Analysis of occurrence of DRB and DQ alleles in sarcoidosis and tuberculosis from Northern Poland

Wprowadzenie: Sarkoidoza (SA, sarcoidosis) jest chorobą wielonarządową o nieustalonej etiologii. Podobieństwo obrazu klinicznego oraz histopatologicznego SA do gruźlicy (TB, tuberculosis) sugeruje obecność antygenów M. tuberculosis jako czynnika etiologicznego SA. Prawdopodobnie, osoby o różnych haplotypach w odpowiedzi na te same antygeny mogą rozwijać różną odpowiedź immunologiczną i w konsekwencji SA lub TB. Cel: Celem pracy jest porównanie częstości występowania alleli HLA klasy II w SA, TB i grupie osób zdrowych. Materiał i metody: Typowanie alleli przeprowadzono metodą PCR-SSP na poziomie niskiej (DRB1, DQB1) i wysokiej (DQA1) rozdzielczości u 45 chorych na SA, 62 chorych na TB i wśród 143 zdrowych krwiodawców. Wyniki: W prezentowanych badaniach ujawniono, że allele DRB1*03, DRB1*11, DQB1*02 i DQA1*0501 w fazie I SA z zespołem Löfgrena (Ls) i DRB1*15, DQA1*0102, DQA1*0103 w fazie II SA są częstsze, podczas gdy allele DRB1*16, DRB1*04, DRB1*08 (Ls) i DQB1*02, DQB1*03, DQB1*05, DQA1*0102, DQA1*0301 (Ls, faza II) były rzadziej obecne niż w grupie kontrolnej. Po poprawce Bonferroniego tylko częstość alleli DRB1*04, DQB1*02, DQB1*03, DQB1*05 i DQA1*0102, DQA1*0301, DQA1*0501 była statystycznie różna. Wśród chorych na TB stwierdzono częstszą obecność alleli DRB1*16, DRB1*14, DQB1*05 i DQA1*0303 oraz mniej częste występowanie DRB1*11, DQB1*02, DQA1*0201, DQA1*0505 w porównaniu ze zdrową populacją; po korekcie statystycznej występowanie DRB1*16, DQB1*02, DQB1*05, DQA1*0303, DQA1*0505 było istotnie różne. W fazie I wykazano częstszą obecność DRB1*11, DQB1*02 i DQA1*0201, DQA1*0501, DQA1*0505 i DRB1*15, DRB1*11, DQA1*0102 w II SA i rzadszą alleli DRB1*16, DRB1*04, DRB1*14, DQB1*03, DQB1*05, DQB1*06, DQA1*0301, DQA1*0302, DQA1*0303 (Ls i faza II) niż w TB. Allele DQB1*02, DQA1*0501 (Ls) i DRB1*15 (faza II) stwierdzono częściej w SA niż w TB, nawet po korekcie statystycznej. Wnioski: Stwierdzono istotne różnice w częstości występowania alleli HLA klasy II wśród chorych na SA i chorych na gruźlicę płuc w porównaniu z grupą kontrolną. W większości przypadków, dystrybucja poszczególnych alleli w SA jest przeciwstawna do częstości tych alleli stwierdzonych u chorych na TB.Introduction: Sarcoidosis is a multisystem disorder of unknown etiolgy. Pathologic similarities between SA and tuberculosis (TB) suggest M. tuberculosis antigen(s) as causative agents. It seems likely that in the genetically different predisposed hosts, the same antigen(s) may cause the development of sarcoid or tuberculous immune response. Aim: The aim of this study was to compare the frequency of occurrence of HLA class II alleles in SA, TB and in the healthy individuals. Material and methods: To test a difference in haplotypes associated with both diseases, we compared the distribution of DQA1 and DQB1 alleles in 45 SA patients, 62 TB patients and in 143 healthy volunteers, using a PCR-SSP "low (DRB1, DQB1) and high (DQA1) resolution" method. Results: Our results revealed that DRB1*03, DRB1*11, DQB1*02 i DQA1*0501 in Stage I of SA with Löfgren’s syndrom (Ls) and DRB1*15, DQA1*0102, DQA1*0103 in Stage II of SA were more common, whereas DRB1*16, DRB1*04, DRB1*08, DQB1*02, DQB1*03, DQB1*05, DQA1*0102, DQA1*0301 in Ls and DQB1*02, DQB1*03, DQB1*05, DQA1*0102, DQA1*0301 in Stage II were less common than in the controls but after Bonferroni correction occurrence of DRB1*04, DQB1*02, DQB1*03, DQB1*05 and DQA1*0102, DQA1*0301, DQA1*0501 was significantly differ. In TB group, DRB1*16, DRB1*14, DQB1*05 i DQA1*0303 were more frequent and DRB1*11, DQB1*02, DQA1*0201, DQA1*0505 less frequently present as compared to the controls, but after correction DRB1*16, DQB1*02, DQB1*05, DQA1*0303, DQA1*0505 were significantly different. In SA, DRB1*11, DQB1*02 i DQA1*0201, DQA1*0501, DQA1*0505 in Ls and DRB1*15, DRB1*11, DQA1*0102 in Stage II were more common and DRB1*16, DRB1*04, DRB1*14, DQB1*03, DQB1*05, DQB1*06, DQA1*0301, DQA1*0302, DQA1*0303 in Ls and Stage II were less frequent than in the TB group. DQB1*02, DQA1*0501 (Ls) and DRB1*15 (Stage II) were more frequently present in SA than in TB, even after Bonferroni correction. Conclusions: In summary, we identified associations of HLA class II alleles in SA and TB with expression pattern specific and different for each group. In most cases, in SA patients frequency of HLA class II alleles occurrence is opposite to the frequency in TB patients

