23. Principles of radioiodine treatment ( I) for patients with differentiated thyroid carcinomas

The aims of radioiodine (131 I) therapy for patients with differentiated thyroid carcinomas:□Destruction of thyroid tissue remaining after thyroidectomy□Destruction of microcarcinoma focus in site of thyroid□Destruction of metastases in lymph nodes□Destruction of distant metastasesTherapeutic indications for radioiodine (131 I) treatment in differentiated thyroid carcinomas□Complementary treatmentThis treatment is recommended in all patients with follicular or papillary carcinomas in stage pT1b-4 N0-1 M0 after total thyroidectomy. In some cases it could be as the complementary treatment after incomplete thyroidectomy.The recommended radioiodine activity for the complementary therapy is from 1.75 to 3.5 GBq (60–150 mCi)□Radical treatmentThis kind of treatment is recommended for patients with differentiated thyroid carcinomas and remote metastases. If the lesions concentrate 131 I in quantities sufficient for radical treatment – the patient can be treated with the isotope.□Palliative treatmentPalliative treatment is recommended for patients with inoperable thyroid carcinoma or with local recurrence, or with remote metastases concentrating radioiodine in quantities non sufficient for radical treatment.Contraindications for radioiodine (131 I) treatment□Pregnancy□Breast-feedingThe contraception for women is necessary during 12 months after radioiodine treatment. For men the 4 – 6 months contraception is recommended.Method of radioiodine (131I) administration□Patient serum TSH concentration should be above 30 ulU/ml□Isotope administration is possible 4 – 6 weeks after total thyroidectomy or 4 –6 weeks after L-thyroxin treatment withdrawal□radioiodine therapy should be followed by body radioiodine scan performed at 72 hours after the therapeutic dose – to asses focuses concentrating radioiodine□After administration of therapeutic radioiodine dose the patient for 14 days should avoid to be in contact with other persons, especially with children and pregnant womenComplications after radioiodine (131 I) treatmentThe complications are very rare and usually without clinical manifestations.Follow-up after radioiodine (131I) treatmentFollow-up at intervals 6 – 12 months after radioiodine treatment should include careful physical examination, neck ultrasonography, needle biopsy examination is indicated if a lump is noted. Serum thyroglobulin and TSH concentration should be measured. Radioiodine body scan should be performed 6 months after treatment – after 4 – 6 weeks of L-thyroxin treatment withdrawa

