Impact of COVID-19 Pandemic on Quality of Health Services Provided by Emergency Medical Services and Emergency Departments in the Opinion of Patients: Pilot Study

Background: The aim of this study was to assess the quality of assistance provided by emergency medical service (EMS) and hospital emergency department (ED) staff in the opinion of patients. Methods: Simple random sampling was performed to select the responders. A group of 131 people who correctly completed the questionnaire form was included in the study. The questionnaire was directed only to patients receiving EMS and/or ED assistance during the time period when the pandemic was announced in Poland. Results: Problems in the ED were reported by 38 people (31.15%), and calling EMS was reported as generating problems by 7 people (16.67%). Dissatisfaction with the help provided in EDs was reported by 33 patients (27.05%), and dissatisfaction with the help by EMS was reported by eight people (19.05%). The assessment of the patient’s satisfaction level significantly correlated with the waiting time in the ED (Spearman = 0.217; p = 0.016) as well as with the waiting for EMSs (Spearman = 0.403; p = 0.008). Conclusions: Patients of the ambulance service and hospital emergency departments during the pandemic positively assessed the actions of medical services, despite significant delays in providing health services

Prospective Analysis of the Education System and Evaluation Methods of Medical Rescuers’ Qualifications

The profession of medical rescuer was established in Poland about 20 years ago and now plays a crucial role in the State Emergency Medical Services. Paramedics should be highly qualified in implementing medical rescue activities. This paper presents the educational system of a two-year medical school and three-year first degree studies. First it assesses the unified professional exam for medical rescuers approved by Polish Central Examination Board. Currently, the labor market for rescue units is saturated, and paramedics are trained mainly on the undergraduate level. Under current law there is a lack of standardization of the paramedics’ final exam. The State Emergency Medical Exam project is in the public consultation phase and presents the general propositions for further discussion. Suggested changes in the system for evaluating medical rescuers are based on authors’ own experience and examples from other countries.</p

Analiza danych dotyczących zatruć wziewnych na przykładzie powiatu łukowskiego w latach 2015–2017

Aim: This article presents an original analysis of inhalation poisoning data using the example of the Łuków County in 2015-2017. The data was obtained from cases to which Emergency Medical Services were dispatched. Most of such exposures were accidental or caused by negligence. and could be avoided by applying appropriate prevention and safety rules. Introduction: Inhalation poisonings represent a small percentage of all poisonings. They are mainly associated with the heating season and carbon monoxide. The number of inhalation poisonings is much smaller than that of food poisonings, alcohol poisonings or drug overdoses but they also constitute a significant health risk for the public. Methodology: The study was based on an analysis of medical documentation of the emergency medical services station in Łuków. The research material was composed of the information contained in the dispatch documentation of EMS teams, i.e. ambulance call records and medical rescue records for events related to inhalation poisoning. The selection of events from all those that occurred during the audited period was made on the basis of: – information provided by the reporting person to the emergency number 999 or 112, – ICD-10 code in the medical emergency record, i.e. diagnosis of the cause of the illness or event. The analysed factors included age, sex, place of intoxication, seasonality and circadian variation of poisoning. The analysis also considered environmental conditions and the influence of stimulants. Results: In the analysed period there were 80 events related to inhalation poisoning. There were 89 people exposed in 80 events (65% – men, 35% – women). Over 90% were cases of accidental poisoning. 60% of the events occurred at 7 am – 7 pm and 40% of the events occurred at 7 pm – 7 am. Of all exposures, 90% were single poisonings and the remaining 10% were multiple. Most poisonings (78%) occurred at the place of residence. Among all the victims, 56% were hospitalized in the county hospital in Łuków, 38% of patients remained at home (including due to death –20% or lack of symptoms requiring hospital treatment – 18%), and almost 6% required immediate specialist treatment. Most incidents related to inhalation poisoning in the Łuków County occurred in rural areas – 56 out of 80. Most inhalation poisonings were caused by CO.Cel: W poniższym artykule przedstawiono autorską analizę danych dotyczących zatruć wziewnych powiatu Łukowskiego w latach 2015–2017, do których dysponowane były zespoły ratownictwa medycznego. Wprowadzenie: Zatrucia wziewne stanowią niewielki odsetek wszystkich zatruć. Głównie kojarzy się je z okresem grzewczym i tlenkiem węgla. Ekspozycje te najczęściej są przypadkowe, dochodzi do nich również z zaniedbania. W większości można ich uniknąć, stosując odpowiednią profilaktykę i zasady bezpieczeństwa. Metodologia: Badanie miało charakter analizy dokumentacji medycznej Stacji Ratownictwa Medycznego w Łukowie. Materiał pracy stanowiły informacje zawarte w dokumentacji wyjazdowej zespołów ratownictwa medycznego tj. kart zlecenia wyjazdu oraz kart medycznych czynności ratunkowych w zdarzeniach związanych z zatruciem wziewnym. Selekcji zdarzeń spośród wszystkich, które wystąpiły w badanym okresie czasu dokonano na podstawie: – informacji podanej przez osobę zgłaszającą na numer ratunkowy 999 lub 112, – kodu ICD10 w karcie medycznych czynności ratunkowych tj. rozpoznania przyczyny choroby lub zdarzenia. Analizie poddano czynniki takie jak: wiek, płeć, miejsce ekspozycji, sezonowość i cykl dobowy zatruć. W analizie uwzględniono też warunki środowiskowe oraz udział używek. Wyniki: W 80 zdarzeniach ekspozycji poddanych zostało 89 osób: w tym 65% to mężczyźni, 35% – kobiety. Ponad 90% stanowiły zatrucia przypadkowe. 60% zdarzeń przypada na okres pomiędzy godzinami 7 a 19, a 40% – między 19 a 7. Wśród wszystkich ekspozycji 90% to zatrucia pojedyncze, pozostałe 10% – mnogie. Zdecydowana większość zatruć (78%) wydarzyła się w miejscu zamieszkania. Wśród wszystkich poszkodowanych 56% było hospitalizowanych w łukowskim szpitalu powiatowym, 38% osób pozostało w domu (w tym zgon 20% i brak objawów wymagających leczenia szpitalnego 18% ), a prawie 6% wymagała szybkiego leczenia specjalistycznego. Przeważająca liczba zdarzeń związanych z zatruciami wziewnymi występuje na terenach wiejskich: 56 z 80. Większość zatruć wziewnych powodowana jest przez CO

