Neurological condition in 18-month old children perinatally exposed to polychlorinated biphenyls and dioxins

The neurological optimality of 418 Dutch children was evaluated at the age of 18 months, in order to determine whether prenatal and breast milk mediated exposure to polychlorinated biphenyls (PCBs) and dioxins affected neurological development. Half of the infants were breast-fed, the other half were formula-fed. PCB concentrations in cord and maternal plasma were used as a measure of prenatal exposure to PCBs. To measure postnatal exposure, PCB and dioxin congeners were determined in human milk and in formula milk. After adjusting for covariates, transplacental PCB exposure was negatively related to the neurological condition at 18 months. Although greater amounts of PCBs and dioxins are transferred via nursing than via placental passage, an effect of lactational exposure to PCBs and dioxins could not be detected. We even found a beneficial effect of breast-feeding on the fluency of movements. We conclude that transplacental PCB passage has a small negative effect on the neurological condition in 18-month-old toddlers

Vroeggeboorte, intra-uteriene groeiachterstand en lichamelijke ziehten op de volwassen leeftijd; resultaten van 19 jaar POPS-follow-up [Premature birth, intrauterine growth retardation and physical disease in adulthood: Results of 19 years POPS follow-up]

Veel te vroeg geboren kinderen lopen een groter risico op neurosensorische handicaps en ontwikkelingsproblemen dan op tijd geboren kinderen. Vroeggeboorte, intra-uteriene groeiachterstand, en de combinatie hiervan, zijn ook mogelijke risicofactoren voor lichamelijke ziekten op de volwassen leeftijd. Omdat hier tot nu toe weinig onderzoek naar is verricht, zijn in de pops-cohort (Project On Preterm and Small for gestational age infants) de eerste tekenen hiervan bekeken. Vroeggeboorte lijkt een risicofactor te zijn voor het ontwikkelen van insulineresistentie. Bij een latere neiging tot vetzucht is dat risico extra groot. Nog groter wordt dat als hieraan een intra-uteriene groeiachterstand voorafging. De systolische bloeddruk is gemiddeld hoger bij ex-prematuren maar is niet gerelateerd aan de mate van intra-uteriene groeiretardatie. De nierfunctie (klaring en eiwituitscheiding) is op de jongvolwassen leeftijd minder gunstig voor die individuen die naast de vroeggeboorte ook zijn blootgesteld aan intra-uteriene groeiretardatie. Te vroeg geboren kinderen hebben als jongvolwassenen meer luchtwegklachten en een minder goede longfunctie. De conclusie is dat neonatale follow-up niet alleen noodzakelijk is voor veel te vroeg geboren kinderen maar ook voor kinderen met een ernstige intra-uteriene groeiachterstand. De kinderarts moet in het contact met zowel ouders en kind als met de huisarts benoemen dat een voorgeschiedenis van vroeggeboorte of groeiachterstand ook een mogelijke risicofactor is voor chronische ziekten op de volwassen leeftijd. Bij te vroeg geboren kinderen met intra-uteriene groeiachterstand is actieve preventie van obesitas vanaf jonge leeftijd geïndiceerd. Vanaf jongvolwassen leeftijd zal de huisarts extra alert moeten zijn op het ontstaan van met name hypertensie en microalbuminurie door dit bijvoorbeeld tweejaarlijks te controleren. Voor het kind zelf kan de voorgeschiedenis een extra reden zijn om overgewicht te vermijden, om aan sport te doen en om niet te beginnen met roken

Vroeggeboorte, intra-uteriene groeiachterstand en lichamelijke ziehten op de volwassen leeftijd; resultaten van 19 jaar POPS-follow-up

Infants born very prematurely are at greater risk of neurosensory handicaps and developmental problems than are term born children. Premature birth, intrauterine growth retardation, and the combination of both, may also be risk factors for physical disease in adulthood. As this aspect has been little studied so far, we looked into its first signs in the pops-cohort (Project On Preterm and Small for gestational age infants). Prematurity seems to be a risk factor for the development of insulin resistance. The risk is extra high for individuals showing disposition to obesity at later age. Having experienced intrauterine growth retardation even increases the risk. Former premature infants on average show higher mean systolic blood pressure, yet unrelated to degree of intrauterine growth retardation. Renal function (clearance and protein excretion) in young adulthood is less favorable for prematurely born individuals who also experienced intrauterine growth retardation. Prematurely born children show more airway symptoms and poorer lung function in young adulthood. We conclude that neonatal follow up is not only indicated for very premature infants but also for children who experienced severe intrauterine or neonatal growth retardation. Pediatricians ought to inform parents and children as well as the family doctor that prematurity or intrauterine growth retardation may be risk factors for chronic disease at adult age. Active prevention of obesity from an early age onwards is indicated for prematurely born children who experienced intrauterine growth retardation. Family doctors should be extra alert to the development of particularly hypertension and microalbuminuria when these children reach young adult age; a regular check-up for example every two years is recommended. Awareness of their medical history may stimulate the children themselves to prevent obesity, take up sports, and never start smoking