Searching for the optimal strategy for the diagnosis of stable coronary artery disease. Cost-effectiveness of the new algorithm

Background: Coronary arteriography is still widely accepted as a gold standard for the diagnosis of coronary artery disease (CAD), despite emerging methods such as multi-slice computed tomography. None of the presently available non-invasive diagnostic tests is perfect. The aim of the article was to make a comparison of the value and limitations of history, resting electrocardiography, exercise electrocardiography and dobutamine stress echocardiography in the diagnosis of CAD, and to create a simple algorithm for non-invasive diagnosis of CAD to optimize indications for coronarography. Methods: Prospective, multicentre trial. The collection of clinical data, resting electrocardiography, exercise treadmill electrocardiography, dobutamine stress echocardiography and catheterization data was performed on 600 patients with chest pain regarded as angina pectoris and no previous history of myocardial infarction. CAD was defined as &#8805; 50% narrowing of at least one major vessel. Final results were obtained in 551 patients, 65% male. The studied population was divided into three groups on the basis of pre-test likelihood of CAD: 1. high (> 70%), 2. intermediate (10-70%) and 3. low (< 10%). Results: Sensitivity and specificity of resting electrocardiography, exercise treadmill electrocardiography, dobutamine stress echocardiography and created algorithm were calculated: 23%, 87% and 93%, 21% and 85%, 69% and 96%, 44%, respectively. The prevalence of CAD in the studied population was 61%. Conclusions: The diagnostic value of resting electrocardiography in stable CAD is low. Dobutamine echocardiography has comparable sensitivity but significantly higher specificity than exercise treadmill test. Our algorithm is simple, reasonably cost-effective and may be useful in decision making. When the probability of CAD is high, non-invasive testing is not indicated before coronary angiography; when it is intermediate or low, a first choice test should be different in female (stress echocardiography) and male (exercise electrocardiography). (Cardiol J 2007; 14: 544-551)

Predictors of short- and mid-term recurrence of atrial fibrillation after surgical radiofrequency ablation: A six-month transtelephonic electrocardiogram monitoring study

Background: Occurrence of symptomatic, paroxysmal or persistent atrial fibrillation (AF) prior to admission to hospital for the purposes of cardiac surgery constitutes an indication forconsideration of simultaneous surgical radiofrequency (RF) ablation of such tachyarrhythmia. The aim of this study was to evaluate the efficacy of surgical RF ablation in the treatment of AF with the application of ECG teletransmission in monitoring patients during a 6-month follow-up period. Furthermore, clinical and echocardiographic risk factors for arrhythmia recurrences were subject to analysis. As per authors’ knowledge and literature review, so far no papers devoted to the assessment of efficacy of surgical RF ablation with the use of systematic ECG teletransmission have been published.Methods: The study enrolled 61 patients (20 females) suffering from AF who underwent cardiac surgeries and were additionally subject to surgical RF ablation. The mean age of the subjects was 64 ± 9 years. Efficacy of the procedure was monitored with the application of a system enabling transtelephonic transmission of ECG signal. The study cohort was monitored in the period of 6 months. 2198 ECG recordings were obtained for analysis.Results: In the post-hospital follow-up period, no recurrences of AF were observed in the case of 40 (65%) subjects. Post-hospital failure of the surgical RF ablation procedure was associated with an early episode of AF during hospitalization (p = 0.0012), application of monopolar electrode (p = 0.0325) as well as with the surgical procedure performed to treat mitral stenosis (p = 0.0268).Conclusions: Moreover, it was observed that the group of patients without arrhythmia recurrence in the follow-up period was more frequently administered with antiarrhythmic medications (p = 0.0409) and statin (p = 0.0453) prior to the ablation procedure, with statin being more often applied after the procedure (tendency, p = 0.0747). As opposed to ablation in one atrium, biatrial ablation did not result in fewer late arrhythmia recurrences

The quest for "diagnostically lossless" medical image compression using objective image quality measures