Analiza porównawcza farmakoterapii stosowanej przez zespoły ratownictwa medycznego w Polsce

INTRODUCTION: Pharmacotherapy is essential during emergency medical services (EMS). Medication administered in pre-hospital conditions enables i.a.: sedation, analgesia, treatment of arrhythmias, and resuscitation. The equipment of the paramedic’s box (Drug Kit) in an ambulance depends on the Rescue System in a given country. In Poland, since several years, there has been a standardized list of medications available in the emergency medical services. The authors attempt to assess the indication of pharmaceuticals that are most commonly used and those that may turn out to be unnecessary in pre-hospital care. MATERIAL AND METHODS: The interventions of two emergency medical teams (specialized "SEMS" and basic "BEMS") from 2019 were analyzed. The Kolmogorov-Smirnov variable distribution normality test was used for statistical analysis; Pearson correlation and Chi squared independence tests. All results were considered significant at p <0.05. RESULTS: The teams intervened 4,530 times in the analyzed period. Medications were used in 1742 cases, which accounts for 38.45% of all interventions (BEMS - 1429; 82.03% vs. SEMS: 313; 17.97%). The most commonly administered were: Natrii chloridum 0.9%, Captoprilum, Ephinephrinum and Hydroxyzinum. Drugs such as: Flumazenilum, HES - hydroxyethyl starch, Isosorbidi mononitrans, Lidocaini hydrochloridum, Urapidilum were not administered. Comparing the total amount of drugs used between the teams, a statistically strong correlation was demonstrated (χ2 = 402.41; p = 0.000), point out more frequent use of drugs by BEMS staff. CONCLUSIONS: There is a group of drugs that are not used in the emergency medical service. The equipment of the paramedic’s box in the BEMS can be considered as sufficient because drugs from the SEMS were used occasionally. Due to the significant differences in the frequency of administration of individual drugs, a modification of the list of medicines in the emergency medical service in Poland should be considered.WSTĘP: Farmakoterapia jest niezbędna w pracy zespołów ratownictwa medycznego (EMS). Podane leki w warunkach przedszpitalnych umożliwiają m.in .: sedację, znieczulenie, leczenie arytmii i resuscytację. Wyposażenie ampularium ratownika medycznego w karetce zależy od systemu ratownictwa w danym kraju. W Polsce od od kilku lat istnieje ujednolicona lista leków dostępnych dla ratowników medycznych. Autorzy pracy podejmują próbę wskazania leków, które są najczęściej stosowane i tych, które mogą się okazać zbędne w opiece przedszpitalnej. MATERIAŁ I METODY: Przeanalizowano interwencje dwóch zespołów ratownictwa medycznego (specjalistyczny "SEMS" i podstawowy "BEMS") z 2019 roku. Do celów statystycznych zastosowano test normalności rozkładu zmiennej Kołmogorowa-Smirnowa, testy korelacji Pearsona i niezależności Chi-kwadrat. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy p <0.05. WYNIKI: Zespoły w analizowanym okresie interweniowały 4530 razy. Leki były używane w 1742 przypadkach, co stanowi 38.45% wszystkich interwencji (BEMS - 1429; 82.03% vs. SEMS: 313; 17.97%). Najczęściej podawano: Natrii chloridum 0.9%, Captoprilum, Ephinephrinum i Hydroxyzinum. Leki takie jak: Flumazenilum, HES - hydroksyetyloskrobia, Isosorbidi mononitrans, Lidocaini hydrochloridum, Urapidilum - nie były podawane. Porównując całkowitą ilość leków narkotycznych stosowanych w zespołach, stwierdzono statystycznie silną korelację (χ2 = 402.41; p = 0.000), wskazując na ich częstsze używanie przez personel zespołów podstawowych. WNIOSKI: Istnieje grupa leków, które nie są stosowane w ratownictwie medycznym. Wyposażenie ampularium ratownika medycznego w podstawowych zespołach ratownictwa medycznego można uznać za wystarczające, ponieważ sporadycznie używano leków z ampularium zespołu specjalistycznego. Ze względu na istotne różnice w częstości podawania poszczególnych leków należy rozważyć modyfikację leków stosowanych w pogotowiu ratunkowym w Polsce