Lytic DSAs as the qualification criterion for virtual crossmatch test. Benefits and challenges

Pre-formed anti-HLA antibodies against the potential donor antigens (donor-specific antibodies, DSA) are a prevalent risk factor significantly reducing the patient’s chances of receiving a transplant. Pre-transplantation immunization assessments consist mainly of the high-sensitivity anti-HLA fluorescence flow cytometry assays (Luminex). The assays facilitate the determination of the specificity of anti-HLA antibodies within the entire range of the IgG class, including the subclasses of non-lytic antibodies, such as IgG2 and IgG4, which are significantly less harmful to the transplant as compared to lytic antibodies. When the results of anti-HLA IgG assays are taken into account as the only qualification criterion for virtual crossmatching without their lytic potential being determined, the recipient’s chances for transplantation are significantly reduced. In view of the problem of the increasing number of immunized patients, a modification of the virtual crossmatching protocol is proposed so that only recipients with anti-HLA antibodies identified as complement-binding [C1q(+)] DSAs are excluded from the further qualification process. The presence of C1q(−) DSAs would be an indication of increased risk of humoral rejection rather than contraindication for transplantation. The results of transplantations followed by strict monitoring of antibody levels in these patients are promising albeit burdened by increased risk of humoral rejection. This article presents the benefits and challenges related to the introduction of the new algorithm focusing particularly on the interpretation of the C1q status of donor-specific antibodies

Możliwości diagnostyczne oceny ryzyka immunologicznego biorcy nerki przed przeszczepieniem i po jego wykonaniu