Given the explosive growth of digital image data being generated, medical communities worldwide have recognized the need for increasingly efficient methods of storage, display and transmission of medical images. For this reason lossy image compression is inevitable. Furthermore, it is absolutely essential to be able to determine the degree to which a medical image can be compressed before its “diagnostic quality” is compromised. This work aims to achieve “diagnostically lossless compression”, i.e., compression with no loss in visual quality nor diagnostic accuracy. Recent research by Koff et al. has shown that at higher compression levels lossy JPEG is more effective than JPEG2000 in some cases of brain and abdominal CT images. We have investigated the effects of the sharp skull edges in CT neuro images on JPEG and JPEG 2000 lossy compression. We provide an explanation why JPEG performs better than JPEG2000 for certain types of CT images. Another aspect of this study is primarily concerned with improved methods of assessing the diagnostic quality of compressed medical images. In this study, we have compared the performances of structural similarity (SSIM) index, mean squared error (MSE), compression ratio and JPEG quality factor, based on the data collected in a subjective experiment involving radiologists. An receiver operating characteristic (ROC) curve and Kolmogorov-Smirnov analyses indicate that compression ratio is not always a good indicator of visual quality. Moreover, SSIM demonstrates the best performance. We have also shown that a weighted Youden index can provide SSIM and MSE thresholds for acceptable compression. We have also proposed two approaches of modifying L2-based approximations so that they conform to Weber’s model of perception. We show that the imposition of a condition of perceptual invariance in greyscale space according to Weber’s model leads to the unique (unnormalized) measure with density function ρ(t) = 1/t. This result implies that the logarithmic L1 distance is the most natural “Weberized” image metric. We provide numerical implementations of the intensity-weighted approximation methods for natural and medical images

ACE inhibitor therapy: Possible effective prevention of new-onset atrial fibrillation following cardiac surgery

Background: Atrial fibrillation (AF) is a common complication after coronary artery bypass grafting (CABG). The aims of the study were to assess possible predictors and identify modes of prevention of new-onset AF following coronary surgery. Methods: Retrospective clinical and statistical analysis was made of the medical records of 217 patients who had undergone coronary surgery. Results: AF occurred in 28% (61/217) of the patients. In univariate analysis the age of the patients with AF was higher (p = 0.0033), they had a longer history of coronary disease (p = 0.0417) and more had > 3 grafts (p < 0.05). Low ejection fraction (< 40%) was also a risk factor of arrhythmia (p < 0.0001). In multivariate regression analysis two independent predictors of AF were identified: no ACE inhibitor treatment before surgery (p = 0.0005) and age > 60 years (p < 0.01). Patients with AF had a higher mean heart rate after the procedure: 115 &#177; 34 vs. 78 &#177; 21/min (p < 0.0005). Patients treated with ACE inhibitors before and after surgery had a lower incidence of AF than non-treated patients: 8% vs. 48% (p < 0.0001) and 4% vs. 61%, p < 0.0001) respectively. Beta-blocker treatment before and after surgery resulted in a lower incidence of AF: at 23% vs. 75% (p < 0.001) and 19% vs. 96% (p < 0.0001), respectively. Conclusions: No ACE inhibitor therapy before surgery, advanced age, low ejection fraction, high post-procedure heart rate, duration of coronary disease and the number of grafts (corresponding to the length of the procedure) were found to be strong probable predictors of AF following cardiac surgery. ACE inhibitor therapy may be effective in the prevention of newonset AF. Treatment based on individual variables is crucial for proper treatment and to diminish the risk of arrhythmia. (Cardiol J 2007; 14: 274-280

Insulinopodobny czynnik 3 - nowy hormon związany z zespołem policystycznych jajników?