Rola e-learningu w doskonaleniu zawodowym pielęgniarek ratunkowych

INTRODUCTION: Emergency nursing is a young specialization enabling to take up a job in the State Emergency Medical Services in Poland. The continuous improvement of emergency medicine requires improving the qualifications of medical personnel through the implementation of various forms of professional development. The study was conducted to assess the importance of modern forms of postgraduate education among emergency nurses. MATERIAL AND METHODS: The study uses a authorial questionnaire addressed to 100 nurses and male nurses who are actively working in the emergency medical system in Poland. The parametric tests T-test and χ2, V-Cramer and One-way Anova were used for data analysis. All results were considered significant at p <0.05. RESULTS: The study group consisted of 77 women and 23 men, and the average age was 40,18 years. The majority (45%) work in a hospital emergency department or admission room, and 84% of respondents declare to have higher education. In the last five years, 24% of respondents did not participate in any development courses, and 50% took training only 1-2 times, indicating numerous difficulties. The respondents (n = 44) indicated e-learning methods as the most attractive in professional improvement. CONCLUSIONS: Professional development courses for emergency nurses are implemented sporadically. Online educational programs are a desirable form of continual learning. In order to improve the quality of postgraduate education in emergency nursing, further work towards the improvement of e-learning courses is recommended.WSTĘP: Pielęgniarstwo ratunkowe jest młodą specjalizacją umożliwiającą podjęcie pracy w systemie Państwowe Ratownictwo Medyczne w Polsce. Ciągły rozwój medycyny ratunkowej wymaga podnoszenia kwalifikacji personelu medycznego poprzez realizację różnych form doskonalenia zawodowego. Przeprowadzone badanie miało na celu ocenę znaczenia nowoczesnych form kształcenia podyplomowego wśród pielęgniarek ratunkowych. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety skierowany do 100 pielęgniarek i pielęgniarzy czynnie pracujących w systemie ratownictwa medycznego w Polsce. Do analizy danych wykorzystano testy parametryczne T-test oraz χ2, V-Cramera i One-way Anova. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy p < 0,05. WYNIKI: Grupę badaną stanowiło 77 kobiet i 23 mężczyzn, a średnia wieku wyniosła 40,18 lat. Większość (45%) pracuje w szpitalnym oddziale ratunkowym lub izbie przyjęć, a 84% respondentów deklaruje posiadanie wyższego wykształcenia. W ostatnich pięciu latach 24% ankietowanych nie uczestniczyło w żadnych kursach doskonalących, a 50% odbyło szkolenie tylko 1-2 razy, wskazując na liczne utrudnienia. Ankietowani (n=44) wskazali metody e-learningowe jako najbardziej atrakcyjne w doskonaleniu zawodowym. WNIOSKI: Kursy doskonalenia zawodowego pielęgniarek ratunkowych są realizowane sporadycznie. Internetowe programy edukacyjne stanowią pożądaną formą kształcenia ustawicznego. W celu podniesienia jakości edukacji podyplomowej w pielęgniarstwie ratunkowym wskazane są dalsze prace w kierunku rozwoju kursów e-learningowych

