The influence of physiotherapy on the control of arterial blood pressure and pain in hypertensive patients with chronic pain

Wstęp Część chorych z bólem przewlekłym wywołanym chorobami układu kostno-stawowego leczy się także z powodu nadciśnienia tętniczego. Stres związany z dolegliwościami bólowymi, ograniczenie aktywności fizycznej oraz stosowane leki przeciwbólowe wpływają na kontrolę ciśnienia tętniczego. Celem pracy była ocena, czy stosowanie fizjoterapii u osób z bólem przewlekłym i nadciśnieniem tętniczym wpływa na kontrolę ciśnienia tętniczego. Materiał i metody Badaniami objęto 40 chorych z bólem przewlekłym oraz współistniejącym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym. Chorym zaplanowano zabiegi fizjoterapeutyczne trwające 4–10 tygodni. Przed rozpoczęciem zabiegów wykonywano gabinetowy i całodobowy pomiar ciśnienia tętniczego, a także oceniano natężenie bólu w skali opisowej punktowej i skali NRS. Wymienione pomiary powtarzano jeszcze dwukrotnie — zaraz po zakończeniu zabiegów fizjoterapii i 3 miesiące po zakończeniu fizjoterapii. W trakcie obserwacji odnotowywano zamiany stosowanych leków hipotensyjnych i przeciwbólowych. Wyniki Zabiegi fizjoterapii spowodowały zmniejszenia wartości skurczowego ciśnienia tętniczego (SBP) w pomiarach gabinetowych z 137,75 ± 1,46 mm Hg do 134,87 ± 1,43 mmHg (p = 0,0128) oraz rozkurczowego tętniczego ciśnienia (DBP) z 85,37 ± 1,43 mm Hg do 81,12 ± 1,25 mm Hg (p = 0,0041). W ocenie całodobowej SBP zmniejszyło się z 125,72 ± 1,74 mm Hg do 122,52 ± 1,54 mm Hg (p = 0,0277), a DBP z 74,27 ± 1,32 mm Hg do 70,60 ± 0,98 mm Hg (p = 0,0004). Doszło także do znamiennego zmniejszenia odczuwania bólu ocenianego w skali punktowej bólu i skali NRS z towarzyszącym zmniejszeniem liczby przyjmowanych leków przeciwbólowych. Poprawę kontroli ciśnienia tętniczego uzyskano przy zmniejszeniu liczby leków hipotensyjnych stosowanych przez pacjentów. Wnioski Wyniki badania wskazują na to, że zabiegi kompleksowej fizjoterapii u pacjentów z bólem przewlekłym i kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym poprawiają kontrolę ciśnienia tętniczego.Background Patients with chronic pain syndrome during musculoskeletal diseases often suffer from concomitant diseases like hypertension. Stress linked to pain and administration of pain-relief drugs may worsen blood pressure control. The aim of this study was to evaluate the influence of physiotherapeutic procedures on blood pressure control in patients with chronic pain and hypertension. Material and methods Forty patients with chronic pain due to musculoskeletal system disorders and with primary hypertension were enrolled in the study. Before 4–10 weeks physiotherapy started, office and 24 hour blood pressure measurement were performed together with estimation of pain level using 6 point descriptive scale and Numerical Rating Scale. Procedures were performed additionally 2 times: after physiotherapeutic procedures (4–10 weeks) and after 3 months of ending physiotherapy. Results Physiotherapy resulted in significant decreases in office and 24 hour blood pressure measurements [decrease from 125.7 ± 1.7 mm Hg to 122.5 ± 1.5 mm Hg for systolic blood pressure from 24 hour measurement (p = 0.0277) and decrease from 74.2 ± 1.3 mm Hg to 70.6 ± 0.9 mm Hg for diastolic blood pressure from 24 hour measurement (p = 0.0004)]. Physiotherapy was also associated with a significant decrease in pain level along with a significant reduction in analgetic drugs taken. Decrease in number of hypertensive drugs taken after physiotherapy was also observed. Conclusions Results of the study demonstrate that complex physiotherapeutic procedures in patients with chronic pain and controlled hypertension improves blood pressure control. Complex physiotherapeutic procedures should be recommended as an element of therapeutic strategy for improvement of blood pressure controls

Rickettsiaceae and Anaplasmataceae infections in Ixodes ricinus ticks from urban and natural forested areas of Poland

