Przydatność oznaczania NT−proBNP i różnych metod echokardiograficznych w określaniu subklinicznej późnej toksyczności spowodowanej doksorubicyną

Abstract

Background and aim: Our aims were to investigate the utility of plasma N terminal-pro B-type natriuretic peptide (NT-proBNP) level and find the most beneficial echocardiographic parameters to detect subclinical cardiotoxicity in childhood- cancer survivors treated with doxorubicin.Methods: The study included 23 patients with a mean age of 17.1 years, who had received doxorubicin therapy with a mean cumulative dose of 241.1 mg/m2 with a median time period of 10.5 years since the last dose of doxorubicin. The control group consisted of 19 healthy volunteers matched for age, sex, and weight.Results: The serum NT-proBNP levels of the patient group were higher than the control group. The measurements of myocardial performance index (MPI), tissue Doppler mitral septal annulus systolic (S’s) and early diastolic (E’s) velocities, ratio of early mitral flow velocity (E) to E’s (E/E’s), left ventricular diastolic volume (LVDV), tricuspid early diastolic velocity (TE) and percentage of left ventricular posterior wall thickness (%LVPWt) were found to be significantly different from the control group. MPI values were significantly correlated with NT-proBNP levels and cumulative doxorubicin doses.Conclusions: Elevated MPI values, associated with high NT-pro BNP levels and high cumulative doxorubicin doses, could be a useful indicator of subclinical cardiotoxicity. NT-proBNP could be an effective marker in the long-term follow up of subclinical cardiotoxicity.Wstęp i cel: Celem pracy była ocena przydatności osoczowego stężenia N-końcowego fragmentu propeptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP) i ustalenie echokardiograficznych parametrów najbardziej pomocnych w wykrywaniu subklinicznej kardiotoksyczności u dzieci, które przebyły leczenie doksorubicyną z powodu choroby nowotworowej.Metody: Badaniem objęto 23 chorych w wieku średnio 17,1 roku, którzy otrzymywali doksorubicynę w średniej skumulowanej dawce 241,1 mg/m2; mediana czasu od przyjęcia ostatniej dawki doksorubicyny wynosiła 10,5 roku. Grupa kontrolna składała się z 19 zdrowych ochotników dopasowanych pod względem wieku, płci i masy ciała.Wyniki: Stężenia NT-proBNP były wyższe w grupie leczonej niż w grupie kontrolnej. Wskaźnik wydolności mięśnia sercowego (MPI), określony na podstawie badania techniką doplera tkankowego, skurczowa (S’s) i wczesnorozkurczowa prędkość pierścienia mitralnego (E’s) w części przegrodowej, stosunek prędkości wczesnorozkurczowej napływu mitralnego (E) do E’s (E/E’s), objętość rozkurczowa lewej komory (LVDV), wczesnorozkurczowa prędkość pierścienia trójdzielnego (TE) i skurczowy przyrost grubości tylnej ściany lewej komory (LVPWt) różniły się istotnie między grupami. Stwierdzono istotne korelacje między wartościami MPI a stężeniami NT-proBNP i skumulowanymi dawkami doksorubicyny. Podwyższone wartości MPI w połączeniu z wysokimi stężeniami NT-proBNP i dużą skumulowaną dawką doksorubicyny mogą być przydatnym wskaźnikiem subklinicznej kardiotoksyczności. Stężenie NT-proBNP może być stosowane jako skuteczny wskaźnik w długookresowej obserwacji subklinicznej kardiotoksyczności poantracyklinowej.Conclusions: Elevated MPI values, associated with high NT-pro BNP levels and high cumulative doxorubicin doses, could be a useful indicator of subclinical cardiotoxicity. NT-proBNP could be an effective marker in the long-term follow up of subclinical cardiotoxicity