Deep Mıxıng Method And Comparıson Of Dıfferent Analysıs Technıques

Abstract

Tüm mühendislik yapıları (binalar, demiryolu, karayolu, havaalanı, metro vd.) bir zemine oturmakta ve zaman zaman fiziksel, mühendislik özellikleri itibariyle problemli zemin koşulları ile karşılaşılmaktadır. Geoteknik mühendisliği uygulamalarında proje alanı; zemin koşulları, tasarım ve yapım yöntemleri açısından önemli bir etkiye sahiptir. Problemli zemin koşulları projenin yapılabilirliğini etkiler ve önemli sorunlara yol açabilir. Bu açıdan problemli zeminlerin iyileştirilmesi gerekmektedir. Teknolojik gelişmelere bağlı olarak yeni cihaz ve makinaların üretilmesiyle farklı zemin iyileştirme yöntemleri de ortaya konmuştur. Türkiye’de problemli zeminlerde çalışma zorunluluğu arttığından bu yana farklı zemin iyileştirme uygulamalarının kullanımı da yaygınlaşmıştır. Uygulamaya başlamadan önce yapılması gereken ilk şey öngörülen tasarım kriterlerine ulaşmak için uygulanacak zemin iyileştirme yönteminin geoteknik mühendisi tarafından iyice anlaşılmasıdır. Türkiye’de geoteknik mühendisliği uygulamalarında zemin iyileştirme yöntemi olarak Derin Karıştırma Yöntemi ilk akla gelen yöntem değildir. Buna karşın Japonya menşeili Derin Karıştırma Yöntemi (Deep-Mixing) ile zemin iyileştirmeleri dünyada 1960’lardan itibaren oldukça tercih edilen bir yöntem olmuştur. Öyle ki bu konuda bir çok araştırmacı çok kapsamlı yayınlar ortaya koymuş ancak ülkemizdeki mühendisleri bilgilendirecek kapsamda çeviriler, ayrıntılı anlatımlara literatürde rastlanmamaktadır. Bu çalışmada, çeşitli Derin Karıştırma Yöntemleri ile ilgili detaylı bir araştırma yapılmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda; yöntemin tarihsel araştırması, sınıflandırma ölçütleri, ana yöntemlerin açıklanması, uygulama alanları, yöntemin alternatif yöntemlere göre avantaj ve dezavantajları bahsedilmiş; yirmi dört farklı Derin Karıştırma Yöntemi’ni açıklayan ve kendi içinde kıyaslanmasını sağlayan özet tablolara yer verilmiş ve son olarak bir yol dolgusu tabanının derin karıştırma yöntemi ile iyileştirildiği ve stabilite probleminin farklı hesap ve analiz teknikleri kullanılarak çözüldüğü örnek tasarım ele alınmıştır. Ayrıca bu çalışmada Derin Karıştırma Yöntemi’nin kullanım alanının genişliğine de dikkat çekilmek istenmiştir. Çok çeşitli geoteknik problemleri çözmek için bu yöntemin kullanımının artmasını sağlamak amaçlanmıştır.All engineering structures (buildings, railway, highway, airport, subway etc.) are constructed on a ground and the problematic soil conditions are encountered due to their physical and engineering properties occasionally. In geotechnical engineering applications the project area has a significant impact in terms of soil conditions, design and construction methods. Problematic soil conditions affect the feasibility of the project and can cause significant problems. In this respect, problematic soil need to be improved. Different soil improvement methods have been introduced by the production of new devices and machines depending on technological developments. Because of increased necessity to work on problematic soil in Turkey, the use of different soil improvement applications has become widespread. The first thing to do before starting the implementation is to clearly understand the soil improvement method by the geotechnical engineer in order to achieve the predicted design criteria. The Deep Mixing Method as the soil improvement method in geotechnical engineering applications is still not the first method that comes to mind in Turkey. On the other hand, ground improvement with Japan-based Deep Mixing Method is a highly preferred method in the world since the 1960s. In fact, many researchers have published very comprehensive publications on this subject, but translations and detailed explanations to inform the engineers in our country are not found in the literature. In this study, a detailed research on various deep mixing methods (DMM) is reported. The historical research of the method, classification criteria, explanation of the main methods, application areas, advantages and disadvantages of the method compared to alternative methods; the summary tables explaining twenty four different Deep Mixing Methods and comparing the methods in itself, and finally, a sample design about an embankment for a transportation is supported by deep mixing method and the stability problem is solved by using different calculation and analysis techniques. This study also draws attention to the wide use of the Deep Mixing Method. It is aimed to increase the use of this method to solve a wide variety of geotechnical problems