The epidemiology of lung cancer

Rak płuca jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u mężczyzn na świecie, a piątym u kobiet. W krajach rozwiniętych jedynie rak gruczołu piersiowego występuje częściej u kobiet. Rak płuca stanowi główną przyczynę zgonów z powodu chorób nowotworowych na świecie u obu płci. W Europie rak płuca stanowi 29% nowotworów złośliwych u mężczyzn i jest odpowiedzialny za 29% zgonów. Wzrost zapadalności na raka płuca występował od początku ubiegłego stulecia do lat 1990–1994. Obecnie odnotowuje się spadek zapadalności u mężczyzn, natomiast u kobiet utrzymuje się tendencja wzrostowa. Na przestrzeni lat zaobserwowano, zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, stały wzrost liczby chorych na gruczolakoraka, a obniżanie się liczby chorych na raka płaskonabłonkowego i raka drobnokomórkowego. Mimo licznych badań i postępu medycyny, rokowanie w raku płuca pozostaje niekorzystne, nie udaje się poprawić zwłaszcza przeżycia długoterminowego. Polska należy do krajów o najwyższych współczynnikach zapadalności i umieralności na raka płuca. Rak płuca jest najczęstszym nowotworem złośliwym u mężczyzn i drugim u kobiet. W 2002 roku współczynnik zachorowań wyniósł 81,9/100 000 u mężczyzn i 22,2/100 000 u kobiet. Przeżycie jednoroczne i 5-letnie u obu płci w Polsce należy do najkrótszych w Europie.Lung cancer is currently most frequently diagnosed neoplasm in males and the fifth most frequent cancer in females. In developed countries only breast cancer is diagnosed more often in women. Worldwide, lung cancer is the most common cause of cancer mortality in males and females. In the Europe lung cancer accounts for 21% of all cancer cases in males and 29% of all cancer deaths. The rapid increase in lung cancer incidence was observed the since beginning of the XX century till 1990-1994. The incidence in males decreased recently, but still increases in females, especially in young women. The changes in frequency of various histological subtypes of lung cancer are observed too. Despite many clinical trials, modern diagnostic techniques and improved supportive care, the prognosis remains unfavourable and long-term survival almost did not change. In Poland the incidence of lung cancer in 2002 was 81.9/100 000 in males and 22.2/100 000 in females. In both genders 1-year and 5-year survivals time are one of the shortest in Europe