Technological difficulties in ghrelin and obestatin assays

W trakcie kilkuletnich doświadczeń wykonano ponad 1000 radioimmunologicznych oznaczeń greliny i obestatyny, przy których wykazano liczne trudności techniczne. Inną trudnością była niezwykle wielka rozbieżność wyników greliny w publikacjach różnych autorów. Celem pracy jest omówienie tych problemów. Tylko niektóre peptydy podwzgórza i przewodu pokarmowego są możliwe do oznaczania we krwi krążącej, bowiem część neuropeptydów nie przekracza bariery krew–mózg. Niektóre hormony przewodu pokarmowego występują w niezwykle małych stężeniach. Wymaga to wykonania żmudnych i pracochłonnych ekstraktów, w trakcie których dochodzi do strat części peptydów. Ponadto peptydy są nietrwałe i łatwo ulegają rozkładowi. Są one także wrażliwe na wysokie temperatury, stąd niezbędne jest zachowanie niskich temperatur otoczenia w trakcie wykonywania oznaczeń oraz dodawanie do osocza substancji hamujących aktywność enzymów. Peptydy mogą występować w postaci izoform oraz form aktywnych i nieaktywnych, co utrudnia ocenę wyników badań, bowiem obie formy mogą mieć odmienne działanie biologiczne. Jednak stosowane w zestawach RIA przeciwciała są poliklonalne i nie różnicują tych izoform. Brak międzynarodowych standardów uniemożliwia porównywanie wyników badań różnych ośrodków naukowych. Dlatego w każdej serii oznaczeń powinna być dołączona grupa kontrolna osób zdrowych w celu sprawdzenia, czy wyniki stężeń peptydów osób chorych różnią się statystycznie od uzyskanych u osób zdrowych. (Endokrynol Pol 2011; 62 (4): 336–339)In recent years we have performed more than 1,000 radioimmunoassays of ghrelin and obestatin. In these assays, we have encountered several technological obstacles. Another difficulty was the enormous discrepancy of plasma ghrelin results published by different authors. The aim of this article is to comment on these problems. Not all peptides of the hypothalamus and intestines are present in blood circulation. Several neuropeptides do not cross the blood-brain barrier, and several gastrointestinal peptides are present in extremely low concentrations in the blood. That requires time-consuming and laborious extraction. In these procedures, considerable amounts of peptides may be lost. In addition, these peptides are very unstable and prone to enzymatic degradation. This makes it mandatory to add enzymatic inhibitors to plasma samples. The peptides are also unstable in elevated temperatures, hence the assays should be performed in air-conditioned laboratories and the kits should be transported in proper low temperature conditions. Peptides may appear in several isoforms of different biological activity, but antibodies routinely used in these assays are polyclonal and do not differentiate between these forms. This complicates clinical evaluation of the results. To date, there are no international standards of ghrelin, obestatin or other active peptides, probably because of their extreme instability. Because of technological difficulties, the results of peptide assays performed in different scientific research institutions vary greatly and cannot be compared to each other. This disadvantage may be partially diminished by including samples of healthy subjects in each assay run to check whether the peptide concentrations of the patients differ significantly from that of control subjects. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (4): 336–339

Diagnostic value of radionuclide scanning and ultrasonography in thyroid developmental anomaly imaging

Thyroid is particularly prone to morphogenetic variability. Developmental failure of the thyroid gland is in 85% of cases the underlying cause of congenital hypothyroidism, diagnosed at birth with a frequency of 1:3000–1:4000 newborns. However, the incidence of less severe developmental variants of the thyroid is much higher. Determination of the aetiology of congenital hypothyroidism is crucial for predicting its severity and outcome as well as impacts dose of L-thyroxine during substitution. Thyroid imaging is necessary to establish diagnosis, and it involves mainly thyroid ultrasound examination and scintiscan. Awareness of both the advantages and limitations of sonographic and scintigraphic imaging are central to the successful interpretation of their results and reasonable recommendation of these procedures for patients with thyroid developmental anomalies of different age and clinical picture. Hence, the aim of this review is to provide the most important and up-to-date information on the place of radionuclide scanning and ultrasonography in visualization of different thyroid developmental abnormalities. Nuclear Med Rev 2011; 14, 1: 21–2

