4 research outputs found
Pobudzenia dodatkowe jako wskaźnik właściwego położenia elektrody podczas ablacji drogi węzłowej o wolnym przewodzeniu
Get PDFPobudzenia dodatkowe podczas ablacji wolnej drogi węzłowej
Cel pracy: Ocena pobudzeń dodatkowych wyzwalanych podczas ablacji wolnej drogi węzłowej (SP, slow pathway) jako wskaźnika właściwego położenia elektrody.
Materiał i metody: 70 chorych (41 ± 14 lat; 50 kobiet) z nawrotnym częstoskurczem przedsionkowo-węzłowym poddano ablacji SP. Z 510 aplikacji prądu RF (ARF, application RF) przeanalizowano przebieg 464 wykonanych podczas rytmu zatokowego. Badano występowanie i rodzaj pobudzeń dodatkowych: węzłowych (JPB, junctional premature beats), dolnoprzedsionkowych (APB, low-atrial premature beats), komorowych (VPB, ventricular premature beats). Badanie elektrofizjologiczne pozwoliło wyróżnić ARF: trwale skuteczne (65), przejściowo skuteczne (50) i nieskuteczne (349).
Wyniki: Dodatkowe pobudzenia węzłowe częściej (p < 0.0003) wzbudzano w obszarze środkowoprzegrodowym. W analizie wieloczynnikowej JPB stanowią niezależny czynnik rokowniczy. Zaobserwowano, że w różnicowaniu ARF trwale skutecznych od nieskutecznych i przejściowo skutecznych tylko JPB są niezależnym czynnikiem potwierdzającymi właściwe położenie elektrody (odpowiednio p < 0,0001; p = 0,0007), zaś w różnicowaniu ARF przejściowo skutecznych od nieskutecznych istotne są APB (p = 0,0034) i JPB (p = 0,0069).
Rodzaj wzbudzanych pobudzeń zależy prawdopodobnie od miejsca aplikacji. Podczas ARF
w dystalnej części SP (tj. na jej końcu węzłowym) pobudzenie wywołane przez cewnik szybciej dociera do przedsionka przez węzeł i drogę szybką (wstecznie) niż przez SP — powstaje JPB. Aktywacja z proksymalnej części SP najpierw obejmuje przedsionek w okolicy ujścia zatoki wieńcowej, a następnie dociera do pęczka Hisa przez drogę szybką — powstaje APB. Aplikacje w strefie pośredniej wywołują oba rodzaje pobudzeń. APB mogą prawdopodobnie być wzbudzane nie tylko w SP, ale również w jej sąsiedztwie (ARF będzie nieskuteczna) — stąd ich mniejsza wartość rokownicza.
Wnioski: JPB w czasie ARF są czynnikiem potwierdzających właściwe położenie elektrody. Nie ma pełnej zgodności w ocenie wartości rokowniczej APB. Bezsprzecznie pozwalają one różnicować aplikacje nieskuteczne od przejściowo skutecznych. Podczas aplikacji w obszarze środkowoprzegrodowym częściej występują JPB. (Folia Cardiol. 2001; 8: 65–72
Pobudzenia dodatkowe jako wskaźnik właściwego położenia elektrody podczas ablacji drogi węzłowej o wolnym przewodzeniu
Get PDFPobudzenia dodatkowe podczas ablacji wolnej drogi węzłowej
Cel pracy: Ocena pobudzeń dodatkowych wyzwalanych podczas ablacji wolnej drogi węzłowej (SP, slow pathway) jako wskaźnika właściwego położenia elektrody.
Materiał i metody: 70 chorych (41 ± 14 lat; 50 kobiet) z nawrotnym częstoskurczem przedsionkowo-węzłowym poddano ablacji SP. Z 510 aplikacji prądu RF (ARF, application RF) przeanalizowano przebieg 464 wykonanych podczas rytmu zatokowego. Badano występowanie i rodzaj pobudzeń dodatkowych: węzłowych (JPB, junctional premature beats), dolnoprzedsionkowych (APB, low-atrial premature beats), komorowych (VPB, ventricular premature beats). Badanie elektrofizjologiczne pozwoliło wyróżnić ARF: trwale skuteczne (65), przejściowo skuteczne (50) i nieskuteczne (349).