The prognostic value of cytokeratin 19 expression in non-small cell lung cancer

Introduction: Cytokeratins are important part of cytoskeleton. Cytokeratin 19 (CK 19) belongs to type I cytokeratins. Lung cancer is currently most frequently diagnosed neoplasm in males in many developed countries and in Poland. The prognosis in lung cancer remains unfavourable. The aim of this study was to evaluate the prognostic value of cytokeratin 19 expression in non-small cell lung cancer. Material and methods: We examined the degree of cytokeratin 19 expression in 94 patients with non-small cell lung cancer, who had undergone surgery. The group consisted of 64 men and 30 women. The mean age was 59,12 ± 8,61 years. Histological diagnosis was squamous cell carcinoma in 59 patients, adenocarcinoma in 26 patients, large cell carcinoma in 5 patients and non-small cell lung cancer without determination of the subtype in 4 patients. Cytokeratin 19 expression was examined immunohistochemically with Monoclonal Mouse Anti-Human Cytokeratin 19 Clone BA 17 DAKO M 0772. All patients were observed for 24 months. 45 patients (48%) survived, 49 died. Results: In all examined tumors we observed positive cytoplasmatic staining of cytokeratin 19. In 41 cases (44%) it was weak staining (CK 1), in 35 (37%) medium (CK 2) and in 18 (19%) strong one (CK 3). We demonstrated higher expression of cytokeratin 19 in these patients, who survived 2 years (p = 0,003). We also observed relationship between higher expression of CK 19 and survival in patients with squamous cell cancer, but there was no correlation with survival in patients with adenocarcinoma. Conclusions: Our results suggest that the degree of cytokeratin 19 expression could be a new prognostic factor in non-small cell lung cancer. Cytokeratin 19 expression has prognostic value in patients with squamous cell lung cancer but not in patients with adenocarcinoma.Wstęp: Cytokeratyny wchodzą w skład cytoszkieletu komórki. Cytokeratyna 19 (CK 19) należy do cytokeratyn typu I - kwaśnych. W większości wysoko uprzemysłowionych krajów świata, w tym w Polsce, rak płuca jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u mężczyzn. Rokowanie w raku płuca jest wciąż niekorzystne, 5 lat przeżywa zaledwie 5-10% chorych. Celem pracy była ocena znaczenia prognostycznego stopnia ekspresji CK 19 w niedrobnokomórkowym raku płuca. Materiał i metody: Do badania włączono 94 chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP), u których przeprowadzono zabieg operacyjny; w badanej grupie było 64 mężczyzn i 30 kobiet. Średnia wieku chorych wyniosła 59,12 ± 8,61 roku. W badanej grupie znalazło się 59 chorych na raka płaskonabłonkowego, 26 na gruczolakoraka, 5 na raka wielkokomórkowego i 4 chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca bez określenia dokładnie podtypu histologicznego. Wszyscy chorzy zostali poddani 2-letniej obserwacji po zabiegu. Dwa lata przeżyło 45 osób (48%), zmarło 49 chorych. Badania immunohistochemiczne wykonywano w materiale tkankowym guza z użyciem przeciwciała Monoclonal Mouse Anti-Human Cytokeratin 19 Clone BA 17 DAKO M 0772. Wyniki: We wszystkich przypadkach stwierdzono dodatnią cytoplazmatyczną ekspresję CK 19. W 41 (44%) preparatach wykryto słabą (CK 1), w 35 (37%) średnią (CK 2), a w 18 (19%) intensywną (CK 3) ekspresję CK 19. Wykazano wyższą ekspresję CK 19 w grupie chorych, którzy przeżyli 2 lata (p = 0,003) oraz wykazano, że związek ten jest lepiej wyrażony w płaskonabłonkowym raku płuca. Wnioski: Stopień ekspresji CK 19 może być nowym czynnikiem prognostycznym w niedrobnokomórkowym raku płuca, zwłaszcza w raku płaskonabłonkowym