Ghrelin and obestatin in thyroid dysfunction

Wstęp: Ghrelina i obestatyna są peptydami pochodzącymi z tego samego prekursora. Ghrelina w istotny sposób wpływa na utrzymanie równowagi energetycznej organizmu. Rola obestatyny w tym zakresie nie jest wykluczona. Celem pracy była ocena stężeń ghreliny i obestatyny w osoczu chorych z zaburzeniami czynności tarczycy. Materiał i metody: Badano stężenia ghreliny i obestatany u chorych z ciężką niedoczynnością tarczycy, u chorych po strumektomii całkowitej i 4-tygodniowym odstawieniu L-tyroksyny oraz u chorych z nadczynnością tarczycy. Porównano stężenia obu peptydów u pacjentów z nadczynnością tarczycy i ciężką niedoczynnością tarczycy przed i po leczeniu. Wyniki: W porównaniu z grupą kontrolną u chorych z ciężką niedoczynnością tarczycy wykazano wysokie stężenie ghreliny (p = 0,055), a u chorych z nadczynnością tarczycy &#8212; obniżone (p = 0,01). Stężenie ghreliny u chorych po tyreoidektomii i odstawieniu L-tyroksyny nie różniło się od wartości stwierdzanych u osób zdrowych (p = 0,3). Stężenie obestatyny w nadczynności tarczycy było istotnie obniżone (p = 0,03). W obu rodzajach niedoczynności tarczycy nie różniło się istotnie od grupy kontrolnej. Stężenia ghreliny i obestatyny korelowały dodatnio. Stężenia obu peptydów korelowały dodatnio z TSH, a ujemnie ze stężeniem wolnych hormonów tarczycy. Po leczeniu u pacjentów z ciężką niedoczynnością tarczycy stężenie ghreliny istotnie obniżało się (p < 0,01), a u chorych z nadczynnością tarczycy wzrastało (p = 0,04). Nie wykazano istotnych różnic w stężeniu obestatyny przed i po leczeniu w żadnej z tych grup. Wnioski: Zmiany stężenia ghreliny i korelacje z parametrami czynności tarczycy mogą wskazywać na kompensacyjną rolę ghreliny w zaburzeniach metabolicznych towarzyszących zaburzeniom czynności tarczycy. Dodatnia korelacja pomiędzy stężeniem ghreliny i obestatyny może sugerować udział obestatyny w tych procesach. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 456&#8211;462)Introduction: Ghrelin and obestatin derive from the same precursor. Ghrelin is an energy balance regulator and obestatin&#8217;s role in metabolic processes cannot be excluded. The aim of this study was to assess plasma ghrelin and obestatin changes in thyroid disorders. Material and methods: We evaluated plasma ghrelin and obestatin levels in severe hypothyroidism, hypothyroidism after thyreoidectomy and 4-weeks L-thyroxine withdrawal, and in hyperthyroidism. We also re-evaluated plasma ghrelin and obestatin levels in patients with severe hypothyroidism and hyperthyroidism after treatment. Results: Severe hypothyroidism was associated with a reasonably high ghrelin level (p = 0.055) and hyperthyroidism with a significantly lower ghrelin level (p = 0.01) compared to healthy subjects. Ghrelin in hypothyroid patients after L-thyroxine withdrawal did not differ from the control group (p = 0.3). Compared to healthy subjects, obestatin level in hyperthyroidism was decreased (p = 0.03) and did not differ in severe hypothyroidism due to thyroiditis (p = 1) or after L-thyroxine withdrawal (p = 0.6). Ghrelin and obestatin levels correlated positively. Both peptides levels correlated positively with TSH and negatively with free thyroid hormones. In patients with severe hypothyroidism, ghrelin level significantly decreased after treatment (p < 0.01) and in hyperthyroid patients significantly increased after treatment (p = 0.04). There were no significant changes in obestatin levels in hypo- or hyperthyroid patients after treatment. Conclusions: Plasma ghrelin changes and its correlation with TSH and thyroid hormones may indicate a compensatory role of ghrelin in metabolic disturbances associated with thyroid dysfunction. The positive correlation between ghrelin and obestatin levels may suggest a modulatory role of obestatin in these processes. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 456&#8211;462

Increased uptake of technetium-99m methylene diphosphonate in muscles in the course of polymyositis

A case of a woman aged 46 years with signs of rhabdomyolysis and acute renal failure is presented. Coxsackie serum test was positive. Increased uptake of Technetium-99m methylene diphosphonate (99mTc-MDP) by muscles of thighs and calves was observed. After 1 year no increased accumulation of radiotracer in the muscles was found