Introduction: The aim of this study was to find a correlation between insulin-like factor 3 (INSL3) and androgens: androstenedione (A), free testosterone (fT), and total testosterone (T), in two groups of polycystic ovary syndrome (PCOS) women: those with a body mass index (BMI) lower than 25 kg/m2 and those with a BMI higher than 25 kg/m2. The association between INSL3 and other serum parameters: luteinising hormone (LH), follicle-stimulating hormone (FSH), dehydroepiandrosterone sulphate (DHEA-S), sex hormone binding globulin (SHBG) and glucose and insulin were also investigated. Material and methods: The study group comprised 37 PCOS women aged 27 &#177; 4 years. The control group consisted of 34 healthy, premenopausal women (aged 24.2 &#177; 1.2) with regular menses and no signs of hyperandrogenism. There were 27 PCOS women of normal weight (BMI < 25 kg/m2), and ten overweight individuals (BMI &#8805; 25&#8211;30 kg/m2). Correlations between level of INSL3 and LH, FSH, T, fT, A, DHEA-S, SHBG, metabolic tests, height, weight, and WHR (waist-to-hip ratio) were also investigated. Results: PCOS women showed non-significantly higher levels of INSL3 compared to the healthy controls (64.6 &#177; 27.7 and 62.7 &#177; 20.0 ng/mL, respectively). However, we identified very strong correlations between INSL3 and androstenedione (r = 0.48, p = 0.0115), and free (r = 0.44, p = 0.0108) and total testosterone (r = 0.46, p = 0.0057) in the PCOS subgroup with a BMI of < 25 kg/m2. There was no statistically significant correlation between INSL3 and LH in any subject of the PCOS group, nor between INSL3 and FSH, DHEA-S, glucose, basal insulin concentration or HOMA-IR. Conclusions: We found a positive correlation between INSL3 and androgens in PCOS women, especially those with a BMI of < 25 kg/m2. This may play a key role in PCOS pathophysiology. (Endokrynol Pol 2012; 63 (5): 356-361)Wstęp: Celem pracy była analiza zależności między stężeniem insulinopodobnego czynnika 3 a stężeniami androgenów: androstendionu (A), wolnego testosteronu (fT) oraz całkowitego testosteronu (T) u kobiet z zespołem policystycznych jajników (PCOS), z uwzględnieniem wskaźnika masy ciała (BMI). Przedmiotem badania był także związek między INSL3 a hormonem luteotropowym (LH), folikulotropowym (FSH), siarczanem dehydroepiandrosteronu (DHEA-S), białkiem wiążącym hormony płciowe (SHBG) oraz stężeniami glukozy i insuliny. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 37 kobiet z PCOS, średnia wieku 27 &#177; 4 lat. Grupę kontrolną stanowiły 34 zdrowe kobiety (średnia wieku 24,2 &#177; 1,2 roku) z regularnymi miesiączkami, bez objawów hiperandrogenizacji. Kobiety z PCOS podzielono na grupy pod względem masy ciała; grupę z prawidłową masą ciała tworzyło 27 kobiet, natomiast z nadwagą i otyłością - 10 badanych. Analizie poddano także zależności między stężeniem INSL3 i stężeniami LH, FSH, T, fT, A, DHEA-S, SHBG, glukozy i insuliny oraz wskaźniki antropometryczne (wzrost, masa ciała, wskaźnik talia-biodra). Wyniki: U kobiet z PCOS wykazano wyższe stężenie INSL3 w porównaniu z grupą kontrolną (64,6 &#177; 27,7 i 62,7 &#177; 20,0 ng/mL, odpowiednio). Wykazano silną zależność między stężeniem INSL3 a stężeniem androstendionu (r = 0,48; p = 0,0115), wolnego (r = 0,44; p = 0,0108) i całkowitego testosteronu (r = 0,46; p = 0,0057) w grupie kobiet z PCOS o prawidłowej masie ciała. Nie wykazano zależności między stężeniem INSL3 a stężeniami LH, FSH, DHEA-S, stężeniem glukozy, insuliny oraz wskaźnikiem insulinooporności HOMA. Wnioski: Wykazano związek między stężeniem INSL3 a androgenemią u kobiet z PCOS, szczególnie silnie wyrażoną u kobiet z prawidłową masą ciała, co może być istotne w patofizjologii PCOS. (Endokrynol Pol 2012; 63 (5): 356-361

Post-procedural TIMI flow grade 2 is not associated with improved prognosis in patients with non-ST-segment elevation myocardial infarction undergoing percutaneous coronary revascularization (PL-ACS registry)