Expression of p53, bcl-2 and nm23 proteins in squamous cell lung cancer

Wstęp: Poznanie profilu molekularnego raka płuca jest niezbędnym elementem postępu w terapii tej choroby. Szczególnie istotna jest charakterystyka markerów apoptozy i zjawiska tworzenia przerzutów ze względu na kluczową rolę tych procesów w rozwoju nowotworu. Celem pracy była ocena ekspresji białek: p53 i bcl-2, produktów genów regulujących proces apoptozy oraz antymetastatycznego białka nm23 w płaskonabłonkowym raku płuca wraz z określeniem związku badanych markerów z podstawowymi parametrami klinicznymi i patologicznymi. Materiał i metody: Do badań zakwalifikowano 30 preparatów tkankowych raka płuca pochodzących od pacjentów poddanych resekcji miąższu płuca. Oznaczenia badanych białek wykonano metodą immunohistochemiczną w preparatach parafinowych. Wyniki: Ekspresja antymetastatycznego białka nm23 występowała rzadziej w przypadkach cechujących się obecnością zatorów z komórek raka w naczyniach krwionośnych oraz przerzutami w węzłach chłonnych. W guzach z przerzutami do węzłów chłonnych znamiennie częściej stwierdzono fenotyp p53+/bcl-2+ niż w przypadkach bez przerzutów. Ekspresja badanych białek nie wykazała związku z przeżyciem w dwuletniej obserwacji. Wnioski: Rezultaty badań wskazują na znaczną heterogenność ekspresji badanych markerów w obrębie raka płaskonabłonkowego płuca oraz potencjalnie niekorzystny wpływ koekspresji p53 i bcl-2. W płaskonabłonkowym raku płuca zmniejszenie ekspresji nm23 wykazuje wyraźny związek z morfologicznymi wykładnikami procesu przerzutowania.Introduction: The evaluation of lung cancer molecular profiles is an essential element of the therapeutic process in that type of neoplasm. The analysis of apoptotic and metastasis-linked proteins is an important goal because of the key role of those processes in carcinogenesis. The aim of this study was to evaluate the expression of apoptosis regulatory proteins p53 and bcl-2 as well as antimetastatic marker nm23 in squamous cell lung cancer, taking into account the clinical and pathological data. Material and methods: Thirty tissue specimens from patients undergoing therapeutic or diagnostic thoracic surgery were included in the study. All markers were assessed with immunohistochemistry method on paraffin-embedded tissue. Results: Nm23 expression was observed less frequently in specimens with cancer cell emboli in blood vessels or lymph node metastasis. In cancers with lymph node metastasis, the coexpression of p53 and bcl-2 was found statistically more often than in lymph node negative cases. There was no correlation between p53, bcl-2 and nm23 expression and 2-years survival time. Conclusions: Our study indicates a marked heterogeneity of p53, bcl-2 and nm23 expression in squamous cell lung cancer and the potentially unfavorable influence of p53 and bcl-2 coexpression. Less frequent nm23 expression seems to be connected with morphological signs of metastatic process

Leptin serum levels in cachectic and non-cachectic lung cancer patients

Wstęp: Leptyna, białko uczestniczące w regulacji masy ciała, może odgrywać rolę w rozwoju wyniszczenia nowotworowego. Celem niniejszej pracy była ocena stężeń leptyny w surowicy u chorych na raka płuca z wyniszczeniem nowotworowym, bez wyniszczenia nowotworowego i w grupie osób zdrowych oraz zbadanie zależności między stężeniem leptyny a wykładnikami wyniszczenia nowotworowego. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 40 chorych na raka płuca - 20 wyniszczonych i 20 niewyniszczonych - oraz 10 osób zdrowych. U wszystkich oznaczono stężenie leptyny, masę ciała, BMI, obwód ramienia i grubość fałdu skórnego nad mięśniem trójgłowym ramienia. Wyniki: Stężenie leptyny było istotnie niższe w grupie chorych na raka płuc z wyniszczeniem nowotworowym w porównaniu z chorymi bez wyniszczenia oraz grupą kontrolną osób zdrowych. Stężenie leptyny korelowało z masą ciała, obwodem ramienia i grubością fałdu skórnego. Wnioski: Wyniszczeni chorzy z rakiem płuca mają znamiennie niższe stężenie leptyny w surowicy krwi, co może sugerować, że parametr ten nie ma decydującego wpływu na rozwój wyniszczenia nowotworowego. Stężenia leptyny dodatnio korelują ze wskaźnikami prawidłowego odżywienia. Chorzy z rakiem płuca bez wyniszczenia nowotworowego mają stężenia leptyny porównywalne do osób zdrowych.Introduction: Leptin, protein taking part in body mass regulation, might play a role in cancer cachexia development. The aim of the study was to measure leptin serum levels in cachectic, non-cachectic lung cancer patients, healthy controls and to correlate leptin concentration with nutritional status markers. Material and methods: 40 lung cancer patients were enrolled into the study: 20 with cachexia, 20 without cachexia, and 10 healthy controls. Leptin serum concentration, body mass, BMI, arm circumference and skin triceps fold thickness were measured in each subject. Results: Serum leptin level in cachectic cancer patients was significantly lower than in non-cachectic and healthy controls. Leptin concentration correlated with body mass, arm circumference and skin triceps fold thickness. Conclusions: Cachectic lung cancer patients have significantly lower serum leptin concentrations than non-cachectic patients and healthy controls which may suggest, that leptin does not play an important role in cancer cachexia development. Leptin levels positively correlate with good nutritional status markers. Non-cachectic lung cancer patients have similar leptin serum levels as healthy controls

