University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia / Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju
Abstract
Spastična disfonija predstavlja oblik poremećaja glasa čiji uzrok još uvek
nije poznat. Kod nekih pacijenata nastaje kao primarni poremećaj, a kod drugih se
ispoljava udruženo sa određenim oblicima neuropatologije. U cilju bližeg
određivanja prirode poremećaja, u radu je dat pregled emprijskih studija koje
razmatraju patofizologiju i poreklo spastične disfonije. Istovremeno je pokazan
značaj multidimenzionalnog sagledavanja simptoma i prirode poremećaja glasa.
Istaknut je značaj kliničke opservacije, primene objektivnih metoda analize glasa i
percepcije simptoma oštećene fonacije od strane samog pacijenta.
Posebno su opisane postojeće metode terapije, uz isticanje njihovih
prednosti i nedostataka u tretmanu pacijenata sa spastičnom disfonijom. Zaključeno
je da nijedan do sada opisan metod tretmana ne dovodi do potpunog izlečenja.
Istaknut je značaj vokalne terapije kao metode koja izolovano, ili u kombinaicji sa
drugim metodama ublažava tegobe kod pacijenata sa spastičnom disfonijom.
S obzirom na tekuća shvatanja problema spastične disfonije, buduća
naučno-emprijska istraživanja treba usmeriti u pravcu utvrđivanja uzroka
poremećaja, standardizacije dijagnostičkih procedura i postupka evaluacije
efikasnosti primenjenih metoda tratmana.Spasmodic dysphonia is a voice disorder with no known cause. It occurs as
a primary disorder in some patients, while it coexists with other forms of
neuropathology in others. The paper reviews empirical studies on pthophysiology
and the origin of spasmodic dysphonia, with the aim to define the nature of the
disorder. The paper also points out the significance of multidimensional
identification of the symptoms and nature of voice disorders. The significance of
clinical observation, application of objective methods of analyzing voice and recognizing symptoms of the impaired phonation by the patient are emphasized as
well.
The paper describes current treatment methods, pointing out their
advantages and disadvantages in treating patients with spasmodic dysphonia. It was
concluded that none of the treatment methods described so far leads to complete
recovery. We pointed out the significance of vocal therapy as a method which
separately, or in combination with other methods, reduces the problems of patients
with spasmodic dysphonia. With regard to the current views on spasmodic
dysphonia problems, future scientific-empirical studies should be directed at
determining the cause of the disability, standardizing diagnostic procedures and the
process of evaluating the efficacy of the applied treatment methods