Background: The impact of final Thrombolysis in Myocardial Infarction (TIMI) flow in the infarct-related artery (IRA) on outcomes in non-ST-segment elevation myocardial infarc­tion (NSTEMI) patients treated with percutaneous coronary intervention (PCI) is unknown. This study aimed to evaluate the impact of post-procedural TIMI flow in IRA on outcomes in NSTEMI patients undergoing percutaneous coronary revascularization. Methods: We analyzed 2,767 patients with first NSTEMI from the Polish Registry of Acute Coronary Syndromes (PL-ACS) who underwent PCI. The patients were divided according to post-procedural culprit vessel TIMI (0–1: 90, 3.26%; 2: 61, 2.20%; 3: 2,616, 94.54%). Results: The following mortality values were obtained in TIMI 0–1, 2, and 3 groups, respec­tively: in-hospital, 12.22%, 13.11%, 1.72% (p &lt; 0.0001); 1-month, 13.33%, 13.11%, 3.44% (p &lt; 0.0001); 12-month, 15.56%, 16.39%, 6.50% (p &lt; 0.0001); 36-month, 25.56%, 21.31%, 13.91% (p = 0.0007). Mortality rates in patients with final TIMI 0–1 and 2 were not signifi­cantly different. Optimal TIMI 3 was independently associated with baseline TIMI 2–3 (OR ± ± 95% CI: 7.070 [4.35–11.82]), p &lt; 0.0001; higher ejection fraction (1.30 [1.03–1.63]), p = 0.0038; and family history of coronary artery disease (2.83 [1.17–8.11]), p = 0.0294. Type C lesion, previous heart failure, and PCI without stenting independently predicted suboptimal TIMI 0–2. Conclusions: Only achieving final TIMI 3 in IRA improves outcomes in NSTEMI patients treated with percutaneous coronary revascularization. The mortality rate of near-normal TIMI 2 is comparable to that of TIMI 0–1 after PCI.

Młody pacjent z otyłością olbrzymią i niewydolnością serca — wpływ treningu fizycznego na przebieg choroby

According to the Central Statistical Office of Poland report “The health status of the Polish population in 2009”, 16.5% of Polish men and 15% of Polish women are obese. We report the case of a 32-year-old man with morbid obesity (body mass index [BMI] 51 kg/m2) and a four-year history of untreated hypertension admitted to hospital for symptoms of heart failure (HF), New Year Heart Association class IV and markedly elevated blood pressure (BP). He was prescribed appropriate medical treatment, calorie restriction to 1000–1200 kcal/day and regular, gradually increased physical activity. After one year, the body weight was reduced by approximately 70 kg (BMI 29.5 kg/m2), BP was adequately controlled and the symptoms and signs of HF subsided. This improved condition was maintained for 2 years until 2010 when the patient broke his leg and had to discontinue temporarily physical training while he was not able to sustain calorie restrictions and resumed his previous eating habits. As a result, over 3 years his body weight dramatically increased to 172 kg (BMI 54 kg/m2) and elevated BP required greater intensity of antihypertensive treatment. However, the patient remained free from HF symptoms and continued to demonstrate satisfactory exercise tolerance.Zgodnie z raportem Głównego Urzędu Statystycznego „Stan zdrowia ludności w 2009 r.” problem otyłości dotyczy w Polsce 16,5% mężczyzn i 15% kobiet. W artykule opisano przypadek 32-letniego mężczyzny z otyłością olbrzymią (wskaźnik masy ciała [BMI] 51 kg/m2) i wywiadem 4-letniego nieleczonego nadciśnienia tętniczego, który w 2008 roku był hospitalizowany z powodu objawów niewydolności serca (HF) IV klasy według Nowojorskiego Towarzystwa Kardiologicznego oraz wysokich wartości ciśnienia tętniczego (RR). W procesie terapeutycznym zastosowano leczenie farmakologiczne, dietę redukcyjną 1000–1200 kcal oraz regularny, stopniowo zwiększany wysiłek fizyczny. Po roku uzyskano zmniejszenie masy ciała o 70 kg (BMI 29,5 kg/m2), wartości RR znormalizowały się, a objawy HF całkowicie ustąpiły. Zadowalające rezultaty udało się utrzymać w sumie przez 2 lata. W 2010 roku pacjent złamał nogę, co zmusiło go do czasowego zaprzestania treningu fizycznego. Jednocześnie przestał przestrzegać ograniczeń dietetycznych. Spowodowało to w ciągu 3 lat gwałtowne zwiększenie masy ciała do 172 kg (BMI 54 kg/m2) i wzrost wartości RR, co wymagało intensyfikacji leczenia hipotensyjnego. Nie obserwowano natomiast objawów HF; nadal utrzymywała się również dobra tolerancja wysiłku