Injuries to Users of Single-Track Vehicles

Introduction: Single-track vehicles (including, among others, scooters, bicycles, mopeds, and motorcycles) are becoming increasingly popular means of transport, especially in large cities. A significant disadvantage of single-track vehicles is the low level of protection of users&rsquo; bodies during road accidents, which causes life-threatening injuries. The aim of this study is to characterize the injuries of users of single-track vehicles. Material and methods: An analysis of medical documentation of the ambulance service in the region of central Poland covered cases in 2019&ndash;2020. Out of 17,446 interventions, a group of 248 road incidents involving single-track vehicles was selected. The data included the scene of the event, the sociodemographic data of the casualties, the injuries suffered, and the clinical diagnoses. Analyses of the correlation of variables with the chi-squared and Spearman&rsquo;s Rho tests were applied. All results were considered significant at p &lt; 0.05. Results: In the analyzed period, trips of men accounted for 83.5% of all of the interventions (n = 207), while trips of women accounted for 16.5% (n = 41). The mean age of the victims was 45.66 years (SD &plusmn; 20.45). Taking into account the division of single-track vehicles, individual cases were recorded with the participation of bicycles (n = 183), motorcycles (n = 61), and scooters (n = 4). Taking into account the type of event, the following were distinguished: deductions (n = 62), falls (n = 179), and sickness (n = 7). The most common injuries were to the heads of cyclists (n = 101, which constitutes 55.19% of all injuries), lower limb injuries in motorcyclists (n = 35; 57.38%), and head injuries in scooter users (n = 3; 75%). The locations of sustained injuries significantly correlated with the type of vehicle in the cases of head injuries (p = 0.046), spine/back injuries (p = 0.001), pelvis injuries (p = 0.021), and lower limb injuries (p = 0.001). Conclusions: The users of single-track vehicles injured in road accidents were more often men than women. The characteristics of the injuries depended on the type of vehicle. The lack of adequate body protection significantly increases the likelihood of death or damage to health. It is advisable to promote safety rules among users of single-track vehicles, with a particular emphasis on the protection of individual parts of the body

Prospektywna ocena projektu interaktywnego egzaminu ratownictwa medycznego z wykorzystaniem multimedialnych urządzeń komputerowych