Emotions and features of temperament in patients with Addison&#8217;s disease

Wstęp: Pacjenci z chorobą Addisona doświadczają wielu zmian somatycznych i psychicznych, które pogarszają jakość życia. Celem badania była ocena "wyposażenia psychologicznego" tych pacjentów, które jest przydatne w radzeniu sobie ze stresem związanym z przewlekłą chorobą i koniecznością stałego leczenia. Materiał i metody: Do badania włączono 15 pacjentów (13 kobiet, 2 mężczyzn). Zastosowano standardowe testy psychologiczne do oceny natężenia niepokoju, temperamentu, depresji i inteligencji emocjonalnej. Wyniki: Wyniki badań wykazują, że pacjenci z chorobą Addisona mają nie tylko podwyższony poziom niepokoju, lęku i nadmierną reaktywność na bodźce, ale także obniżoną wydolność i potrzeby kontaktów towarzyskich. Takie cechy psychologiczne mogą być odpowiedzialne za trudności w relacjach lekarz-pacjent, wyolbrzymianie dolegliwości, zmniejszone zaangażowanie w proces leczenia, a w konsekwencji zmniejszoną skuteczność terapii. Wnioski: Emocje i cechy temperamentu pacjentów z chorobą Addisona wydają się być niekorzystne w sytuacjach stresowych, a zatem wsparcie psychologiczne może być przydatne w skutecznej terapii tych pacjentów. (Endokrynol Pol 2010; 61 (1): 90-92)Introduction: Patients with Addison&#8217;s disease experience many somatic and psychic changes, which decrease their quality of life. The aim of the study was to evaluate the "psychological equipment" of these patients to cope with stress connected with this chronic disease and the challenge of constant treatment. Material and methods: Fifteen patients (13 female, 2 male) were included in the study. Standard psychological tests were used to assess anxiety, temperament, depression, and emotional intelligence. Results: The results show that patients with Addison&#8217;s disease have not only increased levels of anxiety and fear, and over-reaction to stimuli, but decreased performance efficiency and need for social contact as well. Such psychological characteristics may result in difficulties in doctor-patient communication, aggravation of patients&#8217; feelings, limitation of patients&#8217; involvement in therapy, and, finally, a decrease the effectiveness of therapy. Conclusions: The temperamental characteristics and personal traits of patients with Addison&#8217;s disease seem not to be useful in stressful events, and psychological support can be helpful in the effective therapy of these patients. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (1): 90-92

Melatonin and cortisol profiles in patients with pituitary tumors

The optic tract section at the optic chiasm is expected to disturb the suprachiasmatic nucleus (SCN) rhythm, circadian rhythm and melatonin secretion rhythms in humans, although detailed studies have never been conducted. The aim of this paper was to describe melatonin and cortisol profiles in patients with a pituitary tumor exerting optic chiasm compression. Six patients with pituitary tumors of different size, four of whom had significant optic chiasm compression, were examined. In each brain, MRI, an ophthalmological examination including the vision field and laboratory tests were performed. Melatonin and cortisol concentrations were measured at 22:00h, 02:00h, 06:00h, and 10:00h in patients lying in a dark, isolated room. One of the four cases with significant optic chiasm compression presented a flattened melatonin rhythm. The melatonin rhythm was also disturbed in one patient without optic chiasm compression. Larger tumors may play a role in the destruction of neurons connecting the retina with the suprachiasmatic nucleus (SCN) and breaking of basic way for inhibiting effect to the SCN from the retina

Pregnancy in a patient with adrenocortical carcinoma during treatment with Mitotane &#8212; a case report

W pracy przedstawiono młodą pacjentkę z wirylizującym rakiem kory nadnerczy leczonym operacyjnie, która zaszła w ciążę w trakcie terapii uzupełniającej mitotanem. Omówiono jednocześnie często błędne, rutynowe leczenie tabletkami antykoncepcyjnymi pacjentek z niezdiagnozowanymi zaburzeniami miesiączkowania o typie oligo-/amenorrhea i wynikające z tego opóźnienie rozpoznania raka kory nadnerczy. (Endokrynol Pol 2011; 62 (2): 186&#8211;188)We present the case of a female patient with virilising adrenocortical carcinoma treated surgically who conceived during adjuvant treatment with mitotane. We discuss the frequently erroneous routine treatment with oral hormonal contraception without thorough differential diagnosis in female patients with oligo-/amenorrhea and subsequent delay in the proper diagnosis of adrenocortical carcinoma. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (2): 186&#8211;188