاهده شده در بیمارانی که یک بار تلاش برای لوله گذاری داخل تراشه انجام گرفت، دیده شد. در حالی که میزان عوارض در مواردی که در تلاش دوم و سوم لوله گذاری انجام گرفت تنها 6 مورد (7 درصد) بود (001/0> p). نتيجه گيری: تلاش جهت لوله گذاری داخل تراشه در تمام بیماران مورد مطالعه موفقیت آمیز بود ولی تفاوت تعداد دفعات تلاش در بین دستیاران سطوح مختلف از نظر آماری معنی دار بود. هیپوکسی، لوله گذاری داخل مری، آسپیراسیون، هایپوتانسیون و لوله گذاری داخل برونش راست به ترتیب شایعترین عوارض مشاهده شده در این مطالعه بودند. هیچ موردی از شکستگی دندان و پارگی تراشه مشاهده نگردید