BACKGROUND: Ixodes ricinus is a major vector for a range of microbial pathogens and the most prevalent and widely distributed tick species on the European continent, occurring in both natural and urban habitats. Nevertheless, little is known about the relative density of ticks in these two ecologically distinct habitats and the diversity of tick-borne pathogens that they carry. METHODS: We compared densities of questing I. ricinus nymphs and adults in urban and natural habitats in Central and Northeastern Poland, assessed the prevalence and rate of co-infection with A. phagocytophilum, Rickettsia, Ehrlichia and ‘Ca. Neoehrlichia spp.’ in ticks, and compared the diversity of tick-borne pathogens using molecular assays (PCR). RESULTS: Of the 1325 adults and nymphs, 6.2% were infected with at least one pathogen, with 4.4%, 1.7% and less than 0.5% being positive for the DNA of Rickettsia spp., A. phagocytophilum, Ehrlichia spp. and Ca. N. mikurensis, respectively. Although tick abundance was higher in natural habitats, the prevalence of the majority of pathogens was higher in urban forested areas. CONCLUSION: We conclude that: (i) zoonotic genetic variants of A. phagocytophilum are widely distributed in the Polish tick population, (ii) although the diversity of tick borne pathogens was higher in natural habitats, zoonotic species/strains were detected only in urban forests, (iii) and we provide the first description of Ca. N. mikurensis infections in ticks in Poland

Jak rozpoznać wtórne postacie nadciśnienia tętniczego?

Nadciśnienie tętnicze u 95% chorych ma charakter pierwotny, co oznacza, że nie można jednoznacznie ustalić jego przyczyn. Jednak u około 5% pacjentów wzrost ciśnienia tętniczego jest spowodowany określonym procesem chorobowym. Wśród najczęstszych schorzeń, których przebiegowi towarzyszy wzrost ciśnienia, wymienia się obturacyjny bezdech senny, choroby miąższu nerek, zwężenie tętnic nerkowych oraz pierwotny hiperaldosteronizm. Ustalenie rozpoznania wtórnej postaci nadciśnienia ma istotne znaczenie. Po pierwsze, pozwala niekiedy na skuteczne usunięcie przyczyny nadciśnienia i całkowitą normalizację ciśnienia. Po drugie, chroni przed innymi skutkami rozwijającej się choroby. W rozpoznawaniu wtórnych postaci nadciśnienia mogą być pomocne charakterystyczne cechy kliniczne rozpoznane na podstawie wywiadów i badania przedmiotowego. Można wśród nich wymienić: młody lub późny wiek rozwoju nadciśnienia, nagłe pogorszenie kontroli ciśnienia lub oporność na leczenie farmakologiczne. Podejrzenie wtórnej postaci udaje się niekiedy potwierdzić, wykonując ogólnie dostępne badania dodatkowe. Celem uzupełnienia diagnostyki i właściwego leczenia chorzy z wtórnymi postaciami nadciśnienia tętniczego powinni być kierowani do ośrodków referencyjnych

The effect of short acting hyperoxia on heart rate and blood pressure variability in hypertensive and normotensive individuals

