Εξερεύνηση ορεινού τοπίου οπτικοποιώντας μεταβολές πεδιών ορατότητας σε χάρτες κινούμενης εικόνας

261 σ.Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Γεωπληροφορική”Η οπτική αισθητηριακή αντίληψη έχει αποτελέσει μείζονος σημασίας παράγοντα για την ανθρώπινη ευημερία, καθότι η τελευταία έχει ποριστεί νοήματος από τα στοιχεία που την περιβάλλουν∙ επεξηγηματικά, για μας τους ανθρώπους, «το να βλέπουμε ισοδυναμεί με το να κατανοούμε και να ευημερούμε». Η διαβίωση στο φυσικό περιβάλλον, εντούτοις, εμπεριέχει ενεργό/ή οπτική εμπειρία στο τοπίο, η οποία είναι μια εγγενώς δυναμική διαδικασία και δια της οποίας συλλαμβάνουμε και κατανοούμε εν γένει το περιβάλλον μας. Οι δε πληροφορίες περί σημείων του τοπίου τα οποία είναι αμοιβαίως ορατά, ή περί τμημάτων μιας περιοχής τα οποία είναι ορατά από ένα ή περισσότερα σημεία θέασης (παρατήρησης) είναι πολύτιμες για διάφορους λόγους και εφαρμογές. Όμως, τέτοιου είδους πληροφορίες ούτε μπορούν να αναχθούν, ούτε να συντεθούν από μόνες τους σε ένα αντιληπτό και πλήρες νοήματος πλαίσιο, αλλά ούτε και ενέχουν την ενεργό/ή οπτική εμπειρία. Οι χάρτες είναι αφηρημένες/ αφαιρετικές αναπαραστάσεις της (γεωγραφικής) πραγματικότητας∙ ως εκ τούτου, στη γενική μορφή τους συνεπάγονται αναπαράσταση και απεικόνιση αυτής της πραγματικότητας κατά τρόπο εύληπτο από ένα ευρύ κοινό χρηστών χαρτών. Επιπροσθέτως, στη γεωγραφική πραγματικότητα συμπεριλαμβάνονται φαινόμενα τα οποία, όμοια με την οπτική εμπειρία στο τοπίο, είναι δυναμικά. Παρότι η συμβατική χαρτογραφική απεικόνιση ανταποκρίνεται «καταλλήλως» στη στατική εικόνα της Γης, οι πρόσφατες εξελίξεις στη Χαρτογραφία και στα Γεωγραφικά Πληροφοριακά Συστήματα έχουν μετατοπίσει το επιστημονικό Παράδειγμα από την στατική χαρτογραφική απεικόνιση. Το αναδυόμενο Παράδειγμα της Γεω-οπτικοποίησης (ή της Χαρτογραφικής Οπτικοποίησης) εμπλέκει την απεικόνιση με κινούμενες εικόνες (animation) και τη διάδραση προκειμένου να αναπαραστήσει και να αποδώσει δυναμικά γεωγραφικά φαινόμενα και διαδικασίες με δυναμικά γραφικά μέσα. Ωστόσο, η χαρτογραφική οπτικοποίηση (και το animation, ιδιαιτέρως) δεν προορίζεται μόνο να «επικοινωνεί» (μεταδίδει) γεω-χωρικές πληροφορίες∙ αντίθετα, μπορεί να χρησιμεύσει και ως μέσο δημιουργικής εξερεύνησης/ διερεύνησης τέτοιου τύπου πληροφοριών. Αυτή η διπλωματική εργασία αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ορατότητας με σκοπό να το εντάξει σε ένα συγκείμενο όπου τα γεω-χωρικά ψηφιακά δεδομένα/ πληροφορίες αποβαίνουν σε εύληπτα και πλήρη νοήματος, μη-στατικά χαρτογραφικά παραγόμενα. Ως τέτοια, αποσκοπεί στο να αποδώσει τη δυναμική εξέλιξη του τι είναι ορατό – τουτέστιν το πεδίο ορατότητας (viewsheds) – από κάποιες τοπογραφικά «προεξέχουσες» (ιδιάζουσες) διαδρομές, εξερευνώντας τα πεδία ορατότητας χαρτογραφικά. Επομένως, είναι η εξέταση του πρόβληματος-της-απομάκρυνσης-της-κρυπτόμενης-επιφάνειας – ερμηνευόμενο ως «ποια τμήματα του Ψηφιακού Μοντέλου Εδάφους (ΨΜΕ) είναι θεατά από ένα σημείο παρατήρησης επί του ΨΜΕ» – που έχει ανάγει την προσέγγιση της πραγματικής ενεργού οπτικής εμπειρίας σε ένα ψηφιακό-τεχνικό πλαίσιο. Αυτό το πλαίσιο αποτελείται κυρίως από ένα Λογισμικό Γεωγραφικών Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΠΣ), ένα Λογισμικό Επεξεργασίας Εικόνας και ένα Λογισμικό Στατιστικής Ανάλυσης προκειμένου να είναι δυνατή η διαχείριση, οπτικοποίηση και αξιολόγηση των εξαγόμενων