INTRODUCTION: Digitisation and implementation of IT solutions is contemporarily an intrinsic element while carrying out emergency medical activities. However, the system of education and evaluation of paramedics is conducted in a traditional way in Poland. The aim of the paper was to implement and critically evaluate the project of Emergency Medicine Exam conducted with the use of multimedia computer devices. MATERIAL AND METHODS: The undergraduates took part in a test consisting of fifteen questions concerning medical emergency activities conducted in a traditional (written) and interactive (computer) form. An original tool was developed and it enabled us to apply interactive tasks and centralize statistics. The achieved results underwent parametric tests (T-Student test, T – test for dependent samples with Pearson’s Correlation Coefficient) at significance coefficient of p<0,05. RESULTS: Average percentage results of both forms of the test including all the question categories indicated a statistically significant difference in the test with both samples for averages , where p=0,001 (59,09 % ± 12,16 vs 49,36 % ± 17,61). The number of people who did not succeed in passing the test at 51% passing point was 6 in the traditional test and 10 in the interactive one. Satisfaction analysis indicated the highest mark for detailed feedback (Me=5,95; from 1 to 6 scale). CONCLUSIONS: Multimedia computer devices may be efficiently used while implementing Emergency Medicine Exam. The evaluation of non-technical skills, thanks to the introduction of interactive tasks, enables a more detailed assessment of the competence of candidates for paramedics.WSTĘP: Cyfryzacja i informatyzacja jest współcześnie nieodłącznym elementem podczas wykonywania medycznych czynności ratunkowych. Jednak system edukacji i ewaluacji ratowników medycznych w Polsce realizowany jest przeważnie w formie tradycyjnej. Celem pracy była implementacja i krytyczna ocena projektu Państwowego Egzaminu Ratownictwa Medycznego, prowadzonego przy użyciu multimedialnych urządzeń komputerowych. Dokonano analizy porównawczej dwóch form egzaminu: tradycyjnej (papierowej) oraz interaktywnej (komputerowej), pod względem satysfakcji uczestników oraz uzyskanych wyników. MATERIAŁ I METODY: TBadani uczestniczyli w teście złożonym z piętnastu zagadnień z zakresu medycznych czynności ratunkowych realizowanym w formie tradycyjnej (pisemnej) oraz interaktywnej (komputerowej). Opracowano autorskie narzędzie umożliwiające aplikację zadań interaktywnych oraz scentralizowaną statystykę. Uzyskane wyniki poddano testom parametrycznym (Test T-Studenta, TEST-T dla prób zależnych ze współczynnikiem Korelacji Pearsona), przy współczynniku istotności p<0,05. WYNIKI: Średnie procentowe wyniki obu form testów wykazały istotną statystycznie różnicę w teście z dwiema próbami dla średnich, gdzie p=0,001 (59,09 % ± 12,16 vs 49,36 % ± 17,61). Liczba osób, które nie zaliczyły egzaminu wg przyjętego progu 51% wyniosła 6 - test tradycyjny, vs. 10 – test interaktywny. W analizie satysfakcji najwyższą notę przyznano za dokładność informacji zwrotnej (Me=5,95; w skali od 1 do 6) WNIOSKI: Multimedialne urządzenia komputerowe mogą być skutecznie zastosowane przy wdrożeniu Państwowego Egzaminu Ratownictwa Medycznego. Ocena umiejętności nietechnicznych, dzięki implementacji zadań interaktywnych, umożliwia bardziej szczegółową ocenę kompetencji kandydatów na ratowników medycznych