Wstęp Oddychanie 100-procentowym tlenem eliminuje toniczną aktywność chemoreceptorów kłębka szyjnego. We wcześniejszych badaniach wykazano, że krótkotrwała hiperoksja powoduje zmniejszenie wartości ciśnienia tętniczego oraz obniżenie aktywności układu współczulnego ocenianego metodą mikroneurografii. Celem obecnej pracy było sprawdzenie, czy zastosowanie krótkotrwałej hiperoksji wpłynie na aktywność współczulną ocenianą nieinwazyjnie za pomocą analizy zmienności rytmu serca i ciśnienia tętniczego. Materiał i metody Badaniami objęto 10 mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym (wiek 39,1 ± 2,9 roku; BMI 27,6 ± 1,0 kg/m2) i 11 zdrowych mężczyzn (wiek 39,7 ± 2,7 roku; BMI 26,1 ± 1,0 kg/ /m2). Uczestnicy otrzymali do oddychania przez bezzwrotną maskę powietrze atmosferyczne, a następnie100-procentowy tlen. Z uzyskanych zapisów EKG i ciśnienia tętniczego analizowano zmienność rytmu serca (HRV) i ciśnienia (BPV). Wyniki Zastosowanie 100-procentowego tlenu do oddychania spowodowało zmniejszenie całkowitej gęstości widma zmienności ciśnienia rozkurczowego i skurczowego (PSD-dBP, PSD-sBP) oraz składowych widma o niskiej częstotliwości (LF-dBP i LF-sBP) w grupie chorych z nadciśnieniem tętniczym. Nie stwierdzono natomiast zmian w stosunku składowej widma o małej i dużej częstotliwości dla ciśnienia skurczowego i rozkurczowego (LF/HF dBP i LH/HF sBP) ani zmian we wskaźnikach zmienności rytmu serca. Wnioski Wyniki badania wskazują na to, że zahamowanie aktywności chemoreceptorów tętniczych poprzez zastosowanie 100-procentowego tlenu do oddychania może zmniejszać aktywność współczulną ocenianą zmiennością ciśnienia tętniczego.Background Previous studies have shown that hyperoxia- induced deactivation of carotid body chemoreceptors produces transient decrease in systolic and mean blood pressure and reduces sympathetic activation measured by microneurography. This study compares the effect of acute hyperoxia on blood pressure and heart rate variability between hypertensive and normotensive subjects. Material and methods Ten males with hypertension (age 39.1 ± 2.9 yrs.; BMI 27.6 ± 1.0 kg/m2) and 11 normotensives males (age 39.7 ± 2.7 yrs.; BMI 26.1 ± 1.0 kg/m2) received, via non-rebreathing mask ventilation, ambient air followed by 100% oxygen for 10 minutes. The blood pressure variability, heart rate variability, blood pressure respiratory rate, and oxygen saturation were recorded continuously. Results Ventilation with 100% oxygen resulted in the decrease in total power density of systolic and diastolic blood pressure variability (PSD-dBP, PSD-sBP) and low frequency bands (LF-dBP i LF-sBP) in hypertensive patients. No changes were noted in ratio of low and high frequency bands (LF/HF) and in parameters of heart rate variability (HRV) in both groups. Conclusions Results of the study indicate that deactivation of carotid bodies with hyperoxia decreases sympathetic activity measured using blood pressure variability method

An influence of melatonin on circadian blood pressure rhythm in hypertensive subjects with lack of nocturnal blood pressure decline

Wstęp Melatonina może wywierać wpływ na aktywność układu współczulnego i ciśnienie tętnicze. Celem badania była ocena wpływu endogennej melatoniny oraz katecholamin na profil dobowy ciśnienia u chorych bez nocnego obniżenia ciśnienia tętniczego. Materiał i metody Do badania włączono 21 (M 7/K 14, wiek 55,4 ± 10,7 roku) pacjentów typu dippers (D) i 12 (M 4/K 8 wiek 59 ± 6,4 roku) i non-dippers (ND) podzielonych według kryterium obecności nocnego obniżenia ciśnienia tętniczego powyżej 10% wartości dziennych. U wszystkich badanych wykonano ambulatoryjny pomiar ciśnienia (SpaceLabs 90207) oraz co 4 godziny pobierano krew w celu oznaczenia stężenia melatoniny (MT) (RIA, pg/ml), noradrenaliny (NA) (HPLC, pg/ml) i adrenaliny (A) (HPLC, pg/ml). Wyniki Stężenie MT było istotnie niższe u ND niż u D o 02:00 rano (odpowiednio: 19,7 ± 14,4 v. 63,3 ± 33,2; p < 0,001), o 06:00 rano (odpowiednio: 20,0 ± 12,2 v. 45,1 ± 25,0; p < 0,004) i o 14:00 (odpowiednio: 5,4 ± 2,3 v. 7,6 ± 2,3; p < 0,015). Nie stwierdzono różnic między grupami w innych godzinach 10:00 rano (6,5 ± 2,2 v. 8,4 ± 7,0), 18:00 (15,1 ± 14,5 v. 26,4 ± 25,4) i 22:00 (15,3 ± 15,2 v. 27,6 ± 26,3). Stężenie NA i A było w obu grupach podobne. Wnioski Chorzy dippers i non-dippers charakteryzują się różnym profilem dobowym MT z niższym jej wydzielaniem w grupie non-dippers. Melatonina wywiera wpływ na kontrolę profilu dobowego ciśnienia tętniczego, jakkolwiek nie przez regulację wydzielania katecholamin.Background Melatonin may influence autonomic nervous system and affect circadian blood pressure rhythm. The aim of the study was to investigate and influence of endogenous plasma melatonin an catecholamines on circadian blood pressure in hypertensive subjects with lack of nocturnal blood pressure decline. Material and methods The study included 21 dippers (D) (M 7/F 14, age 55.4 ± 10.7 yrs) and 12 non-dippers (ND) (M 4/F 8 age 59 ± 6.4 yrs) divided according to systolic and mean blood pressure nocturnal decline < 10% of daytime values. Ambulatory BP monitoring (SpaceLabs 90207) was performed and blood samples for melatonin (MT) (RIA, pg/mL), noradrenaline (NA) (HPLC, pg/mL) and adrenaline (A) (HPLC, pg/mL) determination were withdrawn every 4 hours during day and night time. Results MT was significantly lower in ND as compared to D at 02 AM, (19.7 ± 14.4 vs 63.3 ± 33.2; P < 0.001, respectively), 06 AM (20.0 ± 12.2 vs 45.1 ± 25.0; P < 0.004, respectively) and 02 PM (5.4 ± 2.3 vs 7.6 ± 2.3, P < 0.015, respectively) while no differences were found in MEL between groups at 10 AM (6.5 ± 2.2 vs 8.4 ± 7.0), 06 PM (5.9 ± 2.3 vs 8.6 ± 5.1) and 10PM (15.1 ± 14.5 vs 26.4 ± 25.4, respectively). NA as well as A were similar in ND and D. Conclusions Dippers and non-dippers are characterized by different diurnal profile of melatonin. Melatonin may play a role in regulation of circadian blood pressure rhythm, however its influence is not exerted by catecholamines

