Centrale Raad van Beroep6262FDR Niet-projectgebonden publicaties - ou

Heerma van Voss, G.J.J.

Leiden University Scholary Publications

ZiekteSociale zekerheid van migrerendewerknemers; bijslagen voor kinderenten laste van rechthebbenden oppensioen of rente en voor wezenUitspraken Sociale Zekerheid 62besluit is geen juiste reactie daarop endient om die reden te worden vernietigd.[ZWart. 19, 29 lid 2 en 5 en 39clSecond opinion.CRvB 26 februari 1997, nr. 96/3735 ZW(mrs Hoogeveen, van Voorst en Ten Veld)Betrokkenes werkgever draagt zelf hetrisico van de ziekengeldverzekering. Bijhet bestreden besluit van de bedrijfsvere-niging wordt betrokkene geen ziekengeldtoegekend met ingang van een datumgelegen binnen de zes weken periodevan artikel 29 lid twee en vijf van de ZW.De Raad moet aannemen dat de verzeke-ringsgeneeskundige de controle op de(on)geschiktheid tot werken niet ver-richtte ten behoeve van de bedrijfsvereni-ging maar van betrokkenes werkgever.De Raad stelt vervolgens vast dat ertussen betrokkene en haar werkgever eengeschil bestond over de (on)geschiktheidtot werken, en dat het haar bedoelingsteeds is geweest daarover bij de be-drijfsvereniging een zogenaamde secondopinion aan te vragen, waartoe artikel39c de mogelijkheid biedt. Het bestreden••EHRM 16 september 1996, nr.39/2995/545/631[EVRM art. 6 lid 1,8, 14, 50; EersteProtocol EVRM art. 1]Onderscheid o.g.V. nationaliteit;objectieve en redelijke rechtvaardigingEHRM 21 februari 1997, nr. 108/1995/614/702[EVRM art. 14 en 50; Eerste protocolEVRM art. 1]Gelijke behandeling; objectieve recht-vaardiging; eigendomsrechtDiversenCRvB 25 februari 1997, nr. 96/2356ABW[Awb art. 7:11]Bezwaar; heroverwegingZiekte62Nr. 83blz. 268Nr. 84 *blz. 272Nr. 85 *blz. 277w: S., wonende te R, appellante,enhet bestuur van de Bedrijfsvereniging voor de Me-taalindustrie en de Electrotechnische Industrie, ge-daagde .I. Ontstaan en loop van het gedingBij brief, gedateerd 27 juni 1994 en (aangete-kend) verzonden op 3 oktober 1994, is appel-lante namens gedaagde in kennis gesteld vanhet besluit aan haar ter zake van haar ziektege-val van 9 mei 1994 met ingang van 14 juni1994 geen ziekengeld toe te kennen op gronddat zij op en na die datum niet meer ongeschiktwas tot het verrichten van haar arbeid. Eenbrief van gelijke datum bevat de motiveringvan dit besluit.De Arrondissementsrechtbank te Roermondheeft bij uitspraak van 28 februari 1996 het te-gen dit besluit ingestelde beroep ongegrondverklaard.Namen appellante heeft mr J.B.Th. van 'tGrunewold, advocaat te Roermond, tegendeze uitspraak hoger beroep ingesteld en deRaad op de in het beroepschrift aangevoerdegronden verzocht de aangevallen uitspraak enhet bestreden besluit te vernietigen en te bepa-len dat appellante vanaf 14 juni 1994 uitkeringkrachtens de Ziektewet wordt verstrekt.Gedaagde heeft bij verweerschrift, gedateerd12 juli 1996, de Raad verzocht het hoger be-roep van appellante af te wijzen en de aange-vallen uitspraak te bevestigen.Het geding is behandeld ter zitting van deRaad, gehouden op 15 januari 1997, waar ap-pellante in persoon is verschenen, bijgestaandoor mr Van 't Grunewold, voornoemd, alshaar raadsman. Gedaagde heeft zich doen ver-tegenwoordigen door S. Maas, werkzaam bijGAK Nederland B.V.Il. MotiveringVan toepassing zijn de bepalingen van de Ziek-tewet (ZW) zoals deze ten tijde in geding luid-den.Appellante was laatstelijk tot haar ziekmeldingper 9 mei 1994 als lijnoperator in dienst van U.BV. Deze werkgever draagt zelf het risico vande ziekengeldverzekering en is te dezen tevenseen zogenoemde zes-wekenwerkgever als be-doeld in artikel 29 lid 2 en 5 ZW. De controleter zake van dit ziektegeval is verricht door deKoninklijke Vermande 11 april 1997, afl. 4 20362 Uitspraken Sociale Zekerheidverzekeringsgeneeskundige L.B.. Deze heeftappellante op zijn spreekuur van 13 juni 1994aangezegd het werk per 14 juni 1994 te hervat-ten, welke datum ligt binnen genoemde zes-wekenperiode. Appellante heeft die dag kortetijd hervat en is door haar chef weer naar huisgestuurd. Hoewel aan de hand van het