Zastosowanie leków hipolipemizujących w warunkach ambulatoryjnych w Polsce — badanie epidemiologiczne Economedica Dyslipidemia 2015

Abstract

   Background: Dyslipidaemia, especially elevated low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C), is one of the most important cardiovascular risk factors. Treatment of dyslipidaemia and prevention of cardiovascular disease (CVD) with lipid-lowering drugs is one of the key issues in reducing cardiovascular mortality. Nevertheless, underutilisation of statins and lipid-lowering drugs is still a problem globally. Aim: The present study aimed to describe the utilisation of lipid-lowering drugs in groups of patients with indications for statin treatment and elevated LDL-C. Methods: The study included adult patients with an indication for the use of a lipid-lowering therapy, currently using or not using such therapy because of contraindications or statin intolerance, in whom LDL-C concentration was > 70 mg/dL, treated in outpatient settings. All patients were screened for CVD and had blood cholesterol concentration assessed. Patients were also divided into: (1) patients with vascular disease; (2) patients with diabetes mellitus; (3) aged ≥ 65 years; and (4) patients without the three mentioned risk factors. Results: The study group consisted of 2812 (51.4% male) patients. Major cardiovascular risk factors including arterial hyper­tension, type 2 diabetes mellitus, and smoking were highly prevalent in the study population (86.2%, 44.1%, and 23.3%, respectively). Out of the prespecified risk factors (vascular disease, diabetes mellitus, age ≥ 65 years) the study population was divided into patients without any of the mentioned risk factors (n = 520), those with all the three risk factors (n = 368), two out of three risk factors (n = 934), and one risk factor (n = 990). The study showed that 89.6% of patients were treated with statins (47.8% with atorvastatin, 27.8% with rosuvastatin, and 13.8% with simvastatin). Fenofibrate was used in 5.8% of the population and ezetimibe in 2.7%. In the whole group, 7.1% of patients did not receive any type of lipid-lowering therapy. Atorvastatin was more often used in patients with all the three prespecified risk factors, while rosuvastatin was used in patients without any of the risk factors. Conclusions: The most often-used lipid-lowering drugs in Poland are statins, with atorvastatin and rosuvastatin being used the most common of these. The present study shows that some patients with LDL-C concentration > 70 mg/dL and indications for lipid-lowering are not treated accordingly.Wstęp: Dyslipidemia, a zwłaszcza podwyższone stężenie cholesterolu frakcji LDL w surowicy, są jednymi z najistotniejszych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Leczenie dyslipidemii i zapobieganie występowaniu chorób układu sercowo-naczyniowego poprzez stosowanie leków hipolipemizujących mają ogromne znaczenie w redukowaniu śmiertelności pacjentów spowodowanej chorobami układu sercowo-naczyniowego. Niemniej jednak, niedostateczne stosowanie statyn i innych leków hipolipemizujących jest ciągle powszechnym problemem. Cel: Opisywane badanie ma na celu opisanie wzorów preskrybcji statyn u polskich pacjentów ze wskazaniami do statynoterapii i podwyższonym (> 70 mg/dl) stężeniem cholesterolu frakcji LDL. Metody: Do badania włączono dorosłych pacjentów leczonych ambulatoryjnie, u których występowały wskazania do stosowania leczenia hipolipemizującego, którzy obecnie stosowali takie leczenie lub nie stosowali go ze względu na przeciwwskazania lub występowała u nich nietolerancja statyn, a u których stężenie cholesterolu frakcji LDL w surowicy wynosiło > 70 mg/dl. Wszystkich pacjentów badano pod kątem występowania czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego oraz zmierzono im stężenie cholesterolu we krwi. Ponadto pacjentów podzielono ze względu na: /1/ występowanie choroby naczyniowej; /2/ obecność cukrzycy; /3/ wiek ≥ 65 lat. Wyniki: Badana grupa obejmowała 2812 (51,4% mężczyzn) pacjentów. Czynniki ryzyka takie jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2 i nikotynizm były powszechne w opisywanej populacji (występowały odpowiednio u 86,2%, 44,1% i 23,3% chorych). Na podstawie zdefiniowanych z góry czynników ryzyka (choroba naczyń, cukrzyca, wiek ≥ 65 lat) chorych podzielono: na pacjentów bez żadnego z opisanych czynników (n = 520), pacjentów ze wszystkimi 3 czynnikami (n = 368), pacjentów z 2 z 3 czynników (n = 934) oraz tych z 1 czynnikiem (n = 990). Badanie pokazało, że 89,6% badanej populacji otrzymywało statyny (47,8% atorwastatynę, 27,8% rosuwastatynę i 13,8% simwastatynę). Fenofibrat był stosowany u 5,8% badanej populacji, a ezetimib u 2,7%. Spośród całej badanej grupy 7,1% pacjentów nie stosowało żadnego leczenia hipolipemizującego. Atorwastatyna była częściej stosowana u pacjentów ze wszystkimi trzema czynnikami ryzyka, podczas gdy rosuwastatyna u tych osób, u których czynniki ryzyka nie występowały. Wnioski: Najczęściej stosowanymi lekami hipolipemizującymi w Polsce są statyny, a z tej grupy atorwastatyna i rosuwastatyna wybierane są w największej liczbie przypadków. Omawiane badanie pokazuje także, że część pacjentów ze stężeniem cholesterolu frakcji LDL > 70 mg/dl nie jest właściwie leczona, co każe zwrócić większą uwagę na formę terapii w populacji ogólnej (np. stosowanie preparatów złożonych)