Diagnosis and treatment of female patients with lung cancer in IV stage

Rokowanie w raku płuca jest niekorzystne. Pięcioletnie przeżycie osiąga zaledwie 13% chorych. Większość pacjentów w momencie rozpoznania ma zaawansowane stadium choroby i wymaga leczenia paliatywnego. Wprowadzenie leków ukierunkowanych molekularnie do terapii raka płuca stanowi istotny postęp związany z opóźnieniem progresji choroby przy zachowaniu dobrego komfortu leczenia. Przedstawiono opis przypadku kobiety, u której wystąpiły trudności diagnostyczne spowodowane obwodowym położeniem raka płuca. Po uzyskaniu rozpoznania pacjentkę leczono erlotynibem w drugiej linii.The prognosis of lung cancer is unfavorable. Five-year survival is achieved only 13% of patients. Most patients have advanced disease and require palliative treatment. The introduction of targeted therapy for the treatment of lung cancer is an important step associated with delay of disease progression while maintaining good life comfort during treatment. We present the case of a woman, in which the diagnostic difficulties were connected with the peripheral location of lung cancer. After the diagnosis, the patient was treated with erlotinib in the second line

Tuberculosis after renal transplantation

Pacjentów po przeszczepieniu nerki cechuje względnie wysokie ryzyko zachorowania na gruźlicę. Najczęściej choroba jest wynikiem reaktywacji latentnego zakażenia i lokalizuje się w płucach. Ze względu na często nietypowe objawy, wysokie ryzyko uogólnienia choroby oraz znaczny odsetek zgonów zaleca się diagnostykę inwazyjną, a także włączenie terapii przeciwprątkowej, opierając się na obrazie klinicznym, jeśli nie potwierdzono gruźlicy w wykonanych badaniach. Podczas leczenia należy uwzględnić między innymi stopień wydolności nerek oraz ściśle monitorować stężenia inhibitorów kalcyneuryny we krwi, aby uniknąć odrzucenia przeszczepionej nerki. U chorych z grupy wysokiego ryzyka należy włączyć leczenie profilaktyczne.Renal transplant recipients carry a relatively high risk of developing tuberculosis (TB). In most cases, active TB is the result of reactivation of a latent infection and is located in the lungs. In these patients, clinical presentation of TB can often be atypical and there is a high risk of dissemination and high mortality rates. Therefore, the use of invasive procedures for proper diagnosis is recommended, as well as anti-tuberculosis therapy instituted whenever there is a strong suspicion of TB on clinical grounds, even without microbiological evidence. The treatment of active TB in renal transplant recipients should be the same as in the general population. To avoid graft rejection, blood levels of calcineurin inhibitors should be monitored closely. Prophylaxis is recommended for high-risk patients