Wyniki: Dodatkowe pobudzenia węzłowe częściej (p < 0.0003) wzbudzano w obszarze środkowoprzegrodowym. W analizie wieloczynnikowej JPB stanowią niezależny czynnik rokowniczy. Zaobserwowano, że w różnicowaniu ARF trwale skutecznych od nieskutecznych i przejściowo skutecznych tylko JPB są niezależnym czynnikiem potwierdzającymi właściwe położenie elektrody (odpowiednio p < 0,0001; p = 0,0007), zaś w różnicowaniu ARF przejściowo skutecznych od nieskutecznych istotne są APB (p = 0,0034) i JPB (p = 0,0069).
Rodzaj wzbudzanych pobudzeń zależy prawdopodobnie od miejsca aplikacji. Podczas ARF
w dystalnej części SP (tj. na jej końcu węzłowym) pobudzenie wywołane przez cewnik szybciej dociera do przedsionka przez węzeł i drogę szybką (wstecznie) niż przez SP — powstaje JPB. Aktywacja z proksymalnej części SP najpierw obejmuje przedsionek w okolicy ujścia zatoki wieńcowej, a następnie dociera do pęczka Hisa przez drogę szybką — powstaje APB. Aplikacje w strefie pośredniej wywołują oba rodzaje pobudzeń. APB mogą prawdopodobnie być wzbudzane nie tylko w SP, ale również w jej sąsiedztwie (ARF będzie nieskuteczna) — stąd ich mniejsza wartość rokownicza.
Wnioski: JPB w czasie ARF są czynnikiem potwierdzających właściwe położenie elektrody. Nie ma pełnej zgodności w ocenie wartości rokowniczej APB. Bezsprzecznie pozwalają one różnicować aplikacje nieskuteczne od przejściowo skutecznych. Podczas aplikacji w obszarze środkowoprzegrodowym częściej występują JPB. (Folia Cardiol. 2001; 8: 65–72
„Sygnały drogi wolnej” i ich znaczenie jako wskaźnika właściwego położenia elektrody ablacyjnej
No full textCel pracy: Retrospektywna ocena przydatności różnych sygnałów „drogi wolnej” (SPp, slow pathway potentials) jako wskaźnika właściwego położenia elektrody ablacyjnej.
Materiał i metody: U 70 chorych (41 ± 14 lat; 50 kobiet) z nawrotnym częstoskurczem przedsionkowo-węzłowym poddanych ablacji drogi wolnej (SP) wykonano 510 aplikacji prądu RF (ARF, RF application) podczas: rytmu zatokowego (432), częstoskurczu (64), stymulacji prawego przedsionka (13), migotania przedsionków (jedna nieskuteczna — wykluczona z analizy ze względu na niejednoznaczną interpretację elektrogramu).
Na podstawie badania elektrofizjologicznego (EPS, electrophysiological study) wyróżniono: trwale skuteczne (70), przejściowo skuteczne (57) i nieskuteczne (382) ARF. W elektrogramach z elektrody ablacyjnej poszukiwano SPp. Wyodrębniono: potencjał opisany przez Jackmana (JP, Jacman’s potentials) — ostry, o dużej amplitudzie poprzedzony sygnałem o łagodnym nachyleniu i niższej amplitudzie; potencjał opisany przez Haissaguerre’a (HP, Haissaguerre’s potentials) — o niskiej amplitudzie i łagodnym nachyleniu poprzedzony sygnałem o dużej amplitudzie i szybkim narastaniu; potencjał opisany przez Kalbfleischa (KP, Kalbfleisch’s potentials) — liczne wychylenia o niskiej amplitudzie, trwające > 50 ms.
Wykazano istotną wartość statystyczną SPp, który jest niezależnym czynnikiem rokowniczym skutecznej ARF (p < 0,0001). Największe znaczenie, dzięki dużej swoistości, ma JP, największą czułość — KP.
