De socialemediacampagne #ChallengeAccepted ontstond om aandacht te vestigen op de problematiek van femicide in Turkije en het uitblijven van overheidsmaatregelen. De actie werd ook in westerse landen opgepikt en newsfeeds op Instagram en Facebook vulden zich met zwart-witfoto's van beroemdheden en influencers. Gaandeweg leek de betekenis van de actie echter te vervormen en ontstond kritiek.
De case illustreert hoe delicaat het maatschappelijk én wetenschappelijk debat rond online activisme is. Heel wat vormen van online participatie worden weggezet als te laagdrempelig met bovendien een verwaarloosbaar effect. Het is jammer dat de relevantie van online politieke participatie telkens onderuit wordt gehaald op grond van net die kenmerken die het zo waardevol maakt. Ten eerste biedt het laagdrempelige karakter van sociale media burgers de mogelijkheid om op hun manier hun stem te uiten, om zich een verhaal toe te eigenen en te personaliseren, hun nuance aan te brengen in het discours van een beweging als Black Lives Matter of MeToo. De kracht van online participatie zit net in die mogelijkheid om snel van elkaar te leren en om op flexibele wijze te functioneren binnen een bredere beweging. Dergelijke vormen van actie wegmoffelen als ijdelheid of luiheid zijn niet in lijn met hun draagkracht. Het is van belang dat we dergelijke online acties vooral zien als een waardevolle aanvulling op andere vormen van participatie, niet als een bedreiging ervan