Powiązanie otyłości ze zmianami w funkcjonowaniu mięśnia sercowego u zdrowych, młodych mężczyzn

Introduction. Obesity among young people has increased dramatically worldwide, and the prevalence continues to increase. Studies performed in both adults and children have confirmed that abnormalities of cardiac function and autonomic nervous system are present in those with obesity and might explain at least in part the increased mortality seen in those with obesity. Materials and methods. The present study explores hemodynamic, autonomic and cardiovascular function in a cohort of well-characterized young men with obesity and compared these measures to those from a cohort of men of comparable age without obesity. Subjects underwent examination using Task Force® Monitor non-invasive assessment of the cardiovascular functions. Results. The obesity group had a significantly higher resting heart rate (74.3 ± 11.8 vs. 56.0 ± 8.9 n/min, p < 0.0001), systolic (128.1 ± 9.4 vs. 114.3 ± 7.0 mm Hg, p < 0.0001) and diastolic (85.1 ± 8.2 vs. 70.7 ± 6.2 mm Hg, p < 0.0001) blood pressure compared to the age- and sex-matched, non-obesity group. This was coupled with significantly reduced stroke volume (81.3 ± 22.7 vs. 112.8 ± 20.3 ml, p < 0.0001), cardiac output (5.9 ± 1.5 vs. 6.2 ± 1.4 l/min; p < 0.0001) thoracic fluid content (28.5 ± 3.3 vs. 36.0 ± 3.3 1/Ohm, p < 0.0001) and contractility parameters, index of contractility (31.7 ± 12.9 vs. 68.8 ± 16.1 1000/s, p < 0.0001) and Heather index (0.1 ± 0.0 vs. 0.3 ± 0.0 1/s2, p < 0.0001). Discussion. Our results confirm that obesity is associated with sub-clinical and cardiovascular abnormalities that can be identified using non-invasive measures. The differences identified in those with obesity were in young and healthy individuals. It will be important to determine whether these findings can be used to predict future clinical abnormalities.Wprowadzenie: Liczba otyłych osób wzrasta dramatycznie na całym świecie. Badania przeprowadzone wśród otyłych dorosłych i dzieci potwierdziły, że zaburzenia funkcji układu sercowo-naczyniowego i autonomicznego układu nerwowego mogą wyjaśniać podwyższone wartości współczynnika śmiertelności w tej grupie.   Materiał i metoda: W badaniach przedstawiono analizę wartości hemodynamicznych, autonomicznych i sercowo - naczyniowych w kohorcie dobrze scharakteryzowanych, młodych mężczyzn z otyłością w porównaniu do mężczyzn w podobnym wieku bez otyłości. Do badania użyto systemu Task Force Monitor.   Wyniki: Grupa osób z otyłością miała znacznie wyższe wartości tętna (74.3±11,8 vs. 56.0±8.9 n/min; p<0.0001), ciśnienia skurczowego (128.1±9.4 vs. 114.3±7.0 mmHg; p<0.0001) i rozkurczowego (85.1±8.2 vs. 70.7±6.2 mmHg; p<0.0001) w porównaniu do grupy osób bez otyłości. Ponadto wykazano obniżone wartości objętości wyrzutowej serca (81.3±22.7 vs. 112.8±20.3 ml; p<000.1), pojemności minutowej (5.9±1.5 vs. 6.2±1.4 l/min; p<0.0001), zawartości płynu w klatce piersiowej (28.5±3.3 vs. 36.0±3.3 1/Ohm; p<0.0001), kurczliwości mięśnia sercowego (31.7±12.9 vs. 68.8±16.1 1000/s; p<0.0001) i Heather index (0.1±0.0 vs. 0.3±0.0 1/s2; p<0.0001) w grupie osób z otyłością.   Wnioski: Nasze badania potwierdzają, że otyłość związana jest z zaburzeniami funkcji układu sercowo - naczyniowego, które mogą zostać zidentyfikowane na podstawie nieinwazyjnych wskaźników. Wartości te mogą mieć istotne znaczenie kliniczne, aby przewidzieć, jakiego typu zmiany w obrębie układu sercowo – naczyniowego mogą wystąpić u osób z otyłością.