Mimo ogromnego postępu, jaki dokonał się w zakresie stosowanych leków immunosupresyjnych, wciąż jedną z przyczyn utraty nerki jest odrzucanie. Szczególnie zagrożeni tym powikłaniem są biorcy zimmunizowani, którzy w większym stopniu niż biorcy niezimmunizowani są narażeni na ryzyko odrzucania humoralnego. Ten typ odrzucania może wystąpić zarówno we wczesnym okresie po transplantacji, jak i być przyczyną utraty nerki z przyczyn immunologicznych w późniejszym okresie. Przekłada się to na znacznie gorsze wyniki transplantacji w tej grupie chorych. Rozwiązania nowoczesnej diagnostyki immunologicznej mogą przynieść istotne korzyści zarówno na etapie doboru do przeszczepu, jak i monitorowania odpowiedzi po transplantacji. W pracy przedstawiono metody pomiaru i oceny immunizacji na podstawie identyfikacji swoistości alloprzeciwciał anty-HLA i ich wykorzystanie na etapie: — poprawy doboru do przeszczepienia — za pomocą obecnych metod możliwe jest określenie u zimmunizowanego biorcy kompletnej grupy „bezpiecznych” antygenów HLA, wobec których nie wykrywa się u niego przeciwciał. Oznaczenie swoistości przeciwciał anty-  -HLA jest też podstawą dla nowej, czulszej i dokładniejszej metody oceny immunizacji, tak zwanej virtual PRA, czyli określeniu częstości prawdopodobieństwa dodatniej próby krzyżowej wobec reprezentatywnej populacji potencjalnych dawców. Precyzyjna identyfikacja swoistości przeciwciał anty-HLA w połączeniu z rozszerzeniem zakresu typowania antygenów HLA u dawców i biorców umożliwia wprowadzenie tak zwanego virtual cross-match, który jest oparty na najlepszym doborze HLA przy jednoczesnym bezwzględnym unikaniu antygenów HLA dawcy, wobec którego biorca posiada przeciwciała;  — monitorowania odpowiedzi humoralnej po przeszczepieniu jako identyfikacja przeciwciał specyficznych dla HLA dawcy, tak zwane donor specific antibody. Ocena immunologiczna przed przeszczepieniem i monitorowanie po przeszczepieniu na podstawie nowoczesnej diagnostyki immunologicznej umożliwia uzyskanie wyników porównywalnych z grupą biorców niezimmunizowanych

Pancreatic islet transplantation in a simultaneous pancreas and kidney transplant recipient — a case report

Beta cell replacement allows for adequate blood glucose control, reduced progression or even reversal of microvascular complications, and improves the quality of life. Simultaneous pancreas and kidney transplantation is the best therapeutic option for patients with type 1 diabetes and end-stage renal disease resulting from diabetic nephropathy. However, when pancreas transplantation is contraindicated or unavailable, pancreatic islet transplantation is an alternative minimally invasive procedure. We report a patient after earlier simultaneous kidney and pancreas transplantation with a failed pancreas graft, and no option for pancreas retransplantation. In this patient pancreatic islet transplantation was performed. The latter resulted in an improved blood glucose control, restoration of hypoglycaemia awareness, and improved quality of life with stable good function of the kidney allograft.Beta cell replacement allows for adequate blood glucosecontrol, reduced progression or even reversal ofmicrovascular complications, and improves the qualityof life. Simultaneous pancreas and kidney transplantationis the best therapeutic option for patients withtype 1 diabetes and end-stage renal disease resultingfrom diabetic nephropathy. However, when pancreastransplantation is contraindicated or unavailable, pancreaticislet transplantation is an alternative minimallyinvasive procedure. We report a patient after earliersimultaneous kidney and pancreas transplantationwith a failed pancreas graft, and no option for pancreasretransplantation. In this patient pancreatic islettransplantation was performed. The latter resultedin an improved blood glucose control, restoration ofhypoglycaemia awareness, and improved quality oflife with stable good function of the kidney allograft

Analysis of Occurrence of DRB and DQ Alleles in Sarcoidosis and Tuberculosis from Northern Poland