Psychologiczna ocena pacjentów z tachyarytmiami nadkomorowymi leczonych ablacją przeznaczyniową

Wstęp: U chorych z częstoskurczami nadkomorowymi (SVT) po udanej ablacji przeznaczyniowej przy uzyciu prądu o wysokiej częstotliwości (RFA) wykazywano istotną poprawę jakości życia. Cel pracy: Ocena wpływu RFA na obraz samego siebie i poziom lęku pacjentów z SVT. Materiał i metody: Do badania włączono 52 pacjentów (w tym 25 kobiet), w średnim wieku 43 lata (18&#8211;75 lat), poddanych ablacji SVT. Wskazaniami do RFA były: zespół Wolffa-Parkinsona- White&#8217;a (WPW) - u 28 chorych, częstoskurcz nawrotny w obrębie łącza przedsionkowokomorowego (AVNRT) - u 20 pacjentów i migotanie przedsionków (AF) - u 4 osób. Oceniano wpůyw RFA na obraz samego siebie i poziom lęku u pacjentów poddanych temu zabiegowi. Badania wykonano przed zabiegiem ablacji oraz 3 miesiące po RFA. Do badania poziomu lęku użyto inwentarza stanu i cechy lęku (STAI). Do oceny obrazu samego siebie wykorzystano test przymiotnikowy Gougha i Heilbruna (ACL), a do badania nastroju - krótką skalę oceny nastroju (SMCS). Wyniki analizowano, używając testu t-Studenta, wartoąśi p Ł 0,05 uznano za znamienne. Wyniki: Wstępne wyniki RFA były dobre u wszystkich pacjentów. Po 3 miesiącach obserwacji po zabiegu zanotowano nawrót SVT u 3 pacjentów. Jedynym istotnym powikłaniem RFA było wystąpienie bloku przedsionkowo-komorowego III° w 1. dobie po ablacji AVNRT. U tego chorego wszczepiono układ stymulujŕcy serce typu VDD. W 3. miesiącu po zabiegu zanotowano istotną redukcj poziomu lęku, mierzonego za pomocą kwestionariusza STAI (lęk jako: stan, p < 0,002; cecha, p < 0,02). Niektóre aspekty obrazu siebie ("heteroseksualność" i "feminizm") uległy istotnym zmianom (p < 0,03; p < 0,002). Pogorszenie obrazu samego siebie oraz podwyższenie poziomu lęku obserwowano u 3 pacjentów z nawrotem SVT w 3. miesiącu po RFA. Wnioski: Mimo krótkiego okresu obserwacji u pacjentów po ablacji SVT zanotowano istotną redukcję poziomu lęku oraz pozytywne zmiany w obrazie samego siebie

Psychologiczna ocena pacjentów z tachyarytmiami nadkomorowymi leczonych ablacją przeznaczyniową