Analgezja pacjentów urazowych na poziomie zespołu ratownictwa medycznego

INTRODUCTION: A pain response is an inevitable symptom in trauma patients and requires to undertake a medical intervention in pre-hospital conditions. In the Polish system of medical rescue, there are teams including a doctor or without one where a paramedic is the main person to make decisions. Due to lack of standard procedures and a pain rating scale attached to the documents of medical rescue teams, the authors of the research attempted to analyse the administration of analgesics in trauma patients. MATERIAL AND METHODS: The research was conducted on 266 trauma patients selected from 2307 interventions of Emergency Medical Service in Łęczyca in 2016. ANOVA, one-way analysis of variance, and T-tests for unpaired samples were applied. All the results were found significant at p < 0,05. RESULTS: The study was carried out on 150 males and 100 females. The average age of the the trauma patients was 77 (SD ± 38). Rescue teams were sent to trauma patients at 71-80 and 51-60 age groups. In 64,7 % (n=172) of the cases, help was provided in rural areas, whereas in 35,3 % (n=94) cases - urban areas. Most frequently, the patients were injured as a result of traffic accidents, activities while carrying out farm work as well as cut wounds and self-mutilation. Anaesthesia was applied in 120 cases (45,11%), mostly in patients between the age of 81 and 90 and most rarely in children. A total number of painkiller administration was higher in basic Emergency Medical Services (BEMS) than in specialized ones (S-EMS) (84 vs. 55). No statistically significant relation between the choice of the medicine and the injury type was discovered (Kruskal-Wallis; p=0,82). The drug used most often was Ketoprofenum (n=87) and Fentanylum (n=35). There was significant difference in the administration of analgesic drugs between BEMS and S-EMS teams (χ2; p=0,042). CONCLUSIONS: Over half of the trauma patients was not secured by administering analgesic drugs in pre-hospital conditions. The number of analgesic drugs used in B-EMS and S-EMS teams was diverse. Patients were given nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) more often than opioids.WSTĘP: Reakacja bólowa jest nieodłącznym objawem u pacjentów urazowych i wymaga podjęcia interwencji medycznej już w warunkach przedszpitalnych. W polskim systemie ratownictwa medycznego funkcjonują zarówno zespoły z lekarzem, jak i bez lekarza, gdzie kierownikiem jest najczęściej ratownik medyczny. W obliczu braku standardów postępowania, ani skal oceny bólu dołączonych do dokumentacji pogotowia ratunkowego, autorzy badania podjęli próbę analizy zastosowań leków analgetycznych u pacjentów urazowych. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto 2307 interwencji pogotowia ratunkowego w Łęczycy w roku 2016, z czego wyselekcjonowano 266 wezwań do pacjentów urazowych. Zastosowano jednoczynnikową analizę wariancji ANOVA oraz T-testy dla zmiennych niepowiązanych. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy wartości p < 0,05. WYNIKI: Badaniem objęło 150 mężczyzn i 110 kobiet. Średnia wieku poszkodowanych urazowych wyniosła 77 lat (SD ± 38). Zespoły najczęściej były dysponowane do pacjentów urazowych w przedziale wiekowym 71-80 lat oraz 51-60 lat. W 64,7 % (n=172) przypadków udzielano pomocy na terenach wiejskich, zaś w 35,3 % (n=94) były to tereny miejskie. Pacjenci ulegali najczęściej urazom w wyniku wypadku komunikacyjnego, czynności wykonywanych podczas prac rolniczych, a także ran i samookaleczeń. Znieczulenie zastosowano w 120 przypadkach (45,11%), najczęściej u pecjentów w wieku 81-90 lat (n=18), a najrzadziej u dzieci. Łączna liczba zastosowań leków przeciwbólowych jest wyższa w zespołach podstawowych niż specjalistycznych (84 vs. 55). Nie wykazano istotnej statystycznie zależności doboru leku w stosunku do rodzaju urazu (Kruskal-Wallis; p=0,82). Najczęściej stosowanym lekiem był Ketonal (n=87) oraz Fentanyl (n=35). Wykazano istotną statystycznie zależność w liczbie zastosowań anelgetyków pomiędzy grupami "B-EMS" i "S-EMS" (χ2; p=0,042). WNIOSKI: Ponad połowa pacjentów urazowych nie jest zabezpieczana przez podanie środków anelgetycznych w warunkach przedszpitalnych. Ilość stosowanych analgetyków w zespołach podstawowych i specjalistycznych jest zróżnicowana. Najczęściej podawano leki z grupy NLPZ

Porównanie efektywności wybranych systemów segregacji medycznej – START, SIEVE, CAREFLIGHT