εξομοιούμενων διαδικασιών. Παρόλα αυτά, όλα τα τεχνικά μέσα και εργαλεία αλληλεπιδρούν επιτυχώς και αποφέρουν παραγόμενα με σημασιολογική και γνωσιακή χρησιμότητα μόνον επειδή: ιθύνονται από μια στοχευμένη συλλογιστική διεπόμενη από μια αυστηρή μεθοδολογία και θεμελιώνονται σε προκαθορισμένες εννοιολογήσεις. Και είναι λόγω αυτών των ενσυνείδητων διανοητικών διεργασιών και της σχετικής οργάνωσης που κάποια ουσιώδη μελήματα εγείρονται, σε σχέση με παράγοντες, παραμέτρους και περιορισμούς που επιδρούν στην επιτυχημένη πραγμάτωση αυτής της εργασίας. Έτσι λοιπόν, η ψηφιακή και γενικευμένη εκδοχή του οπτικού τοπίου (οπτικο-τοπίο/ visualscape) τίθεται προς οπτική εξερεύνηση. Οι θεωρητικοί προβληματισμοί που πρεσβεύουν ότι μια στατική σύλληψη του τοπίου είναι απλώς ένα στιγμιότυπο – μια παύση στη μετακίνηση – της γενικότερης εννοιολόγησης της ενεργού, εν κινήσει παρατήρησης έχουν παράσχει το υπόβαθρο για τη δυναμική διερεύνηση ενός τέτοιου (ορεινού) τοπίου. Υπό αυτή την προοπτική, μόνο «κινούμενες θεάσεις» δύνανται να προσεγγίσουν την πραγματική βιωματική εμπειρία της οπτικής αισθητηριακής αντίληψης – ήτοι παρατήρηση κατά μήκος «πορειών»/ διαδρομών. Εντούτοις, εγείρεται, κατ’ αρχάς, το μέλημα σχετικά με την επιλογή τέτοιων διαδρομών παρατήρησης (διαδρομές θέασης): θα ήταν επαρκές να χαραχθεί μια τυχαία γραμμή, ή θα απαιτούνταν μια πιο ενσυνείδητη επιλογή διαδρομής; Μολονότι το «δόγμα» της εξερεύνησης υπαγορεύει την υιοθέτηση μιας εξ’ ολοκλήρου βασισμένης στα (οδηγούμενης από τα) δεδομένα προσέγγισης (δίχως μια προϋποτιθέμενη επιδίωξη ενός φάσματος αναμενόμενων αποτελεσμάτων), δεν είναι δυνατό να αψηφήσει κανείς το γεγονός ότι ορισμένα γραμμικά χαρακτηριστικά-οντότητες (λ.χ. κορυφογραμμές, κοιλάδες) είναι τοπογραφικά/ γεωμορφολογικά «προικισμένες» με ιδιαίτερα γνωρίσματα-ιδιότητες. Έτσι, το διάβημα «τοποθέτησης» σημείων θέασης κατά μήκος τέτοιων διαφορετικών ιδιαζουσών («προεξεχουσών») οντοτήτων ενδέχεται να ενέχει ισοδύναμα κυμαινόμενες ιδιότητες αναφορικά με τα χωρικά πρότυπα (δηλ. κατανομές) ορατότητάς τους. Αλλά μια ενοποιημένη απόδοση των θεάσεων κατά μήκος κάθε διαδρομής υποδηλώνει την (χαρτογραφική) οπτικοποίηση τόσο της μετακίνησης των σημείων παρατήρησης, όσο και της εξάπλωσης των χωρικών προτύπων ορατότητας. Υπό αυτή την οπτική, βαθύτερη κατανόηση μπορεί να αποκτηθεί από προ-διατεταγμένες ακολουθίες/ αλληλουχίες κινούμενης εικόνας τέτοιων ψηφιδωτού τύπου χωρικών δεδομένων (δηλ. ψηφιακών πεδίων ορατότητας) οι οποίες εμπεριέχουν και τα αντίστοιχα σημεία αναφοράς τους, ήτοι τα σημεία παρατήρησης που αντιστοιχούν σε κάθε πεδίο ορατότητας. Άλλωστε, αυτού του είδους τα χωρικά-μεταβαλλόμενα δεδομένα συνιστούν ταυτόχρονα και ένα «διευκολυντικό/ επιτρεπτικό σχήμα οπτικοποίησης»: η χωρική μετατόπιση του σημείου θέασης συνοδεύεται από μια διαφορετική κατανομή των ορατών κελιών επί ενός τοπίου (επιφάνεια ψηφιδωτού (raster)), ανακαλώντας την περίπτωση των 3-δ εικονικών πτήσεων∙ η δε εκμαίευση νοήματος από την εξερεύνηση αυτού του σχήματος/ αυτών των δεδομένων, ταυτόχρονα καθιστά εφικτή την ανάδειξη των ίδιων των εξελισσόμενων προτύπων αλλά και συνεπιφέρει τη συνειδητή απόφαση της αξιοποίησης ιδιαζουσών γραμμικών τοπογραφικών οντοτήτων για την εκλογή σημείων παρατήρησης. Σε αυτή τη διπλωματική εργασία, αυτό το εξερευνητικό έργο είναι στην πραγματικότητα μια διαδικασία συνταιριάσματος/ εναρμόνισης: κατάλληλης προσέγγισης