LOMBER DİSK CERRAHİSİ GEÇİREN YAŞLI VE GENÇ HASTALARDA TOTAL İNTRAVENÖZ ANESTEZİ YÖNTEMİNİN POSTOPERATİF KOGNİTİF FONKSİYONLARA ETKİSİ

Abstract

Çalışmamızda, propofol ve remifentanili kullanıldığımız TİVA’nın, genç ve yaşlı hastalarda kognitif fonksiyonlara etkisinin MMDT ve S–100 beta proteini ölçümüyle araştırılması amaçlandı. Risk grubu ASA I-II olan elektif disk cerrahisi geçirecek 40 hasta çalışmaya dahil edildi. Operasyondan bir gün önce MMDT uygulanan hastalardan indüksiyon öncesi S–100 beta proteni ölçümü için kan alındı. İndüksiyonda her iki gruba remifentanil infüzyonu 0,2 μg/kg/dk’dan başlandı, propofol 1 mg/kg iv bolus verildikten sonra BİS değeri 60’a düşene dek 10 mg’lık doz eklemeleri yapıldı, 0,1 mg/kg pankuronyum sonrasında endotrakeal entübasyon gerçekleştirilerek propofol infüzyonuna 8 mg/kg/dk’dan başlandı. Hastalar prone pozisyona geçirilerek cerrahi başlatıldı. KAH, OAB, SpO2 ve BİS değerleri indüksiyon öncesinde kaydedildi; indüksiyondan 1 dk sonra, entübasyondan 1 dk sonra, ve otuzuncu dk’ya kadar her beş dk’da ve sonrasında onbeş dk’da bir bu parametreler ve ek olarak EtCO2 kaydedildi. Postoperatif ağrı kontrolü iv 20 mg tenoksikam ve 0,05 mg/kg morfin hidroklorürle sağlandı. Ekstübasyonu takiben 30 dk gözlenen hastalardan postoperatif 24. saatte tekrar S–100 beta proteini ölçümü için kan alındı ve hastalara MMDT uygulandı. Operasyon öncesi ve sonrası MMDT sonuçlarının ve S–100 beta protein ortalamalarının zaman içerisindeki değişimleri, gruplar arası ve grup içi istatistiksel olarak anlamlı farklı bulunmadı. Sonuç olarak, anestezik ajanlar arasında POKD gelişiminde en çok üzerinde durulan propofolü remifentanil ile kullandığımız TİVA’nın, lomber disk cerrahisi geçiren genç ve yaşlı hastalarda, POKD gelişimi üzerinde etkisinin olmadığı saptandı.The effect of TIVA method with the use of propofol and remifentanyl, to the cognitive functions of two age intervals (+ 65 and below), by the MMSE and S-100 beta protein scaling is observed over 40 patients, all going to have elective disc surgery in the risk group of ASA I-II. The day before the surgery, MMSE had been applied. Following the S-100 beta protein scaling, the induction had been embarked by remifentanyl infusion with the dose of 0,2 μg/kg/min in each of the group. The additions of 10 mg are applied till the BIS rate has decreased to 60 after propofol 1mg/kg iv bolus was given. Following 1 mg/kg pancuronium and endotracheal intubation, the propofol infusion has been embarked. After the intubation, the surgery has been initiated in the prone position. The rates of HR, MAP, SpO2 and BIS were scaled before induction, 1 min after the induction, 1 and 5 min after intubation and also at each 5 min intervals till the 30th min during the intubation. Then the scales were recorded with the intervals of 15 mins. Also EtCO2 was recorded in all intubated patients. For the postoperative pain, 20 mg tenoxicam and the dose of 0,05 mg/kg morphine HCl were given iv. Following the extubation the patients were observed for about 30 min. At the 24th postoperative hour, the level of S-100 beta protein was scaled and also MMSE was applied. Due to the variation up to the time, the comparison of the pre&postoperative MMSE results and S-100 beta protein averages statistically gave no significant difference between and in the groups. In conclusion, among the anesthesia agents, the TIVA method, as highlighted in respect of the POCD progress, that is realized with propofol and remifentanly, was determined as having no effect over the postoperative early phase cognitive functions by the results of the assessment with the MMSE and S- 100 beta protein, at the elderly (65 and above) or the young (below 65) patients who had lomber disc surgery