Introduction: Sarcoidosis is a multisystem disorder of unknown etiolgy. Pathologic similarities between SA and tuberculosis (TB) suggest M. tuberculosis antigen(s) as causative agents. It seems likely that in the genetically different predisposed hosts, the same antigen(s) may cause the development of sarcoid or tuberculous immune response. Aim: The aim of this study was to compare the frequency of occurrence of HLA class II alleles in SA, TB and in the healthy individuals. Material and methods: To test a difference in haplotypes associated with both diseases, we compared the distribution of DQA1 and DQB1 alleles in 45 SA patients, 62 TB patients and in 143 healthy volunteers, using a PCR-SSP “low (DRB1, DQB1) and high (DQA1) resolution” method. Results: Our results revealed that DRB1*03, DRB1*11, DQB1*02 i DQA1*0501 in Stage I of SA with Löfgren’s syndrom (Ls) and DRB1*15, DQA1*0102, DQA1*0103 in Stage II of SA were more common, whereas DRB1*16, DRB1*04, DRB1*08, DQB1*02, DQB1*03, DQB1*05, DQA1*0102, DQA1*0301 in Ls and DQB1*02, DQB1*03, DQB1*05, DQA1*0102, DQA1*0301 in Stage II were less common than in the controls but after Bonferroni correction occurrence of DRB1*04, DQB1*02, DQB1*03, DQB1*05 and DQA1*0102, DQA1*0301, DQA1*0501 was significantly differ. In TB group, DRB1*16, DRB1*14, DQB1*05 i DQA1*0303 were more frequent and DRB1*11, DQB1*02, DQA1*0201, DQA1*0505 less frequently present as compared to the controls, but after correction DRB1*16, DQB1*02, DQB1*05, DQA1*0303, DQA1*0505 were significantly different. In SA, DRB1*11, DQB1*02 i DQA1*0201, DQA1*0501, DQA1*0505 in Ls and DRB1*15, DRB1*11, DQA1*0102 in Stage II were more common and DRB1*16, DRB1*04, DRB1*14, DQB1*03, DQB1*05, DQB1*06, DQA1*0301, DQA1*0302, DQA1*0303 in Ls and Stage II were less frequent than in the TB group. DQB1*02, DQA1*0501 (Ls) and DRB1*15 (Stage II) were more frequently present in SA than in TB, even after Bonferroni correction. Conclusions: In summary, we identified associations of HLA class II alleles in SA and TB with expression pattern specific and different for each group. In most cases, in SA patients frequency of HLA class II alleles occurrence is opposite to the frequency in TB patients

Lityczne DSA jako podstawa wykonania wirtualnej próby krzyżowej. Korzyści i problemy

Preformowane przeciwciała anty-HLA skierowane przeciwko antygenom potencjalnego dawcy (DSA, donor specific antibodies) są powszechnie występującym czynnikiem ryzyka istotnie ograniczającym szansę na transplantację. Przedprzeszczepowa ocena immunizacji opiera się głównie na wynikach wysokoczułych badań anty-HLA metodą fluorymetrii przepływowej (Luminex). W badaniu określone zostają swoistości anty-HLA w zakresie wszystkich podklas IgG, również tych nielitycznych jak IgG2, IgG4, których szkodliwość wobec przeszczepu jest istotnie niższa. Wykorzystanie wyników badań anty-HLA IgG jako jedyną podstawę wirtualnej próby krzyżowej bez określenia ich potencjału litycznego ogranicza w istotny sposób szansę na transplantację. Wobec problemu narastającej liczby zimmunizowanych chorych, zaproponowano modyfikację wirtualnej próby krzyżowej w kierunku wykluczania jedynie tych biorców, którzy posiadają przeciwciała określone w badaniu anty-HLA jako wiążące komplement [DSA C1q (+)]. Obecność DSA C1q (–) nie byłyby przeciwwskazaniem do transplantacji, ale informacją o zwiększonym ryzyku odrzucania humoralnego. Wyniki takich transplantacji wraz z poprzeszczepowym, rzetelnym monitorowaniem poziomu przeciwciał są obiecujące, cechuje je jednak podwyższone ryzyko odrzucania humoralnego. W pracy przedstawiono korzyści i zagrożenia obecnie wdrażanego algorytmu ze szczególnym uwzględnieniem interpretacji DSA C1q