εξάπλωσης των μεταβαλλόμενων ψηφιδωτών επιφανειών, αποτελεσματικής πρόσληψης/ σύλληψης αυτής της διαδικασίας, και μετριασμού των απαιτήσεων όγκου δεδομένων/ υπολογιστικού χρόνου. Ωστόσο, για να εμφορείται αυτό το εγχείρημα από μια πραγματιστική προοπτική, είναι ομοίως ζωτικής σημασίας να αυτοματοποιηθούν οι διεργασίες για τη διαχείριση και την ταυτοποίηση/ προσδιορισμό των σχετικών δεδομένων/ πληροφοριών με τη βοήθεια των ΓΠΣ. Επομένως, υπό αυτές τις προϋποθέσεις, εξετάζουμε: i) τη δυνατότητα ορισμένων χαρτογραφικών οπτικοποιήσεων να προσεγγίσουν την εξέλιξη της μεταβολής των οπτικο-τοπίων υπό έναν εξερευνητικό – αλλά επίσης αυτοματοποιημένο – τρόπο, ii) τις διαφορές και τις κυμαινόμενες απαιτήσεις για την οπτικοποίηση των μεταβολών των ορατών πεδίων σε διαφορετικές τοπογραφικές γραμμικές οντότητες (διαδρομές) και για χωρικά διαφοροποιούμενες διατάξεις σημείων θέασης, και iii) τον αντίκτυπο της διακύμανσης του υψομέτρου του κινούμενου σημείου θέασης επί της δυναμικής μετάβασης/ μεταμόρφωσης του ορατού τοπίου. Η σχετική ανάλυση και συζήτηση προάγει τα συνολικά οφέλη που απορρέουν από τη χαρτογραφική οπτικοποίηση, ενώ ταυτόχρονα εστιάζει στις στρατηγικές που έχουν ως αποκλειστικό σκοπό να παράσχουν τα μέσα για να καταστεί δυνατή μια αποτελεσματική 2-δ εξερεύνηση του οπτικού τοπίου. Ώστε, αυτό το εξερευνητικό έργο αποκαλύπτει σημαντική διακύμανση των τάσεων των χωρικών προτύπων ορατότητας σε σχέση με (ή ως απόκριση σε) διαφορετικές γραμμικές τοπογραφικές οντότητες∙ επιπλέον, ο εμπειρικός πειραματισμός με μεταβαλλόμενες χωρικές διατάξεις/ αλληλουχίες σημείων θέασης κατά μήκος τέτοιων γραμμικών οντοτήτων καταμαρτυρεί ότι οι απαιτήσεις της γεω-οπτικοποίησης, δηλαδή του χάρτη κινούμενης εικόνας, τόσο σε όρους προσέγγισης και απόδοσης των διαδικασιών (δυναμικής εξέλιξης πεδίων ορατότητας), όσο και σε όρους δυνατότητας σύλληψής και κατανόησής τους (των διαδικασιών) εξαρτώνται από την τοπογραφική οντότητα που εξετάζεται κάθε φορά. Εξ’ άλλου, (η διαφορά ως προς) το υψόμετρο, αλλά και (ως προς) άλλα παράγωγα του αναγλύφου – ήτοι η κλίση και η καμπυλότητα – διαπιστώνεται πως επηρεάζουν τις μεταβολή του πεδίου ορατότητας, αλλά όχι κατά τρόπο που αυτή η επίδραση να αποκλίνει από ένα «κανονιστικό φάσμα» που οριοθετείται από την εκάστοτε διαδρομή θέασης-γραμμική τοπογραφική οντότητα. Επεκτείνοντας τέτοια ευρήματα και σχόλια, διάφορα άλλα σχετικά αναδυόμενα ζητήματα θίγονται υπό την προοπτική περαιτέρω έρευνας-διερεύνησης.Visual perception has had a profound effect on humankind thriving, since the latter has been deriving meaning from its surroundings; in other words, for us, humans ‘to see is to understand and prosper’. Living in the natural environment, though, entails active visual landscape experience which is an inherently dynamic process and by which we apprehend and understand the most of our surroundings. Information about points of the landscape that are mutually visible or parts of a region which are visible from one or more points of observation is valuable for several reasons and applications. Yet, such information neither is synthesized by itself to a perceivable and meaningful context, nor it involves the active visual experience. Maps are abstracted representations of (geographic) reality; so, in their generic form they are to represent and depict this reality in a means perceivable from a multitude