Wstęp: U chorych z częstoskurczami nadkomorowymi (SVT) po udanej ablacji przeznaczyniowej przy uzyciu prądu o wysokiej częstotliwości (RFA) wykazywano istotną poprawę jakości życia. Cel pracy: Ocena wpływu RFA na obraz samego siebie i poziom lęku pacjentów z SVT. Materiał i metody: Do badania włączono 52 pacjentów (w tym 25 kobiet), w średnim wieku 43 lata (18&#8211;75 lat), poddanych ablacji SVT. Wskazaniami do RFA były: zespół Wolffa-Parkinsona- White&#8217;a (WPW) - u 28 chorych, częstoskurcz nawrotny w obrębie łącza przedsionkowokomorowego (AVNRT) - u 20 pacjentów i migotanie przedsionków (AF) - u 4 osób. Oceniano wpůyw RFA na obraz samego siebie i poziom lęku u pacjentów poddanych temu zabiegowi. Badania wykonano przed zabiegiem ablacji oraz 3 miesiące po RFA. Do badania poziomu lęku użyto inwentarza stanu i cechy lęku (STAI). Do oceny obrazu samego siebie wykorzystano test przymiotnikowy Gougha i Heilbruna (ACL), a do badania nastroju - krótką skalę oceny nastroju (SMCS). Wyniki analizowano, używając testu t-Studenta, wartoąśi p Ł 0,05 uznano za znamienne. Wyniki: Wstępne wyniki RFA były dobre u wszystkich pacjentów. Po 3 miesiącach obserwacji po zabiegu zanotowano nawrót SVT u 3 pacjentów. Jedynym istotnym powikłaniem RFA było wystąpienie bloku przedsionkowo-komorowego III° w 1. dobie po ablacji AVNRT. U tego chorego wszczepiono układ stymulujŕcy serce typu VDD. W 3. miesiącu po zabiegu zanotowano istotną redukcj poziomu lęku, mierzonego za pomocą kwestionariusza STAI (lęk jako: stan, p < 0,002; cecha, p < 0,02). Niektóre aspekty obrazu siebie ("heteroseksualność" i "feminizm") uległy istotnym zmianom (p < 0,03; p < 0,002). Pogorszenie obrazu samego siebie oraz podwyższenie poziomu lęku obserwowano u 3 pacjentów z nawrotem SVT w 3. miesiącu po RFA. Wnioski: Mimo krótkiego okresu obserwacji u pacjentów po ablacji SVT zanotowano istotną redukcję poziomu lęku oraz pozytywne zmiany w obrazie samego siebie

Factors affecting the structure and elasticity of thoracic aorta

Wstęp Celem pracy była ocena za pomocą echokardiograficznego badania przezprzełykowego (TEE) czynników wpływających na strukturę i elastyczność aorty piersiowej. Materiał i metody Badaniami objęto 102 chorych (26 kobiet) w wieku 57 &plusmn; 10 lat. Na podstawie danych z wywiadu analizowano obecność czynników ryzyka miażdżycy. U wszystkich chorych wykonano ze wskazań klinicznych badanie TEE, które rozszerzono o ocenę aorty piersiowej. Analizowano średnicę aorty, grubość błony środkowo-wewnętrznej oraz wskaźniki elastyczności aorty. Wyniki Średnica aorty oraz grubość błony środkowo- wewnętrznej była dodatnio skorelowana z wiekiem (odpowiednio: r = 0,22, p = 0,03; r = 0,27, p = 0,005). Moduł Younga i moduł elastyczności &#946; również były dodatnio skorelowane z wiekiem (odpowiednio: r = 0,42, p < 0,0001; r = 0,37, p = 0,0002). Chorzy z nadciśnieniem tętniczym charakteryzowali się grubszą błoną środkowo-wewnętrzną (0,10 &plusmn; 0,03 vs. 0,13 &plusmn; 0.04, p < 0,05). Zaawansowana miażdżyca wiązała się ze zwiększoną sztywnością jej ściany. Wniosek Głównymi czynnikami determinującymi sztywność aorty są wiek i zaawansowanie miażdżycy.Background The purpose of the study was to evaluate by means of transesophageal echocardiography (TEE) the factors affecting the structure and elasticity of the thoracic aorta. Material and methods The study population consisted of 102 patients (26 women) aged 57 &plusmn; 10 years. Information of risk factors of atherosclerosis was obtained by interview. All patients underwent TEE for other reasons, examination was completed by imaging of the thoracic aorta. Results Aortic diameter, the intima-media thickness and distensibility indices were measured. Diameter and thickness of thoracic aorta were positively correlated with age (r = 0.22, p = 0.03; r = 0.27 p = 0.005 respectively). Young&#8217;s modulus and B modulus were also related to age (r = 0.42, p < 0.0001; r = 0.37, p = 0.0002 respectively). Hypertensive subjects had higher wall thickness (0.10 &plusmn; 0.03 vs. 0.13 &plusmn; 0.04, p < 0.05). Advanced atherosclerosis of the aorta was related to higher stiffness of the aorta. Conclusion Aortic elasticity is related mostly to age and atherosclerosis