In Vivo Evaluation Of Biocompatibility Of Mineral Trioxide Aggregate And A Newly Developed Experimental Material

Abstract

Mineral Trioksit Agregat (MTA) kök ucu dolgusunda, pulpa kaplamasında, perforasyon tamirinde ve diğer endodontik tedavi işlemlerinde yaygın olarak kullanılmaktadır. MTA ve yeni geliştirilen deney materyalinin benzer kimyasal ve fiziksel özelliklere sahip olduğu bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı, MTA ve yeni geliştirilen deney materyalinin biyouyumluluklarının değerlendirilmesidir. 21 Sprague Dawley (SD) cinsi rat, üç deney grubuna ayrıldı. Grup 1 ve Grup 2 sırasıyla ProRoot MTA ve deney materyalini içermektedir. Materyaller distile su ile karıştırıldı ve teflon tüplere yerleştirildi. Tüpler hayvanların sırt bölgesine subkutan olarak implante edildi. İmplante edilen tüplerin boş bırakıldığı Grup 3, kontrol grubu olarak ayrıldı. Tüplerin implantasyonunu takiben 7, 14 ve 28. günlerde hayvanlar feda edildi ve implantlar çevre dokularla birlikte çıkartıldı. Örnekler biyouyumluluklarının değerlendirilmesi amacı ile rutin histolojik inceleme için hazırlandı. Test materyallerine karşı doku reaksiyonlarında belirgin bir farklılık bulunmadı (Grup I ve II; p>0,05). Tüm zaman periyotlarında hem ProRoot MTA ve hem de yeni geliştirilen materyal implantlarına karşı birbirine yakın minimal iltihabi cevap gözlemlendi. Kontrol grubu da benzer sonuçlar gösterdi (p>0,05). MTA ve yeni geliştirilen materyal in vivo olarak değerlendirildiğinde karşılaştırılabilir biyouyumluluk gösterdi. Sonuç olarak yeni geliştirilen materyalin, ProRoot MTA’nın kullanılabildiği klinik durumlarda uygulanabilme potansiyeli olduğunu ortaya çıkartmıştır. Sonuçlar deney materyalini desteklemekle birlikte, materyalin güvenli klinik kullanımından önce daha fazla çalışmanın yapılması gerekmektedir.Mineral Trioxide Aggregate (MTA) is being widely used for root-end filling, pulp capping, perforation repairs and other endodontic procedures. MTA and a newly developed experimental material are known to have similar chemical and physical properties. The purpose of this study was to evaluate the biocompatibility of MTA and the new experimental material. Twenty one Sprague Dawley (SD) rats were allocated to testing of three groups. Group I and Group II included ProRoot MTA and the experimental material, respectively. The materials were mixed with distilled water and placed in polyethylene tubes. The tubes were implanted subcutaneously in the dorsal region of the animals. Group III served as control; the implanted polyethylene tubes remained empty. At 7, 14, and 28 days after the implantation, the animals were sacrificed and the implants were removed with the surrounding tissues. The specimens were prepared for routine histological examination to evaluate the inflammatory response. No significant difference was found between tissue reactions against the tested materials (Group I and II; p>0.05). Minimal inflammatory response was observed at either time period at sites adjacent to ProRoot MTA and the experimental material implants. Also ,control group showed similar results(p>0.05). MTA and the experimental material show comparable biocompatibility when evaluated in vivo. In conclusion, the results suggest that the experimental material has the potential to be used in clinical conditions in which ProRoot MTA is indicated. Although the results are supportive for the experimental material, more studies are required before the safe clinical use of the experimental material