Linjak je jedina vrsta iz roda Tinca i živi u vodama Europe i Sibira do 610 sgš. Najčešće se sreće u manjim plitkim vodenim bazenima sa muljevitim dnom, prosečne dubine do 2 m, koji su dobro zagrejani preko leta i bogato obrasli vodenom vegetacijom. Aktuelna sistematska istraživanja ihtiofaune i ribljeg fonda brojnih, za linjaka, tipičnih hidroekosistema, ukazuju na njegovo sporadično prisustvo. Na osnovu analize brojnosti i gustine populacija u raznim tipovima stajaćih i tekućih voda, prirodnim i rečnim jezerima, akumulacijama, kanalskoj mreži hidroistema Dunav-Tisa-Dunav, kao i rekama i njihovim plavnim zonama ustanovljen je zvanični status kao nizak-LR (lc). Istovremeno, u Evropi se nalazi u kategoriji „intermediate“, ali vrlo lako može biti prebačen u kategotije „redak“ ili ranjiv“, ako se nastavi sa devastacijom staništa. Na osnovu probnih lovova utvrđeno je individualno učešće u ukupnom ulovu na pojedinim lokacijama kanala HsDTD u Bačkoj i Banatu od 0.22 do 18%, dok je maseni udeo iznosio od 0.16 do 24%. U pojedinim rečnim sistemima Dunava, Tise, Save i Tamiša (obalni region, stara korita i plavna zona) brojni udeo linjaka se kreće od 0.37 do 25%, a težinski iznosi 1.2-17.3%. Tench are found in very small numbers in our waters. Sadašnja proizvodnja linjaka u toplovodnim ribnjacima Srbije je zanemarljiva, iako je u prvoj polovini prošlog veka ona bila na drugom mestu, odmah iza šarana.
U cilju uvećavanja brojnosti i gustina populacija linjaka sproveden je laboratorijski mrest matica odabranih iz divljih populacija na osnovu habitusa. Ženke su bile starosti 2-4 godine i težine od 400-1500 g. a mužjaci su imali tri godine i telesnu masu 250-700 g. Hranjeni su u dnevnoj količina 1-3 % u odnosu na ukupnu težinu. Hormonalna stimulacija izvedena je „kobarelinom“, sintetičkim preparatom LH-RH (5 mg/kg) i jednokratnom hipofizacijom pri temperaturi vode 21-22 0C. Mešanje ikre i mleča se obavlja u odnosu 100g : 0,4 ml uz postupak odlepljivanja pomoću alkalaze. Do izvaljivanja, pri temperaturi 20-220C, došlo je za 1260 časova. Procenat oplođenja je iznosio 90%.
Izvaljene predlarve su prebačene u ležnice i posle 6-7 dana, pri temperaturi vode od 200C, razvile su se larve, sposobne za samostalnu ishranu u rastilištima i mladičnjacima, gde se gaje u mono- ili polikulturi (sa šaranom). U monokulturi (bez prelova) nasađuje se 100.000–400.000 kom/ha i na kraju sezone narastu 3-10g u zavisnosti od gustine nasada (gušći – 50.000-80.000, a ređi 30.000-50.000). U objektima sa prelovom nasađuje se 300.000-2.000.000 kom/ha. Preživljavanje se kreće 5-30%. Kod poluintenzivnog gajenja, u polikulturi sa šaranom, dobijen je prinos 300 kg/ha. Prezimljavanje jednogodišnjih mladunaca je sprovedeno u istom objektu, a nastavak gajenja je obavljen po ekstenzivnim principima uz dodavanje ugorelog stajnjaka (6000 kg/ha). Masa linjaka na kraju druge godine proizvodnje se kretala 60-120 g, a ukupna proizvodnja je iznosila 800 kg/ha dvogodišnjih riba uz utrošak kompletnih hraniva (25% sirovih proteina biljnog porekla i pivski kvasac) od 600 kg. Paralelno sa laboratirijskim, organizovan je i prirodni mrest u objektu od 0.2 ha optimalno obraslom vodenom vegetacijom, sa 5 matica.
Dobijeni dvogodišnji mladunci se koriste za poribljavanje otvorenih voda kao uspešna alternacija mrestu u prirodnim plodištima