afschriftvan de medische kaart de gang van zaken nietexact valt na te gaan, gaat de Raad, mede let-tende op het verhandelde te zijner zitting, er-van uit dat appellante het met de hersteldver-klaring niet eens was, dat zij zich weer totvoornoemde verzekeringsgeneeskundige heeftgewend die haar niet heeft ontvangen maar la-ten weten dat ze maar in beroep moest gaan,dat gedaagde op 27 juni 1994 het bestredenbesluit heeft doen opstellen - dat door appel-lante niet aanstonds is ontvangen - en dat ap-pellante vervolgens vanwege gedaagde weer isverwezen naar de afdelingskas van de werkge-ver. Voorts moet de Raad, lettende op het ziek-meldingsformulier, dat door het bestuur vande afdelingskas is ingevuld en waarop is aange-kruist dat aan de onderneming een bedrijfsge-neeskundige dienst, een bedrijfsarts of eenkeuringsarts is verbonden, aannemen dat deverzekeringsgeneeskundige B. ook al kon ge-daagdes gemachtigde ter zitting van de Raaddit niet met zekerheid bevestigen en al draagthet afschrift van de medische kaart de naamvan gedaagdes administrateur, de controle opde (on)geschiktheid tot werken niet verrichtteten behoeve van gedaagde maar van appellan-tes werkgever. Aldus gereconstrueerd, stelt deRaad vast dat er tussen appellante en haarwerkgever een geschil bestond over de vraag ofzij met ingang van 14 juni 1994 ongeschikt wastot het verrichten van haar arbeid, en dat hetappellantes bedoeling steeds is geweest - zoalszij ook ter zitting van de Raad heeft bevestigd -daarover bij gedaagde een zogenaamde secondopinion aan te vragen, waartoe artikel 39c ZWde mogelijkheid biedt.Bezien in het licht van het vorenstaande is hetbestreden besluit, naar het oordeel van deRaad, geen juiste reactie op het protest van ap-pellante en de door haar ondernomen stappenen dient dit om die reden reeds te worden ver-nietigd.Met het oog op de verdere gang van zakenmerkt de Raad tenslotte nog op dat aan dethans voorhanden zijnde medische en arbeids-kundige gegevens, waaronder het rapport ende reacties van de neuroloog P.M.G.A.W.Mulkens, niet een ondubbelzinnig antwoordvalt te ontlenen op de vraag of appellante metingang van 14 juni 1994 geschikt was tot hetverrichten van haar werk, zoals zij dat laatste-Ziektelijk voor haar ziekmelding feitelijk verrichtte.Op grond van het hiervoor overwogene komthet bestreden besluit, alsmede de aangevallenuitspraak waarbij dat in stand is gelaten, voorvernietiging in aanmerking. Voorts acht deRaad termen aanwezig om gedaagde te veroor-delen in de aan de zijde van appellante gevallenkosten ten bedrage van f 2.130,- wegens ineerste aanleg en f 1.420,- wegens in hoger be-roep verleende rechtsbijstand, vermeerderdmet de reiskosten van appellante begroot opf 52,92, totaal derhalve f 3.602,92. Van an-dere kosten is de Raad niet gebleken. Tenslottezal aan appellante het door haar in beide in-stanties betaalde griffierecht van totaal f 200,-dienen te worden vergoed. Beslist wordt alshierna is aangegeven.lIl. BeslissingDe Centrale Raad van Beroep,Recht doende:Vernietigt de aangevallen uitspraak en het be-streden besluit; Veroordeelt gedaagde in dekosten van appellante ten bedrage vanf 3.602,92, te voldoen door gedaagdes be-drijfsvereniging; Bepaalt dat gedaagdes be-drijfsvereniging het recht ad f 200,- aan appel-lante vergoedt.NOOTDeze zaak betreft een wat vreemde situatie,waarbij geworsteld is met de vraag ofde verze-keringsgeneeskundige optrad voor de werkge-ver of voor de bedrijfsvereniging. De redenwaarom de CRvB aanneemt dat dit voor dewerkgever zoas, valt uit de uitspraak niet op temaken, maar is zoaarschijnlijk een gevolg vanhet optreden als eigen-risicodrager. Het belangvan duidelijkheid in deze is de laatste jarenechter slechts toegenomen. Dit is een gevolgvan de verplichtstelling van de Arbo-diensten,de taken die de voormalige bedrifsoereniging-en op dit gebied ook op zich zijn gaan nemenen daarnaast door de invoering van deWULBZ~ die elke werkgever eigen risicodragervoor het ziekengeld heeft gemaakt en aan debednjfsverenigingen (thans het Landelijk insti-tuut sociale