of map readers/ users. Moreover, geographic reality includes phenomena which, similarly to visual landscape experience, are dynamic in nature. Although conventional mapping neatly corresponds to the static picture of the Earth, recent advancements in Cartography and Geographic Information Science have significantly shifted the scientific Paradigm from static mapping. The emerging Paradigm of Geo-visualization (or Cartographic Visualization) involves animation and interaction with an aim to representing and portraying dynamic geographic phenomena and processes with dynamic graphical media. However, cartographic visualization (and animation, in particular) is not only destined to communicate geo-spatial information; instead, it can also serve as a medium to creatively explore this kind of information. This thesis treats with the problem of visibility but with an aim to integrate it in a context where geo-spatial digital data/ information handling and analysis result in perceivable and meaningful, non-static cartographic outputs. As such, it aims at rendering the evolution of what is visible – i.e. the viewsheds – for some defined topographically prominent tracks (or routes) by cartographically exploring viewsheds. Therefore, it is the hidden-surface-removal problem consideration – explained as ‘which portions of a Digital Terrain Model (DTM) are seen from a viewpoint on this DTM’ (i.e. the viewsheds) – that has reduced the approach and the approximation of the real active visual experience to a digital-technical framework. This framework consists chiefly of a Geographical Information System (GIS), an Image Manipulation Software and a Statistical Analysis Software so as to handle and analyze the respective spatial data in a semi-automated procedure, and eventually, visualize and evaluate the derived simulated processes. Nevertheless, all these technical means and tools successfully interact and yield outputs with semantic and cognitive utility only because they are: governed by an intended rationale ruled by a rigorous methodology and founded on predefined conceptualizations. And it is owing to these deliberate mental activities and organization that some significant concerns are raised, pertaining to factors, parameters and limitations affecting the successful effectuation of this thesis. So, the digital and generalized aspect of the visual landscape (visualscape) is to be visually explored. The theoretic considerations suggesting that a static landscape apprehension is merely an instantiation – a pause in locomotion – of the more generic conceptualization of active observation in motion have provided the background for dynamically probing such a (mountainous) landscape. Under this perspective, only ‘moving vistas’ can approximate the actual experience of visual sensory perception – that is observation along tracks/ routes. Yet, at first, the concern regarding the selection of such observation routes (view-routes) arises: could a random line engraving be sufficient, or a more mindful route election is required? Although the exploration ‘doctrine’ dictates that one should proceed in an entirely data-driven approach (without a very concrete intent of the spectrum of what results to expect), we cannot defy the fact that some linear features (e.g. ridge-lines, course-lines) are topographically/ geomorphologically ‘endowed’ with special characteristics. So, the act of placing viewpoints along such different prominent features may entail equivalently varying properties with respect to their visibility spatial patterns. But a unified rendering of vistas along each route implies the (cartographic) visualization of both viewpoints movement and visibility spatial patterns propagation. Under this perspective, insight can be gained from pre-ordered animated sequences of such raster spatial data (i.e. viewsheds) which include their respective points of reference, i.e. the observation point corresponding to each viewshed. Besides, such spatially-changing data is at the same time a ‘facilitating visualization scheme’: the viewpoint spatial displacement is accompanied by a different configuration of visible cells of a landscape (raster surface), recalling the case of 3-d fly-overs; also, meaning derivation exploring this scheme/ data both enables the emerging evolving patterns themselves and entails the conscious decision of utilizing prominent linear topographic features for viewpoint selection. In this thesis, this explorative task is indeed a procedure of reconciling proper approximation of the propagation of the changing raster surfaces, effective apprehension of this process, and mitigation of data volume/ computation load-time requirements. Nevertheless, for this enterprise to carry a pragmatical potential, it is also crucial to automate the procedure for the handling/ manipulation and identification of the relevant data/ information, using computational efficient methods via the aid of GIS. Thence, under these presuppositions, we investigate: i) the capability of certain cartographic visualizations to approximate the evolution of visualscapes in an explorative – but also in an automated – manner, ii) the differences and the varying requirements for visualizing viewshed changes in different topographic linear features (routes) and for spatially differing viewpoint placement, and iii) the effect of the moving viewpoint’s elevation variation upon the dynamic transition of the visual landscape. The pertinent analysis and discussion gives prominence to the overall benefits stemming from cartographic visualization, while it focuses on the strategies dedicated to afford an effective dynamic 2-d visual landscape exploration. So, this explorative task reveals the significant variation of visibility spatial pattern trends in correspondence with different linear topographic features; in addition, the empirical experimentation with floating spatial viewpoint arrays along these linear features provides evidence that the geo-visualization/ animated map requirements both in terms of the processes (viewsheds evolution) approximation and rendering and in terms of their (processes’) apprehension potential depend on the topographic feature each time investigated. Besides, (the difference with respect to) elevation as well as (with respect to) other terrain derivatives – namely slope and curvature – are found to affect viewshed transition, but not in a manner that this impact to diverge from a ‘regulating spectrum’ adumbrated by each viewroute-linear topographic feature. By expanding such findings and remarks, several other relevant emerging issues are touched with the perspective of further research.Λουκάς-Μωυσής Ν. Μισθό

