Kwalitatieve evaluatie van 10 jaar zorgcoördinatie en case management in de Oost-Vlaamse drughulpverlening: een rondvraag bij hulpverleners en cliënten

Sinds 10 jaar wordt door de Provincie Oost-Vlaanderen – in samenwerking met het provinciaal overlegplatform geestelijke gezondheidszorg (PopovGGZ) en alle betrokken voorzieningen – geïnvesteerd in zorgvernieuwing, coördinatie en afstemming van de zorg in de drughulpverlening. Dit heeft naast heel wat ‘onzichtbare’ realisaties (bv. grotere bekendheid van het zorgaanbod, de intakeprocedure en werkwijze van andere voorzieningen, betere samenwerking tussen voorzieningen als gevolg van meer (informele) contactmomenten), ook tot een aantal duidelijk tastbare resultaten geleid. Het betreft onder meer de oprichting van een netwerkcomité middelenmisbruik, de aanstelling van een zorgcoördinator, de uitbouw van een case managementteam en de organisatie van een driewekelijks cliëntenoverleg. Met name deze laatste twee realisaties komen in voorliggend onderzoeksrapport uitgebreid aan bod. We doen dit in de eerste plaats door de direct betrokkenen (cliënten, hulpverleners en verantwoordelijken) zelf aan het woord te laten. De bevindingen van onze kwalitatieve evaluatie worden afzonderlijk besproken met betrekking tot het cliëntenoverleg en case management. Vooreerst worden beide werkvormen beschreven en worden enkele cijfergegevens meegegeven over de interventie in kwestie. Daarna volgt een beknopte bespreking van de gevolgde methodologie. Bij de rapportage van de onderzoeksresultaten wordt een onderscheid gemaakt tussen de bevindingen van hulpverleners over het cliëntenoverleg, de visie van cliënten over case management en het perspectief van case managers en projectverantwoordelijken over deze laatste interventie. We sluiten af met een aantal globale conclusies en aanbevelingen voor de toekomstige praktijk, die we terugbrachten tot tien concrete suggesties ter optimalisatie van het cliëntenoverleg en het case management. In tegenstelling tot eerdere publicaties beroepen we ons in dit onderzoeksrapport slechts in beperkte mate op de literatuur. In voorliggend rapport wilden we vooral het ‘insider’-perspectief laten primeren en voor meer theoretische beschouwingen verwijzen we dan ook naar eerdere publicaties (cf. Vanderplasschen, 2004)

Nieuwe spelers in de informatiemaatschappij – speelt IT-auditor mee?

Kiezen is steeds complexer geworden en vergt steeds meer (achtergrond)informatie en begeleiding. Deze begeleiding wordt geboden door intermediairs, zoals de verzekeringsagent, de hypotheekadviseur en de reisagent. Zij zorgen dat het aanbod behapbaar wordt en dat u uw juiste keuze kunt maken. In toenemende mate worden deze intermediairs vervangen door systemen. De auditor kan zowel intermediair zijn als gebruiker van intermediaire systemen

Ter begeleiding

No Abstrac

Naar de kern

Dit rapport doet verslag van een evaluatie van de zogenoemde Kernpunten in de deelgemeenten Delfshaven, Charlois en Feijenoord. Een Kernpunt beoogt het sluitstuk te vormen in het hulpverleningsaanbod voor individuele jongeren in een deelgemeente. Het werkt met jongeren die door de bestaande instanties en hulpverlening niet worden bereikt. De hulpverlening door een Kernpunt is ambulant en outreachend van karakter en kan zo nodig bemoeizuchtig van aard worden, daarbij is alles er op gericht om in contact te komen met de jongeren waar het om gaat en met hun ouders. Jongeren komen in aanmerking voor deze intensieve hulpverlening indien zij aan een of meer van de volgende criteria voldoen. 1. Zij staan bij meerdere instanties bekend; 2. Zij vertonen overlastgevend of crimineel gedrag 3. Zij hebben geen afdoende hulp gevonden bij andere vormen van hulpverlening en/of zijn daar niet voor bereikbaar; De drie Kernpunten die in dit rapport centraal staan, maken onderdeel uit van het Actieprogramma Jeugd en Overlast dat is opgenomen in het gemeentelijk jeugdbeleid 2004-2006 (Zie: Aansprekend jeugdbeleid. Opgroeien in Rotterdam: steun èn grenzen’ Kadernotitie jeugdbeleid 2004-2006). Dit betekent dat de Kernpunten gemeentelijk worden gefinancierd

