Aggregate effects on ecosystem services from certification of tea farming:powerpoint

Agriculture sustainability standards and certification are considered a promising approach to incentivize and support environmental conservation and improved livelihoods in rural areas. However, evidence of impact is limited by methodological challenges that hamper the quantification of certification-induced changes, especially at an aggregate, cross-farm, level. Responding to this evidence gap, this paper aims to estimate the aggregate watershed level changes to ecosystem services from the adoption of Rainforest Alliance tea certification in the Upper Tana River watershed in Kenya. The concept of ecosystem services bridges natural and social systems, and is therefore a suitable measure to evaluate impacts on people and nature with one single measure. In this study we: i) apply ecosystem service models to estimate the effect of adopting farm-level practices prescribed by certification on the watershed-level delivery of selected ecosystem services, and; ii) evaluate the spatial modelling applications for their ability to quantify impact with the objective to guide future decision making. To inform model development and parameterization, we visited tea growers in the study area and collected information on management practices before and after certification. We also evaluated model outcomes for their sensitivity to input data and model choice. We found that adoption of agricultural practices prescribed in the certification standard substantially reduces sediment export into watercourses, with certification resulting an estimated vast reduction of sediment load compared to a without -certification scenario. However, certified farmers’ increased use of fertilizer to boost productivity is estimated to result in greater nitrogen and phosphorous loads post-certification

Mapping and modelling multifunctional landscapes

De maatschappij profiteert van een grote verscheidenheid van diensten die door het landschap geleverd worden. Deze zogenaamde ‘landschapsdiensten’ omvatten onder andere de productie van voedsel en hout, de levering van drinkwater, klimaatregulatie, landschapsbeleving en recreatiemogelijkheden. Landschapsdiensten zijn ongelijk verdeeld over het landschap, sommige plekken leveren meer of andere diensten dan andere plekken. Om het landschap zo goed mogelijk te gebruiken is het voor beleidsmakers belangrijk te weten waar en hoeveel landschapsdiensten geleverd worden. Het probleem is dat er op dit moment geen kaarten zijn die deze informatie voor volledige regio’s laten zien. Daarbij is ook de kennis beperkt over in hoeverre landschapsdiensten veranderen als hun omgeving verandert. Met name op multifunctionele locaties waar mensen het landschap veranderen om de levering van één specifieke landschapsdienst te versterken, spelen keuzes in landschapsmanagement een belangrijke rol, aangezien veranderingen in het landschap elke aanwezige landschapsdienst op een andere wijze zal beïnvloeden. Om deze twee problemen aan te pakken richt dit proefschrift zich op het ontwikkelen van methoden om de huidige en toekomstige staat van een aantal landschapsdiensten van Gelderse Vallei regio te kunnen kwantificeren en karteren. In proefschrift focussen we ons voornamelijk op methoden die ruimtelijke patronen en processen die deze ontwikkelingen in de tijd en ruimte kunnen beschrijven. De kaarten en het verbeterde begrip van landschapsdynamieken, die resulteren uit dit proefschrift, kunnen helpen om in de toekomst het ruimtelijk beleid voor multifunctionele gebieden beter te ontwerpen en te evalueren

Spatial Tools for Integrated and Inclusive Landscape Governance: Toward a New Research Agenda

Participatory spatial tools—community mapping, PGIS, and others—find increasing resonance among research and non-governmental organizations to make stakeholder claims and community perspectives explicit for more inclusive landscape governance. In this paper, we situate the use of participatory spatial tools in debates on integrated landscape approaches and inclusive development. We show that using such spatial tools is not new but argue that their application for inclusive landscape governance requires a new research agenda that focuses on expanding the scope of application of the tools, improving the inclusivity of the processes, and developing new technologies