Zależne od przeciwciał odrzucanie aloprzeszczepu nerkowego — opis przypadku

Ostre odrzucanie zależne od przeciwciał stanowi jedną z częstszych przyczyn niewydolności bądź skrócenia przeżycia przeszczepu. Problem dotyczy nie tylko pacjentów wysoko zimmunizowanych z wysokim odsetkiem PRA-CDC, ale i szerokiej grupy biorców z niskim stężeniem przeciwciał anty- HLA, niewykrywalnych w rutynowych testach serologicznych. Przeciwciała te, nawet w niskich mianach, są pochodną obecności komórek pamięci, które w szybkim czasie poprzez klonalną proliferację mogą doprowadzić do uszkodzenia przeszczepu. Zaprezentowany opis przypadku dotyczy pacjentki średnio zimmunizowanej (PRA = 16%), która w ciągu 6 miesięcy od przeszczepienia utraciła nerkę w wyniku odrzucania zależnego od przeciwciał, potwierdzonego nowo dostępnymi testami diagnostycznymi typu LSA oraz DSA-XM i oceną immunogenności pary dawca–biorca w programie HLA Matchmaker. Możliwość wczesnej diagnostyki z użyciem tych testów może usprawnić postępowanie terapeutyczne i zwiększyć jego skuteczność

Atopy and Multisensitizations in Specific IgE Microarrays and Their Impact on Severe Asthma

(1) Asthma is a chronic inflammatory airway disease. Around 3–10% of patients experience severe refractory asthma. These patients with high symptom intensity and frequent exacerbations present a challenge for allergologists. Their allergic vs. non-allergic profile might be different from the standard asthmatic group and this difference is vital in qualifying for anti-IgE biologicals. The aim of the study was to analyze multiple sensitizations in patients with severe asthma and assess their impact on the course of the disease. (2) Forty-two patients with severe asthma according to GINA were enrolled. They experienced at least two exacerbations during the past year and had uncontrolled asthma despite high inhaled steroid use. A microarray serum Alex test (allergen-specific IgE to 295 extracts and components) was performed together with Complete Blood Count tests, the Asthma Control Questionnaire (ACQ), the Mini Asthma Quality of Life Questionnaire (MiniAQLQ), and spirometry. (3) There were 29 female and 13 male patients. The patient mean age was 50.4 (22–70). In 25 (60%) patients, inhalant sensitizations were detected. In 9 (21%) cases, a new perennial allergen was discovered that might enable anti-IgE treatment in the future. In the entire studied group, 8 patients (19%) would still not qualify for anti-IgE, anti-IL4, or anti-IL5 treatment. A linear regression analysis revealed that a Canis familiaris allergen (Can f 1) correlated with worse asthma control in ACQ. An Aspergillus allergen (Asp f 6) correlated negatively with Forced Expiratory Volume in one second (FEV1). (4) The study presents the usefulness of the ALEX test in 21% of patients with severe asthma in qualification for anti-IgE treatment. It highlights the impact of canine and Aspergillus sensitizations on worse control in patients with severe asthma

KIR Receptors as Key Regulators of NK Cells Activity in Health and Disease

Natural killer (NK) cells are part of the cellular immune response. They target mainly cancer and virally infected cells. To a high extent cytotoxic activity of NK cells is regulated inter alia by signals from killer immunoglobulin-like receptors (KIR). The major histocompatibility complex (MHC) class I molecules are important ligands for KIR receptors. Binding of ligands (such as MHC I) to the KIR receptors has the important role in solid organ or hematopoietic cell transplantation. Of note, the understanding of the relationship between KIR and MHC receptors may contribute to the improvement of transplant results. Donor-recipient matching, which also includes the KIR typing, may improve monitoring, individualize the treatment and allow for predicting possible effects after transplantation, such as the graft-versus-leukemia effect (GvL) or viral re-infection. There are also less evident implications of KIR/MHC matching, such as with pregnancy and cancer. In this review, we present the most relevant literature reports on the importance of the KIR/MHC relationship on NK cell activity and hematopoietic stem cell transplantation (HSCT)/solid organ transplantation (SOT) effects, the risk of allograft rejection, protection against post-transplant cytomegalovirus (CMV) infection, pregnancy complications, cancer and adoptive therapy with NK cells