Revitalization of urban construction in energetical and ecological aspects

Współczesne nurty rozwoju miast postindustrialnych zmierzają w kierunku rozwiązań powszechnie uznanych za zrównoważone. Rewitalizacji obszarów miejskich przeważnie towarzyszą: poprawa wizerunku, wzrost aktywności społecznej i gospodarczej. W artykule przedstawiono jedną z metod oceny parametrycznej środowiska miejskiego w procesie rewitalizacji pod względem energetycznym i ekologicznym. Na modelowym przykładzie przestrzeni miejskiej w Gubinie wskazano możliwości poprawy jakościowej przestrzeni na podstawie parametrów energetycznych i ekologicznych. Wskaźniki środowiskowe mają przyczynić się do zobrazowania stanu środowiska miejskiego i wpłynąć na zwiększenie świadomości społecznej w zakresie właściwego użytkowania i eksploatowania obszarów zbudowanych. Parametryzacja środowiska może stać się przyczynkiem do nowego podejścia w rozwiązaniach planistyczno-projektowych charakteryzującego się tym, że miasto traktowane jest jako jeden ekosystem. Każda zmodernizowana przestrzeń tworzy współzależne ogniwo ekomiasta. Omówiono jedną z metod oceny wpływów środowiskowych w ujęciu lokalnej przestrzeni miejskiej, a następnie ogólnomiejskim. Na podstawie wybranych kryteriów oceny środowiskowej przyjęto parametry efektywności ekologicznej i energetycznej. Przeprowadzono badania w kierunku ekoparametryzacji przestrzeni, które udowodniły, że istnieje możliwość stałego ekorewitalizowania miejskiego środowiska zbudowanego. Nie można mówić o architekturze prośrodowiskowej, tym bardziej o urbanistyce bez wskazania ich parametrów ekologicznych, które wpływają na stan środowiska. W dobie ery informacji i informatyzacji dostępne są narzędzia do stałego monitorowania ekorozwoju miasta i modelowania zmian na podstawie rzeczywistych danych. Ekorewitalizacja z uwzględnieniem parametrów środowiskowych przestrzeni miejskiej pod względem efektywności energetycznej i ekologicznej przyczyni się do poprawy ekonomii przestrzeni, zdrowotności, bezpieczeństwa i atrakcyjności, wprowadzając nowy ład i porządek w krajobrazie miasta.Modern trends in development of post-industrial cities are moving toward solutions generally considered as sustainable. Urban renewal accompanied by: improved image, increased social and economic activity. The article presents one of the methods of parametric evaluation of urban environment revitalization process in terms of energy and eco-factors. For example, in a model of urban space in Gubin opportunities to improvement the quality of space was identified basing on parameters of energetic and ecological. Environmental indicators may contribute to the display of urban environment and likely to increase local community participation in order to improve governance in build-up areas. Parameterization of environment can become a contribution to the new approach in planning and design solutions characterized by the fact that the city is regarded as one ecosystem. Each modernized space creates a correlative link in the eco-city. The text shows one of the methods of evaluating environmental impacts in terms of local and general urban space. On the basis of selected criteria for the evaluation of environmental parameters of eco-efficiency and energy the carried out studies showed the direction of eco-parameter space, which proved that there is a possibility of a permanent urban eco-revitalizing of built environment. We can not talk about eco-friendly architecture, especially in urban planning without indication of ecological parameters that affect the environment. In the sage of information and computing we have tools that give the ability of life-streaming monitoring of sustainability of the city and modeling changes on the basis of actual data. Eco-revitalization taking into account environmental aspects of urban space in terms of energy and environmental efficiency will contribute to the improvement of economy, health, safety and the attractiveness of introducing a new order in the city landscape

Green architecture - requirement or destiny of contemporary sustainable cities?

Wykorzystanie metod rozwoju zrównoważonego jako jedynej możliwej formy kształtowania architektury efektywnej ekologicznie wydaje się stwarzać złudne wrażenie braku innych możliwości rozwoju współczesnej eko-architektury w konfrontacji z wyzwaniami, przed jakimi staje społeczeństwo zamieszkujące przestrzenie zurbanizowane. Jednak niniejszy artykuł ma na celu przedstawić ideę zielonej architektury jako jednej z dróg rozwoju współczesnych zrównoważonych miast, będącej formą przekształcenia struktur miejskich w inny niż dotychczas sposób. Traktuje ona zagadnienie bardziej holistycznie, poszerzając je o kolejne aspekty, bez nacisku jedynie na elementy efektywności energetycznej, gospodarowania zasobami wody i wykorzystania zdobyczy współczesnej techniki w służbie oszczędności. Zielona architektura może stać się najbardziej twórczym elementem współczesnych miast. Pozostaje jednak pytanie, czy zmieniające się dynamicznie środowisko miejskie posiada przed sobą jakąś alternatywę, czy jednak zielona architektura pozostanie jedynie jedną z wielu możliwych form kształtowania przestrzeni współczesnych miast. Istotne będzie, czy stanie się ona jednym z ogólnoświatowych trendów projektowych, czy jednak zasady jej tworzenia zostaną w pewnym momencie w sposób całościowy narzucone bezpośrednio lub pośrednio, poprzez sformalizowanie wymogów dotyczących parametrów tworzonej przestrzeni. Wykorzystanie zdolności adaptacyjnych miasta do implementacji nowych funkcji, gałęzi usług, rekreacji i ich aktywizowanie, pobudzanie samowystarczalności poprzez systemowe wprowadzenie nowej formy architektury może w tym przypadku stanowić odpowiedzi na pogarszające się warunki środowiska niezurbanizowanego oraz metodę na rozwiązanie problemu dezintegracji struktur miejskich. Jednocześnie również daje to możliwość poszerzenia grona odbiorców architektury nie tylko do ludzi, lecz świadomie – tworzenie przestrzeni również dla rozwoju miejskiej biocenozy.The use of sustainable development methods as the only possible form of creating ecologically efficient architecture seems to create a false impression that there are no other opportunities for developing contemporary eco-architecture in confrontation with the challenges faced by urban populations. This paper aims to discuss the idea of green architecture as one of the ways of developing modern sustainable cities, a form of transforming urban structures in a different way than before. It takes up the issue more holistically, extending it to more aspects, without only stressing the importance of energy efficiency, water management and the use of modern technology in the service of saving natural resources. Green architecture can become the most creative element of contemporary cities. However, the question remains whether the dynamically changing urban environment has an alternative, or whether green architecture is to remain only one of many possible ways of forming contemporary urban spaces. It will be important whether it becomes one of global design trends or whether its main principles will at some point be imposed, directly or indirectly, by formalized requirements for creating urban space. Leveraging the adaptability potential of the city to implement new functions, service areas and recreation models, and activating them, stimulating self-sufficiency through systemic introduction of a new form of architecture, can in this case constitute a response to the deteriorating quality of non-urbanised environments and the answer to the problem of urban disintegration. It can also give an opportunity to broaden the circle of architectural customers beyond just people, and purposefully create space with the developing urban biocenosis in mind