Studies of patients treated for viral respiratory diseases have shown a higher level of PTSD, psychological stress,obsessive-compulsive disorders, insomnia, suicidal thoughts, psychoactive substance abuse and social anxietythan in the general population. Probably COVID-19 would cause similar, long-term health consequences in thegroup of survivors.The research aims to evaluate the mental health problems of COVID-19 survivors. The databases MEDLINE (byPubMed), EMBASE and SCOPUS were searched. The articles published between 1st of January and 30 of December2020 were analysed.Out of 142 articles, 40 papers were analyzed, fifteen of them were research articles, four a systematic review,and 21 were a literature review. The analysis confirmed the occurrence of mood disorder, PTSD, a decrease ofcognitive functions, quality of life and life independence in the group of COVID-19 survivors. The results areconfirmed both in comparative and cohort studies. Age, psychiatric treatment history, life independence andtreatment in the ICU should be perceived as risk factors of worsening mental disorders, deterioration of cognitivefunctions and loss of life independence because of COVID-19. Those consequences are based on physiological,psychological and social pathomechanisms.Physical and mental problems should be expected in a group of COVID-19 survivors. It requires taking preventiveactions during the patient’s stay in an infectious disease hospital and creating multi-specialist therapeuticprograms. There is a need for future randomized screening and comparison studies in this issue.Badania pacjentów leczonych z powodu wirusowych chorób oddechowych pokazały wyższe niż w populacji ogólnej
rozpowszechnienie objawów stresu potraumatycznego i psychologicznego, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych,
snu, myśli samobójczych, nadużywania substancji psychoaktywnych oraz lęku społecznego. COVID-19 prawdopodobnie
będzie powodował u osób wyleczonych podobne, długotrwałe konsekwencje zdrowotne.
Celem badań była ocena rozpowszechnienia problemów z zakresu zdrowia psychicznego osób ocalałych z pandemii
COVID-19. Przeszukano bazy danych: MEDLINE za pomocą wyszukiwarki PubMed, EMBASE oraz SCOPUS.
Wyszukiwaniem objęto artykuły opublikowane w roku 2020 od 1 stycznia do 30 grudnia.
Spośród 142 artykułów przeanalizowano 40 prac, z których 15 stanowiły doniesienia z badań, 4 miało charakter
przeglądu literatury, natomiast 21 pracy poglądowej. Analiza potwierdziła przypuszczenia na temat rozpowszechnienia
objawów zaburzeń nastroju, stresu potraumatycznego, spadku sprawności funkcji poznawczych oraz obniżenia
jakości życia i samodzielności życiowej w grupach ocalonych z COVID-19. Wskazują na to zarówno dane
z badań porównawczych, jak i kohortowych. Wiek życia, wcześniejsze leczenia psychiatryczne oraz samodzielność
życiowa, leczenie odbywające się na oddziale intensywnej terapii traktuje się jako czynniki ryzyka utrwalania zaburzeń
psychicznych, deterioracji funkcji poznawczych oraz utraty samodzielności życiowej. U podstaw zaburzeń
leżą zarówno patomechanizmy fizjologiczne, jak i psychologiczne i społeczne.
Należy spodziewać się występowania objawów zaburzeń fizycznych i psychicznych u osób, których leczenie
COVID-19 zostało zakończone. Fakt ten wymaga działań prewencyjnych już podczas pobytu pacjenta w szpitalu
zakaźnym oraz tworzenia wielospecjalistycznych programów terapeutycznych. Konieczne jest kontynuowanie
badań z randomizacją przesiewowych i porównawczych