Abdominal aortic aneurysm influences the indices of arterial stiffness recorded by pulse wave analysis

Background: Abdominal aortic aneurysm (AAA), forming a blood reservoir alters the geometry of the aorta, which along with increased stiffness of the aortic wall modifies central blood pressure wave, especially the reflected wave. The aim of the study was to compare indices of arterial stiffness recorded by pulse wave analysis (PWA) between patients with AAA and controls. Material and methods: Sixty-nine patients (from 75 originally included) with asymptomatic AAA and 69 (from 74) age-, sex- and body mass index (BMI)-matching patients as a control group were analysed. The following variables of PWA recorded by applanation tonometry were evaluated: central pulse pressure (CPP), central systolic (CSBP) and diastolic (CDBP) blood pressure, central augmentation index (CAIx), the time from the beginning of a pulse wave to: the first systolic peak (CT1), to the beginning of the reflected wave (CT1R) and to the second systolic peak pressure (CT2). Results: Patients with AAA had higher CAIx [33% (12) vs. 28% (20); p < 0.001] than in the control group, lower CPP [36 mm Hg (10) vs. 45 mm Hg (24); p < 0.001), higher CDBP [79 mm Hg (14) vs. 73 mm Hg (13); p = 0.017) and no significant difference in CSBP [115 mm Hg (15) vs. 119 mm Hg (23); NS). Shorter CT1 [102 ms (9) vs. 106 ms (12); p = 0.004) and CT1R [133 ms (11) vs. 138 ms (13.5); p = 0.04) and longer CT2 (232 ms (36) vs. 217 ms (35); p = 0.007) were observed in patients with AAA. Data are presented as median with interquartile range. Conclusion: Differences of central blood pressure variables suggest increased arterial stiffness in patients with AAA. Despite lower values of pulse pressure, overall pressure load of the returning wave is higher, which affect the afterload of the heart

Tissue Doppler echocardiography detects subclinical left ventricular dysfunction in patients undergoing chemotherapy for colon cancer: insights from ONCOECHO multicentre study