oerzeheringen) bovendien de taakheeft toegekend deskundigenoordelen uit tebrengen in het kader van een cioielrechtelijkeloonprocedure bij gevallen waar de aanwezig-heid van ziekte bestreden wordt (art.7A:1638ca/7:629a BW). Een duidelijkescheiding van taken is geboden, hetgeen mee-brengt een scheiding van personen die verschil-lende verantwoordelijkheden dragen en een204 11 april 1997, afl. 4 Koninklijke Vermande••Arbeidsongeschiktheidscheiding van de gegevensstromen.GHvVArbeidsongeschiktheid63CRvB 6 juni 1995, nr. AAW 1993/1370'(mrs Spaas, Van der Kade en Schuttel)Tijdelijk toegekende verhoging; geen aan-leiding voor gewenningstermijn.De AAW-uitkering van betrokkene werdingevolge het overgangsbeleid inzake detoepassing van art. 13 AAW voorlopigvoor de periode van een jaar berekendnaar 100% van de grondslag. Na afloopvan dat jaar besloot de bedrijfsverenigingde uitkering niet langer naar 100%, maarnaar 85% van de grondslag te berekenen.De CRvB oordeelt, anders dan de recht-bank en in navolging van de bedrijfsvere-niging, dat i.c. geen zogenaamdegewenningstermijn verleend behoeft teworden omdat betrokkene zich heeftkunnen instellen op de mogelijke beëindi-ging van de tijdelijk toegekende verho-ging.[AAW art. 13]Het bestuur van de Nieuwe Algemene Bedrijfsver-eniging, eiser,enM.P., wonende te D., gedaagde.I. Ontstaan en loop van het gedingEiser is op bij aanvullend beroepschrift aange-geven gronden in hoger beroep gekomen vaneen door de arrondissementsrechtbank te Arn-hem onder dagtekening 20 oktober 1993 tus-sen partijen gegeven uitspraak, waarnaar hier-bij wordt verwezen.Gedaagde heeft desgevraagd inlichtingen ver-strekt.Het geding is ter behandeling aan de orde ge-steld ter terechtzitting van de Raad op 9 mei1995, waar partijen niet zijn verschenen.1. Zie noot bij USZ 1997/65 (red.).Uitspraken Sociale Zekerheid 6311. MotiveringMet ingang van 1 januari 1994 is de Algemenewet bestuursrecht (Awb) in werking getredenen de Beroepswet gewijzigd. De in dit kadergegeven wettelijke regels van overgangsrechtbrengen echter mee dat op het onderhavigehoger beroep moet worden beslist met toepas-sing van het procesrecht zoals dat luidde vóór1 januari 1994, behoudens wat betreft de mo-gelijkheid van vergoeding van proceskosten alsgeregeld in artikel 8:75 van de Awb.Op 4 februari 1992 is door of namens ge-daagde, die geboren is op 23 februari 1974, bijeiser een aanvraag om een uitkering ingevolgede Algemene Arbeidsongeschiktheidswet(AAW) ingediend, waarop is aangegeven datgedaagde sedert zijn geboorte geheel arbeids-ongeschikt is.Bij beslissing van 11 augustus 1992 heeft eisergedaagde het volgende medegedeeld:"Het bestuur is van mening dat u in een, al-thans voorlopig, blijvende toestand van hulp-behoevendheid verkeert, welke geregeld op-passing en verzorging nodig maakt.Het bestuur heeft daarom besloten om, in-gaande 23 februari 1992 u een AAW-uitkeringtoe te kennen, berekend naar 80 tot 100% ar-beidsongeschiktheid en, ingaande 23 februari1992, voorlopig gedurende één jaar te bereke-nen naar 100% van de grondslag.".Bij de bestreden beslissing van 23 maart 1993heeft eiser gedaagde vervolgens het volgendebericht:"U ontvangt een AAW-uitkering, berekendnaar een arbeidsongeschiktheid van 80 tot100%. U hebt ons gevraagd om uw uitkering teverhogen.Verhoging van uw uitkeringWij zijn van mening dat u in een, althans voor-lopig, blijvende toestand van hulpbehoevend-heid verkeert, welke geregeld oppassing en ver-zorging nodig maakt. Daarom hebben wijbesloten uw uitkering met ingang van 23 fe-bruari 1993 te verhogen naar 85%.".In geding is de vraag of deze laatste beslissingin rechte stand kan houden.De eerste rechter heeft deze vraag ontkennendbeantwoord. Hij heeft daartoe het volgendeoverwogen, waarbij eiser als verweerder en ge-daagde als klager worden aangeduid:Koninklijke Vermande 11 april 1997, afl. 4 205

Second opinion

https://scholarlypublications.universiteitleiden.nl/access/item%3A2934031/download

Second opinion

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Leiden University Scholary Publications