Diagnostyka różnicowa: opis przypadku wola Riedla z cechami choroby Hashimoto

Riedel’s disease (RD) is a rare form of chronic thyroiditis, predominantly characterised by fibrosis which may involve neighbouring tissues and organs. Hashimoto’s disease (HD), on the other hand, is fairly common. Clinical differentiation between these diseases is often difficult, and the results of diagnostic imaging, laboratory tests and cytology studies are often similar. We report the case of a female patient with Riedel’s thyroiditis displaying clinical, laboratory and radiological traits of both diseases. A 44 year-old Caucasian female was diagnosed with hypothyroidism. A fine-needle aspiration biopsy was performed; the findings were suggestive of an exacerbated chronic inflammatory process. However, a small lymphocyte-derived malignancy could not be ruled out with certainty, and so the patient was referred for elective thyroidectomy. The microscopic features of both specimens did not meet the criteria of Hashimoto’s thyroiditis. The immunohistochemical studies revealed few scattered B lymphocytes (CD20 positive) and numerous scattered T lymphocytes (CD3 positive). Finally, Riedel’s thyroiditis with an intense inflammatory infiltrate composed of lymphocytes was diagnosed. Reaching a diagnosis was particularly difficult in this patient, since Riedel’s thyroiditis, the fibrosing form of Hashimoto’s disease and malignant tumours of the thyroid can show similar traits upon physical and histopathological examination. As the clinical data was indicative of Hashimoto’s thyroiditis and there were partial histological criteria of two forms of thyroiditis, namely Hashimoto’s and Riedel’s, the very rare diagnosis of a combined disease was made. Dense B and T lymphocytes and some plasma cell infiltrates, as well as the destruction of thyroid follicles by fibrosis extending into surrounding tissues, were supportive of the eventual diagnosis. Differentiating between the histopathological and clinical presentation of both diseases in one patient is difficult, primarily due to the partial overlapping of their histopathological traits. In order to avoid a diagnostic error, close cooperation between the endocrinologist and pathologist is mandatory. It is our opinion that in our patient the two diseases existed separately, and their coexistence was most likely coincidental. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (4): 351–356)Wole Riedla jest rzadką postacią przewlekłego zapalenia tarczycy, w której dominuje włóknienie mogące obejmować sąsiednie tkanki. Choroba Hashimoto jest stosunkowo częstym schorzeniem. Różnicowanie tych schorzeń bywa trudne, gdyż wyniki badań laboratoryjnych, obrazowych i cytologicznych bywają podobne. Autorzy przedstawiają przypadek pacjentki z wolem Riedla prezentującym kliniczne, laboratoryjne i obrazowe cechy obu tych chorób. U 44-letniej kobiety rozpoznano niedoczynność tarczycy. W preparatach z wykonanej biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej rozpoznano zaostrzony przewlekły proces zapalny, ale jednocześnie nie można było wykluczyć chłoniaka. Pacjentkę poddano tyreoidektomii. W badaniu histopatologicznym nie potwierdzono jednoznacznie choroby Hashimoto. Badanie immunohistochemiczne wykazało nieliczne limfocyty B (CD20) i liczne limfocyty T (CD3). Ostatecznie rozpoznano wole Riedla z naciekiem limfocytarnym. Diagnostyka u tej pacjentki była utrudniona, gdyż wole Riedla, włókniejąca forma choroby Hashimoto oraz guz złośliwy mają podobne cechy w badaniu fizykalnym i histopatologicznym. Jeżeli występują kliniczne cechy choroby Hashimoto oraz histologiczne cechy obu form zapalenia, można rozpoznać rzadką kombinację choroby Hashimoto i wola Riedla. Naciek limfocytów B i T oraz komórek plazmatycznych, jak również niszczenie pęcherzyków tarczycy przez włóknienie, które przechodzi na sąsiednie tkanki, może pomóc w postawieniu ostatecznego rozpoznania. Różnicowanie pomiędzy histopatologicznym i klinicznym obrazem obu chorób bywa trudne szczególnie z powodu nakładania się cech histopatologicznych. Konieczna jest ścisła współpraca patologa i klinicysty w celu uniknięcia pomyłki diagnostycznej. Zdaniem autorów u badanej pacjentki występowały obie te choroby, ale związek pomiędzy nimi był jedynie przypadkowy. (Endokrynol Pol 2011; 62 (4): 351–356