Wstęp: Rak jelita grubego (CRC) jest jednym z najczęściej występujących nowotworów na świecie. W Polsce znajduje się na trzeciej pozycji wśród mężczyzn oraz na drugiej pozycji wśród kobiet pod względem zachorowań na nowotwory. Rola chemioterapii w leczeniu CRC zależy od stopnia zaawansowania nowotworu. Chemioterapię uzupełniającą stosuje się zawsze w III stopniu zaawansowania, a także w II stadium zaawansowania klinicznego przy obecności czynników ryzyka. Cel: Celem niniejszej pracy była ocena występowania wczesnych powikłań sercowych u chorych włączonych do badania ONCOECHO w latach 2012–2014, leczonych chemioterapią z powodu CRC. W ramach badania potencjalnej kardiotoksyczności chemioterapii oceniano funkcję skurczową i rozkurczową mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu i przewodzenia oraz występowanie niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych. Metody: Do 12-miesięcznej obserwacji włączono 25 pacjentów z CRC (12 kobiet, średnia wieku 61,3 roku [35–76 lat]), poddanych 6-miesięcznej chemioterapii adjuwantowej. Spośród badanych 13 chorych stosowało chemioterapię opartą na 5-fluorouracylu (5-FU), a pozostałych 12 pacjentów — terapię w schemacie opartym na kapecytabinie. Ocenę przepro­wadzono wyjściowo oraz w 3., 6. i 12. miesiącu od rozpoczęcia leczenia. Analiza obejmowała obecność zaburzeń rytmu i przewodzenia, funkcję skurczową i rozkurczową mięśnia sercowego oraz występowanie zdarzeń sercowo-naczyniowych. Wyniki: Po 12 miesiącach obserwacji niektóre parametry czynności lewej komory (LV) (S’IVS, S’lat i E’sept) uległy pogorszeniu. Frakcja wyrzutowa (EF) i wymiary jam serca pozostały niezmienione. Zmiany parametrów LV uwidocznione metodą doplera tkankowego po 12 miesiącach były niezależne od stosowanego schematu chemioterapii; nie wykazano również zależności między zmianami tych parametrów a stosowaniem inhibitorów konwertazy angiotensyny i beta-adrenolityków. Wnioski: Stosowanie chemioterapii w CRC nie wpływa na parametry strukturalne ani klasyczne parametry czynności skurczowej LV (LVEF). Może jednak wywoływać subtelne pogorszenie zarówno czynności skurczowej, jak i rozkurczowej mięśnia sercowego wykrywalne przy użyciu doplera tkanowego po 12 miesiącach obserwacji, a także przejściowe wydłużenie odcinka QT ustępujące po zakończeniu chemioterapii.Background: Colorectal cancer (CRC) is the second most common cancer in women and the third in men in Poland. The role of chemotherapy (CTX) depends on the stage of CRC: adjuvant CTX is a standard treatment in stage III and should also be considered in stage II with risk factors. Aim: The aim of the paper was to assess the cardiovascular consequences of CTX in CRC enrolled to the ONCOECHO multicentre study (2012–2014). To identify potential cardiotoxicity, we focused on myocardial function, heart rhythm and conduction disorders, and adverse cardiovascular events. Methods: Twenty-five CRC patients (12 women, mean age 61.3 [35–76] years), all receiving six-month adjuvant CTX were included. Thirteen patients received 5-fluorouracil (5FU)-based CTX, and 12 patients received a capecitabine-based scheme. Subjects were assessed at baseline and followed-up three, six, and 12 months after the onset of treatment. In this analysis we focused on conduction abnormalities, systolic and diastolic function of the left ventricle (LV), and cardiovascular events. Results: In 12-month follow-up a decrease of selected tissue Doppler parameters (e.g. S’IVS, S’lat, and E’sept) was observed, and it was significant. LV structural parameters and ejection fraction (EF) remained unaffected. Changes in myocardial performance were not influenced by CTX regimen or treatment with beta-blockers or angiotensin-converting enzyme inhibitors. CTX did not affect LV structural parameters, EF, or conduction system, nor was it associated with cardiovascular events during the 12-month follow-up. Conclusions: CTX in CRC patients does not affect LV structural parameters and EF. It may, however, trigger subtle changes in myocardial performance detectable by tissue Doppler echocardiography after 12 months. Moreover, it causes a transient increase of QT, which resolves after CTX cessation

Blood Pressure Control and Primary Prevention of Stroke: Summary of the Recent Clinical Trial Data and Meta-Analyses

Stroke is the second most common cause of death worldwide and of adult disability, but in the near future the global burden of cerebrovascular diseases will rise due to ageing and adverse lifestyle changes in populations worldwide. The risk of stroke increases at blood pressure levels above 115/75 mm Hg and high blood pressure (BP) is the most important modifiable risk factor for stroke, associated with 54 % episodes of stroke worldwide. There is strong evidence from clinical trials that antihypertensive therapy reduces substantially the risk of any type of stroke, as well as stroke-related death and disability. The risk attributed to BP is associated not only with absolute values but also with certain parameters describing BP diurnal pattern as well as short-term and long-term variability. Many studies reported that certain features of BP like nocturnal hypertension, morning surge or increased variability predict an increased stroke risk. However, there is no accepted effective modality for correction of these disturbances (chronotherapy, certain classes of antihypertensive drugs). In the elderly, who are mostly affected by stroke, the primary prevention guidelines recommend treatment with diuretics and calcium channel blockers to lower blood pressure to the standard level