Szczegółowa analiza danych wykazała, że rejestracja SPp:
— jest niezależnym czynnikiem odróżniającym ARF trwałe od nieskutecznych (p = 0,03), niezależnym czynnikiem prognostycznym jest JP (p = 0,0326);
— jest niezależnym czynnikiem odróżniającym ARF trwałe od przejściowo skutecznych
(p = 0,0018), każdy jego rodzaj stanowi niezależny czynnik rokowniczy (JP, KP, HP, odpowiednio p = 0,0051; 0,0159; 0,0229);
— nie ma znaczenia w różnicowaniu ARF przejściowo skutecznych od nieskutecznych.
Wniosek: Obecność SPp w obrębie trójkąta Kocha wskazuje na właściwe położenie elektrody ablacyjnej. W przedstawianej grupie chorych największa swoistość charakteryzowała potencjał Jackmana, największa czułość — potencjał Kalbfleischa. (Folia Cardiol. 2001; 8: 171–179
„Sygnały drogi wolnej” i ich znaczenie jako wskaźnika właściwego położenia elektrody ablacyjnej
No full textCel pracy: Retrospektywna ocena przydatności różnych sygnałów „drogi wolnej” (SPp, slow pathway potentials) jako wskaźnika właściwego położenia elektrody ablacyjnej.
Materiał i metody: U 70 chorych (41 ± 14 lat; 50 kobiet) z nawrotnym częstoskurczem przedsionkowo-węzłowym poddanych ablacji drogi wolnej (SP) wykonano 510 aplikacji prądu RF (ARF, RF application) podczas: rytmu zatokowego (432), częstoskurczu (64), stymulacji prawego przedsionka (13), migotania przedsionków (jedna nieskuteczna — wykluczona z analizy ze względu na niejednoznaczną interpretację elektrogramu).
Na podstawie badania elektrofizjologicznego (EPS, electrophysiological study) wyróżniono: trwale skuteczne (70), przejściowo skuteczne (57) i nieskuteczne (382) ARF. W elektrogramach z elektrody ablacyjnej poszukiwano SPp. Wyodrębniono: potencjał opisany przez Jackmana (JP, Jacman’s potentials) — ostry, o dużej amplitudzie poprzedzony sygnałem o łagodnym nachyleniu i niższej amplitudzie; potencjał opisany przez Haissaguerre’a (HP, Haissaguerre’s potentials) — o niskiej amplitudzie i łagodnym nachyleniu poprzedzony sygnałem o dużej amplitudzie i szybkim narastaniu; potencjał opisany przez Kalbfleischa (KP, Kalbfleisch’s potentials) — liczne wychylenia o niskiej amplitudzie, trwające > 50 ms.
Wykazano istotną wartość statystyczną SPp, który jest niezależnym czynnikiem rokowniczym skutecznej ARF (p < 0,0001). Największe znaczenie, dzięki dużej swoistości, ma JP, największą czułość — KP.
Szczegółowa analiza danych wykazała, że rejestracja SPp:
— jest niezależnym czynnikiem odróżniającym ARF trwałe od nieskutecznych (p = 0,03), niezależnym czynnikiem prognostycznym jest JP (p = 0,0326);
— jest niezależnym czynnikiem odróżniającym ARF trwałe od przejściowo skutecznych
(p = 0,0018), każdy jego rodzaj stanowi niezależny czynnik rokowniczy (JP, KP, HP, odpowiednio p = 0,0051; 0,0159; 0,0229);
— nie ma znaczenia w różnicowaniu ARF przejściowo skutecznych od nieskutecznych.
Wniosek: Obecność SPp w obrębie trójkąta Kocha wskazuje na właściwe położenie elektrody ablacyjnej. W przedstawianej grupie chorych największa swoistość charakteryzowała potencjał Jackmana, największa czułość — potencjał Kalbfleischa. (Folia Cardiol. 2001; 8: 171–179