Erlotinib targeted therapy in patient with advanced lung adenocarcinoma

Rak płuca jest najczęstszym nowotworem u mężczyzn i trzecim po raku piersi i jelita grubego u kobiet. Rokowanie w tym nowotworze jest niekorzystne, a rocznie umiera w Polsce około 22 000 osób. Wprowadzenie terapii celowanej stanowi znaczący postęp w leczeniu zaawansowanego raka płuca. Daje szansę na wydłużenie czasu do progresji choroby i wiąże się z mniejszymi skutkami ubocznymi w porównaniu do klasycznej chemioterapii. Skuteczność tej terapii w guzach pozbawionych tego rodzaju mutacji nie jest zadowalająca. W pracy przedstawiono przypadek pacjentki z zaawansowanym gruczolakorakiem płuca, która była leczona erlotynibem. Zastosowane leczenie pozwoliło na utrzymanie stabilizacji choroby przez 31 miesięcy przy zachowaniu bardzo dobrego komfortu życia i kontynuacji pracy zawodowej.Lung cancer is the most common cancer in men and the third most common type of cancer after breast and colon cancer in women. The prognosis for this cancer is unfavorable and die each year in Poland about 22.000 people. The introduction of targeted therapy represents a significant advance in the treatment of advanced lung cancer. It gives an opportunity to extend the time to disease progression and is associated with fewer side effects compared to the classic chemotherapy. The efficacy of this therapy in tumors without a mutation of this type is not satisfactory. We present a case of a patient with advanced adenocarcinoma of the lung, which was treated with erlotinib. This treatment allowed for the maintenance of stable disease for 31 months while maintaining a good quality of life and continue working

The most common infections of lung allografts

Jednym z najczęstszych powikłań po przeszczepieniu płuc jest ich zakażenie. Wśród patogenów wywołujących infekcje znajdują się drobnoustroje oportunistyczne oraz pochodzące ze środowiska szpitalnego, przy czym najczęściej izolowane są Pseudomonas aeruginosa, cytomegalowirus oraz Aspergillus fumigatus. Ciężkość zakażeń oraz czas ich ujawnienia zależą w dużym stopniu od zastosowanej profilaktyki. Niektóre infekcje, specyficzne dla mukowiscydozy, mogą zasadniczo wpłynąć na około- i pooperacyjną śmiertelność. Poszczególne ośrodki różnią się w opinii, które zakażenia stanowią przeciwwskazanie do transplantacji.Allograft’s infection is one of the most common complication after lung transplantation. The etiology of pneumonia includes opportunistic and hospital acquired microorganisms. The most frequent are Pseudomonas aeruginosa, cytomegalovirus and Aspergillus fumigatus. Infection severity and time of occurence depend on prophylactic treatment. There are infections, specific to cystic fibrosis, that may play role in peri- and post-operative mortality. Differences occur among transplant centers as to which infections are contraindications for transplantation

Serum levels of apoptosis-related markers (sFasL, TNF-a, p53 and bcl-2) in COPD patients

Introduction: Taking into account important role of apoptosis in COPD pathogenesis, we wanted to asses the serum levels of markers involved in apoptosis regulation, including apoptosis inducers such as TNF-a, sFasL or p53 protein and apoptosis inhibitor bcl-2 and, in addition, to compare these markers with selected COPD parameters. Material and methods: In 181 patients (60 women) with COPD (age was 62.2+ 9.37 years; FEV1% 55.2 + 19.98 %) and in 29 controls (11 women), serum levels of TNF-a, sFasL, p53 and bcl-2 were evaluated by the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) method. Results: In COPD patients the mean sFasL level was 0.092 ± 0.077 ng/ml and mean TNF-a level was 2.911 ± 3.239 pg/ml. There were no differences in serum sFasL and TNF-a in COPD patients and control group. TNF-a and sFasL did not correlate with COPD parameters such as FEV1%, BMI, RV% (percentage of predicted value of residual volume) or BODE. Although we tried to evaluate bcl-2 and p53 protein serum levels with two different tests, measurable levels of bcl-2 were only detected in 15 patients and p53 in only 3 patients. Bcl-2 values were from 0.418 to 11.423 ng/ml and p53 from 90.772 to 994.749 pg/ml. Conclusions: We didn’t observe any differences in serum levels of pro- and antiapoptotic markers in COPD patients and the control group or correlations between the markers studied and COPD parameters

Współistnienie zespołu obturacyjnego bezdechu śródsennego i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc

Wstęp: Zespół obturacyjnego bezdechu śródsennego (OBŚ) i przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) mogą prowadzić do przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej. Współistnienie zespołu OBŚ i POChP to zespół nakładania. Celem pracy było określenie związku między zaawansowaniem POChP a wystąpieniem przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej u chorych z zespołem OBŚ oraz wpływu przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej u osób z zespołem nakładania na nasilenie zaburzeń oddechowych w czasie snu. Materiał i metody: Badaniem objęto 64 otyłych chorych (BMI 40 &#177; 6,5 kg/m2) z zespołem OBŚ (AHI > 15, średnio 52 &#177; 22) i współistniejącą POChP. Analizowano wyniki badań polisomnograficznych, spirometrycznych i gazometrycznych. Wyniki: Przewlekła hipowentylacja pęcherzykowa występowała u 67% chorych, w tym u 60,5% chorych, u których badanie spirometryczne wskazywało na POChP w stadium umiarkowanym, u 85% pacjentów w stadium ciężkim i u wszystkich osób w stadium bardzo ciężkim. U chorych z przewlekłą hipowentylacją pęcherzykową stwierdzono mniejsze niż u pozostałych badanych FVC (2,7 &#177; 0,8 l v. 3,6 &#177; 0,9 l; p < 0,001) i FEV1 (1,7 &#177; 0,6 l v. 2,2 &#177; 0,5 l; p < 0,001) oraz mniejsze średnie SaO2 w czasie zakończenia śródsennych bezdechów obturacyjnych i okresów spłyconego oddechu (75 &#177; 10% v. 84 &#177; 5%; p < 0,001). Wnioski: Przewlekłą hipowentylację pęcherzykową stwierdza się u większości otyłych chorych z umiarkowaną i ciężką postacią zespołu OBŚ i współistniejącą POChP, w tym także umiarkowanie nasiloną. Wystąpienie przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej u otyłych chorych z zespołem OBŚ i współistniejącą POChP zależy od zmniejszenia FVC i FEV1, ale nie od obniżenia wskaźnika FEV1/FVC. Występowanie przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej u otyłych pacjentów z zespołem OBŚ i współistniejącą POChP wiąże się ze znacznym niedotlenieniem krwi tętniczej w czasie śródsennych bezdechów obturacyjnych i okresów spłyconego oddechu. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 2: 99-108Introduction: Both obstructive sleep apnea (OSA) syndrome and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) may lead to chronic alveolar hypoventilation. The coexistence of OSA syndrome and COPD has been named the overlap syndrome. The aim of the study was to elucidate the relationship between the severity of COPD and the occurrence of chronic alveolar hypoventilation in patients with OSA syndrome. Material and methods: The material of the study consisted of 64 obese (BMI 40 &#177; 5.5 kg/m2) patients with OSA syndrome (AHI >15, mean 52 &#177; 23) and coexisting COPD (FEV1/FVC < 70%). The results of polysomnographic, spirometric and arterial blood gases studies have been evaluated. Results: Chronic alveolar hypoventilation has been found in 67% of the patients: in 60.5% of patients in the spirometric stage II, in 85% of patients in the stage III and in all the patients in the stage IV of COPD. In the patients with chronic alveolar hypoventilation as compared with the remaining patiens there were: lower FVC (2.7 &#177; 0.8 L v. 3.6 &#177; 0.9 L; p < 0.001), FEV1 (1.7 &#177; 0.6 L v. 2.2 &#177; 0.5 L; p < 0.001) and mean SaO2 during obstructive sleep apneas and hypopneas (75 &#177; 10% v. 84 &#177; 5%; p < 0.001). Conclusions: Chronic alveolar hypoventilation occurs in most of the obese patients with moderate and severe OSA syndrome and coexisting COPD, including most of the patients with moderately impaired ventilatory function. The occurrence of chronic alveolar hypoventilation in the course of the overlap syndrome is related to the restrictive ventilatory pattern and the lower mean and minimal SaO2 during obstructive sleep apneas and hypopneas. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 2: 99-10