Wat heet sluitend? Een evaluatieonderzoek naar het functioneren van Kernpunt Feijenoord in de periode mei 2002-oktober 2003

Dit rapport betreft een onderzoek naar de begeleiding van multiprobleemjongeren uit Feijenoord door medewerkers van Kernpunt Feijenoord in de pilotperiode van mei 2002 – oktober 2003. Het onderzoek is verricht in opdracht van SISA die medefinancierder en leider is van het project Kernpunt Feijenoord. Het onderzoek vertrok vanuit de volgende drie vragen: 1. Hoe is het cliëntenbestand van Kernpunt Feijenoord samengesteld? 2. Op welke wijze wordt er methodisch-inhoudelijk gewerkt in het project Kernpunt Feijenoord en wat zijn daarvan de resultaten? 3. Hoe zien de contacten met lokale en bovenlokale instanties eruit en hoe worden deze contacten beoordeeld? De onderzoekers komen tot de volgende samenvattende conclusie over het cliëntenbestand van Kernpunt Feijenoord. De jongeren waarmee de medewerkers van KPF een begeleidingsrelatie hebben opgebouwd in de onderzoeksperiode zijn voornamelijk normale justitiële klanten. Het gaat om 27 van de 67 contacten. Jongeren met wie de medewerkers contact kregen zonder dat een voorgeleiding aan de rechter op handen was – de vrijwillige contacten - gingen meestal niet in op het aanbod van begeleiding. De meeste jongeren wilden geen begeleiding en/of hadden al contact met een andere instelling. Van de veertig vrijwillige contacten werden er dertien in een begeleidingsrelatie omgezet. Deze dertien werden merendeels binnengebracht via het Leger des Heils of de medewerkers van KPF. Vijf van vrijwillieg klanten hadden in het verleden een justitiële titel. Zij wijken in zwaarte van de problematiek en gepleegde overtredingen en in achtergrondkenmerken niet af van de justitiële klanten

Implementatie van TalentenKracht bij het universiteitsmuseum en de kinderuniversiteit

Een museumbezoek draagt iets bij aan het leerniveau van leerlingen, maar een op zichzelf staand museumbezoek heeft geen meerwaarde voor het ontwikkelen van kennis bij leerlingen. In dit artikel wordt gepoogd antwoord te krijgen op de vraag hoe de programma’s van het universiteitsmuseum en de kinderuniversiteit uitgebreid kunnen worden, met integratie van TalentenKrachtprincipes, zodat het wetenschappelijk denkproces van de leerlingen in het gehele arrangement gestimuleerd wordt. Om antwoord te kunnen krijgen op deze vraag is een beschrijvend onderzoek gedaan waarin realistische settings zijn gebruikt die bestaan uit museumbezoeken en klassikale lessen waarbij de interactie tussen de begeleiders en leerlingen zijn gemeten. De resultaten van het onderzoek laten zien dat begeleiders die kennis van TalentenKracht hebben een hoger redenatieniveau bij leerlingen uitlokken. De begeleiders die kennis van TalentenKracht hebben stellen veel open vragen aan leerlingen om wetenschappelijk redeneren bij leerlingen uit te lokken. De resultaten van een statistische analyse laten significante verschillen zien tussen de begeleiding van een begeleider die intensieve kennis van TalentenKracht heeft en begeleiders die geen kennis van TalentenKracht hebben. De begeleider die intensieve kennis van TalentenKracht heeft lokt complexere redenaties bij leerlingen ui