Öğretme ve öğrenme insanoğlunun dünyaya adımını attığı andan itibaren
onun hayatına önce eylemsel, sonra da kavramsal olarak girmiştir. Zaman geçtikçe
bu eylemlerin değeri artmış, insanlar onlar hakkında düşünmeye başlamışlardır.
İnsanoğlu nasıl öğreniyor ve öğretiyor? Bu işler en iyi nasıl yapılıyor? Nelere dikkat
edersek daha iyi öğrenir ve öğretiriz?
İşte, insanoğlunun bu sorunsalına Türk Edebiyatında Didaktik Eğilim adlı
çalışmada edebiyat penceresinden bakılmaya çalışılmıştır. Edebiyat; bilgi
alışverişinde, kültüre ait sosyal ve siyâsal birikimlerin ve bilgilerin aktarımında nasıl
bir görev üstlenmiştir ve bu görevi nasıl ifâ etmiştir?
Hepimizin de bildiği gibi eğitim ve öğretim okul denilen mekânı sınır kabul
etmez. Şartlarına uygun her şeyi kendine vasıta edebilir. Bu noktada edebiyatın
eğitim ve öğretime vasıtalığı kabul etmesi, didaktik edebiyatı doğurmuştur. Didaktik
edebiyat ise çeşitli öğretim yöntem ve tekniklerini bünyesinde özümseyerek
insanların eğitim ve öğretimlerine katkıda bulunmuştur.
Bu çalışmada; Türk edebiyatındaki didaktik eserlerin hangi yöntem ve
teknikleri benimseyerek, hangi amaçları güderek, nasıl bir strüktür ve sistematikle,
kimleri hedef alarak oluşturulmuş olduğu incelenmiş ve didaktik eserlerimizin eğitim
ve öğretime olan katkısı izah edilmeye çalışılmıştır.Since the mankind took the first step on the earth, teaching and learning has
become part of his life in terms of action at first and later in terms of concept. As
time passed by, the value of these actions increased and the people began to think
about it. How does man teach and learn? How are these conducted in the best way? If
we pay attention to which points, can we teach and learn better?
This matter of the humankind is attempted to be dealt with from the point of
literature in the work named Didactic Tendency in Turkish Literature. What sort of
duty does the literature undertake as regards information exchange, the transfer of
social and political gainings and information belonging to culture and how is this
mission carried out?
As all of us know, teaching and learning can not be limited to schools. It can
accept everything which is in compatible with its conditions as a tool. At this point,
the fact that literature is granted as a tool for teaching and learning has led to the
appearance of didactic literature. Didactic literature adopting various teaching
methods and technics in its structure has contributed to the learning and teaching of
men.
In this work, it is studied by which methods and technics adopted, which aims
and in what structure and system have the didactic works in Turkish literature been
formed and at whom are they aimed and likewise it is attempted to shed light on the
contributions of our didactic works to teaching and learning