Popliteal artery aneurysms: a review

Popliteal artery aneurysms (PAAs) are the most common form of peripheral arterial aneurysms. The popliteal artery is the continuation of the femoral artery and represents the major source of blood to the leg. Thrombus formation as a result of PAA may reduce blood flow, leading to limb-threatening ischemia and potential limb amputation. Popliteal artery aneurysms are predominantly seen in males (95-99% of cases), presumably owing to their predisposition for arteriosclerosis, which is also a major factor for PAA predisposition. Additionally, it is not uncommon to see an abdominal aortic aneurysm associated with a PAA (30-50% of cases) or bilateral presentation of PAA (~50% of cases). A consequence of a PAA and thrombus located in the popliteal fossa is an inflammatory reaction, potentially involving adjacent structures in the fossa. This may present clinically as pain in the leg and/or edema. Treatment of PAA involves either a conservative management protocol or a more aggressive intervention such as surgery. Proponents of conservative management will regulate the diameter of the aneurysm by ultrasound, while those in favor of surgical intervention will repair the aneurysm through a number of open surgical methods or by endovascular stent grafting. This review summarizes the historical points related to PAA and analyzes the pertinent anatomical implications, clinical findings and treatment methods for PAA

Fat herniation through the canal of Schwalbe

The authors report a case of fat herniation through the canal of Schwalbe noted in a female cadaver during abdominopelvic dissection. Perineal hernias are rare hernias, and herniations through the hiatus of Schwalbe represent a rare posterior lateral perineal hernia. While these hernias are extremely rare, anatomists and surgeons should be aware of them, and the clinical significance and manifestations which may occur with these hernias

An interrupted inferior vena cava in a situs inversus: a case report and review of the literature

Situs inversus with interrupted inferior vena cava is an uncommon anatomic variant found in the abdominal and thoracic viscera. In this report, we present a 59-year-old woman with this variation, found during gross anatomical dissection. While this type of variation has been variable, in the present case the hepatic veins drained directly into a very short (2.2 cm) inferior vena cava. The infrarenal component of the inferior vena cava was present and drained into the azygos and hemiazygos veins. Clinical considerations of this variant anatomy are of interest, as they may present in patients as pathology on cross sectional imaging

Incidence, number and topography of Wormian bones in Greek adult dry skulls

Background: Wormian bones (WBs) are irregularly shaped bones formed from independent ossification centres found along cranial sutures and fontanelles. Their incidence varies among different populations and they constitute an anthropo- logical marker. Precise mechanism of formation is unknown and being under the control of genetic background and environmental factors. The aim of the current study is to investigate the incidence of WBs presence, number and topographical distribution according to gender and side in Greek adult dry skulls.  Materials and methods: All sutures and fontanelles of 166 Greek adult dry skulls were examined for the presence, topography and number of WBs. One hundred and nineteen intact and 47 horizontally craniotomised skulls were examined for WBs presence on either side of the cranium, both exocranially and intracranially.  Results: One hundred and twenty-four (74.7%) skulls had WBs. No difference was detected between the incidence of WBs, gender and age. Sutures and fon- tanelles located in neurocranium showed a higher incidence of WBs, contrariwise to orbital sutures that indicated a low incidence. WBs most commonly located in the lambdoid suture (44.6%), followed in order of frequency by the coronal suture (39.8%), asterion (21% on the left and 15.3% on the right side) and parie- tomastoid suture (15.1% on the left and 13.9% on the right side). Other sutures with WBs were the occipitomastoid, sagittal, squamosal, zygomaticosphenoid, metopic, frontonasal and frontozygomatic. Regarding the skull fontanelles, WBs were found at pterion, posterior and anterior fontanelles.  Conclusions: The current study highlights a high incidence of WBs in a Greek population, indicating racial variation. The in depth knowledge of exact location, frequency and number of WBs is essential for clinicians intervening in the skull area, anthropologists and forensic surgeons investigating child abuse cases.