INTRODUCTION: In the face of sudden events with many victims, various types of medical segregation systems were created. Their aim is to set the treatment and transport priority of patients by giving them appropriate urgency codes considering their general condition and vital parameters. The study is aimed at comparing the effectiveness of selected medical segregation systems. MATERIAL AND METHODS: The research tool consisted of one hundred virtual patients, whose condition was categorized according to the START system (Simple Triage and Rapid Treatment) for four urgency codes - 25 persons for each of four categories. Then they were segregated by assigning the wounded to individual urgency codes using the SIEVE and CAREFLIGHT systems. To the statistical analysis was used the Mann-Whitney U test. All results were considered significant at p <0.05. RESULTS: Among 100 patients using the SIEVE system, 25 were identified in green and black code, 27 in yellow code and 23 in red code. Using the CAREFLIGHT system, 25 patients were shown in green and black code, 31 in yellow code and 19 in red code. There were no differences between segregation systems between green and black code patients (Code 3 and 4: START = 25 vs. SIEVE = 25 vs. CAREFLIGHT = 25). In contrast, the yellow code showed differences in the SIEVE system compared to the control group - START system (p = 0.005, Code 2: START = 25 vs. SIEVE = 18), which, however, was not demonstrated in relation to CAREFLIGHT (Code 2: START = 25 vs. CAREFLIGHT = 25). In the red code showed differences between the control group and the SIEVE system (p = 0.001, Code 1: START = 25 vs SIEVE = 16), and the CAREFLIGHT system (p = 0.010, Code 1: START = 25 vs. CAREFLIGHT = 19). CONCLUSIONS: The effectiveness of selected medical segregation systems (START, SIEVE and CAREFLIGHT) is significantly different among patients in yellow and red code. Taking into account the highest urgency code, the most sensitive selection is shown by the START system, and the least sensitive - CAREFLIGHT.WSTĘP: W obliczu występowania nagłych zdarzeń z wieloma poszkodowanymi, powstały różnego typu systemy segregacji medycznej. Ich celem jest ustalanie priorytetu leczniczo-transportowego pacjentów poprzez nadanie im odpowiednich kodów pilności biorąc pod uwagę ich stan ogólny oraz parametry życiowe. Przeprowadzone badanie ma na celu porównanie efektywności wybranych systemów segregacji medycznej. MATERIAŁ I METODY: Narzędzie badawcze stanowiło stu wirtualnych pacjentów, których stan został skategoryzowany według systemu START (Simple Triage and Rapid Treatment) na cztery kody pilności -po 25 osób do każdej z czterech kategorii. Następnie poddano ich segregacji przyporządkowując rannych do poszczególnych kodów pilności stosując systemy: SIEVE oraz CAREFLIGHT. Do analizy statystycznej posłużono się testem U Manna-Whitney’a. Wyniki uznano za istotne przy p < 0,05. WYNIKI: Wśród 100 pacjentów przy zastosowaniu systemu SIEVE wyodrębniono po 25 w kodzie zielonym oraz czarnym, 27 w kodzie żółtym oraz 23 w kodzie czerwonym. Korzystając z systemu CAREFLIGHT wykazano po 25 pacjentów w kodzie zielonym i czarnym, 31 w kodzie żółtym oraz 19 w kodzie czerwonym. Między pacjentami w kodzie zielonym i czarnym nie wykazano różnic pomiędzy systemami segregacji (Kod 3 i 4: START = 25 vs. SIEVE = 25 vs. CAREFLIGHT = 25). Natomiast w kodzie żółtym wykazano różnice systemu SIEVE w stosunku do grupy kontrolnej – systemu START (p=0,005; Kod 2: START = 25 vs. SIEVE = 18), której jednak nie wykazano w stosunku do CAREFLIGHT (Kod 2: START = 25 vs. CAREFLIGHT = 25). W kodzie czerwonym wykazano różnice pomiędzy grupą kontrolną oraz systemem SIEVE (p=0,001; Kod 1: START = 25 vs SIEVE = 16), a także systemem CAREFLIGHT (p=0,010; Kod 1: START = 25 vs. CAREFLIGHT = 19). WNIOSKI: Efektywność wybranych systemów segregacji medycznej (START, SIEVE oraz CAREFLIGHT) jest istotnie zróżnicowana wśród pacjentów w kodzie żółtym i czerwonym. Uwzględniając najwyższy kod pilności, najbardziej czułą selekcję wykazuje system START, a najmniej czułą - CAREFLIGHT

Arrhythmias Occurring in Children during HEMS Intervention: A Retrospective Cohort Study

Background. Arrhythmias in patients during medical transport remain a challenge for medical personnel. Helicopter emergency medical service (HEMS) crews, as the only medical rescue teams in Poland to conduct rescue flights, keep detailed documentation of monitoring vital functions over short time intervals during the flight. Aims. The aim of this study was to determine the characteristics of cardiac arrhythmia in pediatric patients (up to 12 years of age) transported by HEMS operatives, considering life-threatening rhythms and those that occur during out-of-hospital cardiac arrest (OHCA). Methods. The analysis of HEMS medical documentation covered 90345 missions carried out from 2011 to 2020. Among all activations, 820 cases of arrhythmias in pediatric patients up to 12 years of age were extracted. Results. Missions for males accounted for 60% of all activations (n = 492), while flights for females accounted for 40% (n = 328). A statistically significant relationship between the number of HEMS flights and the season was demonstrated (p=0.015). During the study period, pediatric patients mostly experienced cardiac arrhythmias in the form of supraventricular tachycardia (sVT) (n = 504). Asystole (n = 178) and pulseless electrical activity (PEA) (n = 52) ranked second and third in terms of occurrence, respectively. A statistically significant relationship between the type of heart rhythm disorder and age was demonstrated (p<0.05). Conclusions. Heart rhythm disorders most often affected children between 0 and 3 years of age. As the patient’s age increased, the incidence of arrhythmias decreased. Among pediatric patients, supraventricular tachycardia proved to be the predominant arrhythmia during the study period