The development of scientific personnel depends on the fulfilment of five conditions: 1) “ scientific truth” such as "a line of thinking that is problem-oriented”, meaning, taking up cognitive activities of the scientific type according to a model whose components are "alternative thinking", "polyphony", competition among "scientific research programs", the role of "research-theoretician”, and the respect and improvement of "problem situations”; 2) training people for the scientific professions in small scientific work groups (university- type seminars, research teams) that are parts of circles of scientific competence and define themselves by choosing a “ scientific research program" as well as comprise a network of people with the same cognitive interests; 3) access for the elite of these circles of scientific competence to a large number of candidates for the scientific professions - this would allow for selective recruitment based on an evaluation of skills and knowledge; 4) dividing theory and problem into disciplines and sub-disciplines as well as the understanding that in a research institution the employees are conduct their research and not behave as a candidate for a bureaucratic post; 5) carving academic education out of “the Sciences” so that creativity and the role of encouraging creativity are connected in and can develop in the conditions needed.Rozwój kadr naukowych zależy od spełnienia syndromu pięciu warunków. Są nimi: 1) gra o prawdę naukową w stylu „linii badawczego myślenia problemowego", czyli uprawianie działalności poznawczej typu naukowego wedle wzorca, którego komponentami są: „myślenie alternatywne”, „polifonia”, rywalizacja „naukowych programów badawczych”, rola „badacza-teoretyka”, respektowanie i doskonalenie „sytuacji problemowej” ; 2) przyuczanie ludzi do zawodu uczonego w małych grupach pracy naukowej (seminariach typu uniwersyteckiego i zespołach badawczych), które są cząstkami kręgów kompetencji merytorycznej, samookreślają się przez wybór „naukowego programu badawczego” i stanowią węzły sieci porozumiewania się osób o wspólnych zainteresowaniach poznawczych; 3) dysponowanie przez elity kręgów kompetencji merytorycznej odpowiednio dużą liczbą kandydatów do zawodu uczonego, co pozwala na rekrutację na zasadzie selekcji przez rzeczową ewaluację; 4) stawianie teorii i problemu przed podziałami na dyscypliny i subdyscypliny oraz uznanie, iż w instytucji wykonuje się zawód, ale nie jest się dla niej kandydatem na urzędnika; 5) wykrojenie „małej nauki”, o walorach akademickich, z całej „wielkiej nauki”, gwoli utrzymania w dobrych warunkach tego, co łączy twórczość z wychowaniem twórców