The Effect of Coherent Structures on Stochastic Acceleration in MHD Turbulence

We investigate the influence of coherent structures on particle acceleration in the strongly turbulent solar corona. By randomizing the Fourier phases of a pseudo-spectral simulation of isotropic MHD turbulence (Re $\sim 300$), and tracing collisionless test protons in both the exact-MHD and phase-randomized fields, it is found that the phase correlations enhance the acceleration efficiency during the first adiabatic stage of the acceleration process. The underlying physical mechanism is identified as the dynamical MHD alignment of the magnetic field with the electric current, which favours parallel (resistive) electric fields responsible for initial injection. Conversely, the alignment of the magnetic field with the bulk velocity weakens the acceleration by convective electric fields - \bfu \times \bfb at a non-adiabatic stage of the acceleration process. We point out that non-physical parallel electric fields in random-phase turbulence proxies lead to artificial acceleration, and that the dynamical MHD alignment can be taken into account on the level of the joint two-point function of the magnetic and electric fields, and is therefore amenable to Fokker-Planck descriptions of stochastic acceleration.Comment: accepted for publication in Ap

Intussusception in a Premature Neonate: A Rare Often Misdiagnosed Cause of Intestinal Obstruction

Intestinal obstruction in neonatal period is an emergency caused by many surgical causes. An extremely rare surgical cause in this group of age is intussusception which can be easily confused with other surgical entities. In several reports, a significant number of the infants who were included in the study population were believed to have necrotizing enterocolitis (NEC). We present a rare cause of small intestine obstruction in a preterm female infant that can be easily misdiagnosed and confused preoperatively with other clinical entities particular for this period

Morphologic variation of the diaphragmatic crura: a correlation with pathologic processes of the esophageal hiatus?

The contributions of muscle fibers from the right and left diaphragmatic crura to the formation of the esophageal hiatus have been documented in several studies, none coming to a complete consensus on the number of anatomic variations or the prevalence of these variations in the human population. These variations may play a role in the pathogenicity of specific diseases that involve the esophageal hiatus, such as hiatal hernias. We examined a total of two hundred adult cadavers during 2000-2007. The variations in the diaphragmatic crura, particularly their muscular contributions to the formation of the esophageal hiatus, were grossly examined and revealed a bilateral occurrence of diaphragmatic crura in all 200 specimens. The results of the various morphological patterns of circumferential muscle fibers forming the esophageal hiatus were classified into six groups. The most common type (Type I, 45%) formed the esophageal hiatus from muscular contributions arising solely from the right crus. In Type II (20%) the esophageal hiatus was formed by muscular contributions from the right and left crura. In Type III (15%), the right and left muscular contributions arose from the right crus with an additional band from the left crus. Type IV (10%) showed that the right and left muscular contributions arose from the right crus, with two additional (anterior and posterior) bands arising from the left crus. Type V (5%) demonstrated the contributions arising solely from the left crus. In Type VI (5%) the right and left contributions originated from the left crus with two additional bands, one from the right crus and one from the left crus. These variations may play a role in the pathogenicity of specific diseases that involve the esophageal hiatus such as hiatal hernia, gastroesophageal reflux disease and Dunbar’s syndrome

Abnormal branching of the axillary artery: an axillo-hepatic artery

The axillary artery is a continuation of the subclavian at the outer border of first rib. Reports of anatomic variations of the axillary artery encountered during cadaveric dissection are not uncommon. However, abnormal branching patterns of the axillary artery identified on imaging studies are rare. We encountered an abnormal branch of the right axillary artery, which descended along the lateral thoraco-abdominal wall and gave off branches to the liver capsule before terminating at the level of the ipsilateral iliac crest. Knowledge of this variation, which we term the axillo-hepatic artery, will be of interest to anatomists, radiologists and adult- and pediatric- surgeons operating on the upper chest and abdominal regions. To our knowledge, such a vessel has not been reported previously in the extant medical literature

Thioredoxin Glutathione Reductase from Schistosoma mansoni: An Essential Parasite Enzyme and a Key Drug Target

Using both genetic and biochemical approaches, David Williams and colleagues show that the parasite thioredoxin glutathione reductase meets all the major criteria to be a key target for antischistosomal chemotherapy