De regio als bestuurlijk schaalniveau

Dit tweeluik is de uitkomst van het eerste deelproject van de studie ‘Sturen met Ruimte’ naar regionale sturingsnetwerken in het onderwijs. In het eerste deelproject van deze studie zijn we nagegaan wat zoal wordt verstaan onder ‘de regio’, hoe de regio conceptueel kan worden afgebakend, wat ‘de regio’ betekent als bestuurlijk schaalniveau en hoe de overheid ermee kan sturen. Hiervoor hebben we twee dingen gedaan: ten eerste het uitvoeren van een systematische internationale literatuurstudie en ten tweede het analyseren van het beleidsdiscours van de overheid over ‘de regio in het Nederlandse onderwijs’. Bij zowel de literatuurstudie als de beleidsanalyse zijn we open en inductief te werk gegaan door de bronnen – respectievelijk wetenschappelijke (onderzoeks-)literatuur en beleidsdocumenten – zoveel mogelijk zelf te laten ‘spreken’. We deden dat door op een systematische manier de bronnen te zoeken en te selecteren, de inhoud ervan in kaart te brengen, die te ordenen om vervolgens tot bevindingen te komen

Gezondheidsverschillen: e-magazine

In Nederland hebben mensen met een hoge sociaaleconomische status meer kansen op een goede gezondheid dan mensen met een lage sociaal economische status. Ondanks de groeiende welvaart in Nederland en de toegenomen sociale mobiliteit blijken sociaaleconomische gezondheidsverschillen een hardnekkig fenomeen. Hoe komt dat nu, en wat kunnen we daar aan doen? Verschillende lectoraten van Platform Stad en Wijk doen hier al jaren onderzoek naar. In het digitale magazine ‘Gezondheidsverschillen’ bundelen we deze kennis. Deze publicatie is een samenwerking van zestien lectoraten van elf verschillende hogescholen die samenwerken in het Platform Stad en Wijk. Deze onderzoeksgroepen van hogescholen verschaffen inzicht in en dragen oplossingen aan voor maatschappelijke vraagstukken in stad en wijk. Met name gericht op participatie en veerkracht

A ‘distributive regime’: rethinking global migration control

International regimes govern how officials address specific issue areas in global politics. There is a deep and unresolved debate as to whether we can speak of an international migration regime. This article seeks to develop the theoretical language to resolve this debate. We introduce the concept of a ‘distributive regime’: a structure that coordinates movement and settlement control practices in ways that engender ideal distributions of populations across space. The paper demonstrates the discriminatory power of this concept by using it to shed light on analogous forms of movement and settlement control in the study of slavery and incarceration. We then suggest that we could resolve the extant debate about the status of the international migration regime by further exploring the hypothesis that contemporary migration control practices are coordinated in ways that achieve a distributive effect

De regio als bestuurlijk schaalniveau

This diptych is the result of the first subproject of the study 'Steering with Space' on regional steering networks in education. In the first subproject of this study, we investigated what is meant by "the region", how the region can be conceptually, what "the region" means as an administrative scale level and how the government can use it to can steer with it. For this purpose, we did two things: firstly, we conducted a systematic international literature study and Firstly, we conducted a systematic international literature study and secondly, we analysed the government's policy discourse on the region. Secondly, we analysed the government's policy discourse on 'the region in Dutch education'. In both the literature study and the policy analysis, we proceeded openly and inductively by examining the sources - scientific (research) literature and policy documents, respectively - by allowing them to "speak for themselves" as much as possible. We did this by systematically searching for and selecting the sources, mapping their contents, ordering them, and then arriving at findings

De solidaire stad: maatschappelijke initiatieven in coronatijd

In maart 2020 breekt in Nederland de coronacrisis uit. Nadat de maatschappelijke impact hiervan langzaam duidelijk wordt, gaan vrijwel direct allerlei maatschappelijke initiatieven van start. Van muziekoptredens voor verpleeghuizen, tot onlineboodschappenhulp; de coronacrisis laat allerlei vormen van onderlinge solidariteit en samenwerking zien. Ook in Den Haag ontstaan spontaan allerlei initiatieven. Zo is begin april het Haagse initiatief ‘Niet hangen maar helpen’ uitgebreid in het (landelijke) nieuws. Uitgangspunt van dit initiatief is dat jongeren niet op straat hangen en daardoor mogelijk boetes oplopen, maar in plaats daarvan kwetsbare ouderen helpen door het brengen van maaltijden en daarmee ook lokale ondernemers steunen. Ook de bewonerscoöperatie Moerwijk haalt in die periode het landelijke nieuws doordat zij een maaltijdenactie zijn gestart, omdat de voedselbank Haaglanden tijdelijk dichtgaat. De opkomst van dergelijke spontane initiatieven sluiten aan op bevindingen uit een grootschalig surveyonderzoek naar de maatschappelijke impact van corona. Hieruit blijkt dat vormen van informele solidariteit als gevolg van de coronacrisis zijn toegenomen in Den Haag en andere steden (Engbersen et al. 2020; Rusinovic et al. 2020). Over het ontstaan en de duurzaamheid van de initiatieven is echter weinig bekend. De centrale vraag van deze studie is dan ook hoe deze maatschappelijke initiatieven in coronatijd zijn ontstaan en hoe deze initiatieven zich kunnen ontwikkelen tot duurzame samenwerkingsverbanden om zo ook op langere termijn de nadelige gevolgen van de coronacrisis het hoofd te kunnen bieden

Participatiemoe(d)

In navolging van de vele kritieken op de ‘participatiesamenleving’, die vaak gaan over de te hoge verwachtingen van actieve burgers, zien we in het domein van de beleidsparticipatie een vorm van ‘participatiemoeheid’ de kop opsteken. Deze speelt zowel aan de kant van de burgers en ondernemers als aan de kant van de lokale overheid en andere professionals

Participatiemoe(d): e-magazine

Organisaties hebben vaak de wens burgers en ondernemers via participatieprocessen te betrekken bij de planvorming van diverse projecten. Bij zowel burgers als diverse organisaties zien we echter een vorm van ‘participatiemoeheid’ de kop opsteken. Met verzuchtingen over de opzet, inzet en uitkomsten van participatietrajecten. Gezien de weerbarstige ervaringen met participatie is het van belang om deze participatiemoeheid verder te duiden en te kijken naar een medicijn. In het afgelopen half jaar heeft Platform Stad en Wijk hier onderzoek naar gedaan onder zowel burgers als professionals en hebben we de kennis van diverse lectoraten gebundeld in het e-magazine Participatiemoe(d). Deze publicatie is een samenwerking van zestien lectoraten van elf verschillende hogescholen die samenwerken in het Platform Stad en Wijk. Deze onderzoeksgroepen van hogescholen verschaffen inzicht in en dragen oplossingen aan voor maatschappelijke vraagstukken in stad en wijk. Met name gericht op participatie en veerkracht

De Participatiespagaat

Veel gemeenten investeren in innovatieve participatiemethoden om de inbreng van bewoners op te halen. Maar die inbreng blijkt vaak moeilijk te rijmen met de waarden en werkwijzen van interne afdelingen van die gemeenten, die vooral gericht zijn op expertise, rechtmatigheid en efficiëntie. Ambtenaren die toch proberen bewonersinbreng om te zetten in bewonersinvloed komen vaak in een ‘participatiespagaat’ terecht. Gemeenten die inzetten op effectieve participatie moeten daarom ook intern veranderen