Porównawcza analiza cech klinicznych występujących u płodnych i niepłodnych kobiet chorych na endometriozę

Abstract Objective: To compare clinical characteristics of infertile and fertile patients with endometriosis. Material and methods: We evaluated medical records of women who underwent surgical treatment of endometriosis (n=284) between January 1999 and December 2003. Our study included only cases of histopathologically proven pelvic endometriosis (n=269). These patients were categorized into two groups named after infertile (n=45) and fertile cases (n=224). Clinical data were compared. Results: Infertile patients are younger (t student. P=0.0000), have lower weight (Wilcoxon test P=0.0150), lower blood pressure -– either systolic (Wilcoxon test P=0.0006) or diastolic (Wilcoxon test P=0.0007), separate noncystic endometriotic leasions occur frequently among these cases (Pearson chi-square P=0.000). Conclusion: Noncystic endometriotic implants are more strongly related to infertility than endometriomas. The relationship between blood pressure and infertility requires further investigation.Streszczenie Cel pracy: Porównanie cech klinicznych występujących u płodnych i niepłodnych kobiet z endometriozą. Materiał i metody: Ocenie poddano historie chorób pacjentek operowanych pomiędzy styczniem 1999 roku a grudniem 2003 roku, u których potwierdzono histopatologicznie endometriozę miednicy mniejszej (n=269). Chore podzielono na dwie grupy: kobiety niepłodne (n=45) oraz płodne (n=224). Porównano cechy kliniczne w obu grupach. Wyniki: Niepłodne pacjentki są młodsze (t student. P=0,0000), mają mniejszą masę ciała (Wilcoxon test P=0,0150), niższe ciśnienie tętnicze krwi: zarówno skurczowe (t student. P=0,0006) jak i rozkurczowe (t student. P=0,0007). Wszczepy endometriotyczne występują częściej w grupie kobiet niepłodnych (Pearson chi-square P=0,000) w przeciwieństwie do torbieli endometrialnych jajników. Wnioski: Niecystyczne wszczepy endometriotyczne są silniej związane z niepłodnością niż torbiele endometrialne jajników. Związek pomiędzy ciśnieniem tętniczym krwi a niepłodnością towarzyszącą endometriozie wymaga dalszych badań zespołu bólowego miednicy mniejszej jest obserwowana szczególnie u kobiet bez współistniejacej endometriozy

The influence of depth of marker administration on sentinel node detection in cervical cancer

BACKGROUND: Regional lymph node surgical management is an integral part of cervical cancer therapy. In gynaecological oncology, recent studies have confirmed the utility of the sentinel node concept in vulvar and cervical cancer. The method of the marker’s administration is considered to play an important role in sentinel node detection. MATERIAL AND METHODS: 60 patients with cervical cancer (stage IB–IIA) underwent SLN detection during radical abdominal hysterectomy. The patients were randomly divided into two groups: the first group of 30 patients with 0.5–1cm deep marker injection, the second with sub-epithelial marker injection. Gamma-camera scanning, as well as hand-held probe detection was applied. RESULTS: All hot nodes visualised on lymphoscintigraphy were “hot” when using the hand-held gamma probe. Deep marker injection revealed a sentinel node in 27 patients (90%) on both sides, in 3 patients (10%) only on one side. Only 40 (67%) sentinel nodes were blue-stained. Sub-epithelial marker administration revealed a sentinel node on both sides in all 30 patients (100%). In 28 patients (93.3%) the sentinel nodes were radioactive and blue-stained, in one case not-blue stained on either side, in one case blue stained only on one side. CONCLUSIONS: The sentinel node detection rate in cervical cancer is relatively high and depends on the applied technique. The superficial administration of radiocolloid and the blue dye into the cervix provides a higher sentinel node detection rate than deep administration in cervical cancer patients

Evaluation of sentinel node detection in vulvar cancer

BACKGROUND: In vulvar cancer, in a large portion of patients with early stages of the disease, the inguinal lymphadenectomy not only does not influence the overall survival and recurrence rate but may increase the incidence of complications. Sentinel lymph node (SN) detection is a promising technique for detecting groin lymph nodes, which may in future lead to less extensive use of surgical treatment. The aim of the study was to evaluate the feasibility of the sentinel node detection technique in patients with vulvar cancer. MATERIAL AND METHODS: Between the years 2003 and 2005, we performed intraoperative lymphatic mapping on 10 patients with planoepithelial vulvar cancer. In eight cases, vulvar lesion was localized centrally, around the clitoris. The extent of the surgery included radical vulvectomy with bilateral inguinal lymphadenectomy in nine cases and unilateral inguinal lymphadenectomy in one case. For the lymphatic mapping, we employed two detection methods: 99mTc-labelled radiocolloid (activity 35-70 MBq) and blue dye (3-5 ml). Both techniques were used in six cases (60%), blue dye only in three cases and radiocolloid only in one case. RESULTS: In each patient, we detected at least one sentinel lymph node. Sentinel nodes were localized in 14 of 19 operated groins (73.7%); a total of 25 SNs in all. The mean number of SNs for one groin was 1.78. Nodal metastases were found in four cases. In three cases, metastases were detected only in the SN. In one patient, two SNs with metastases were found in one groin and in the contralateral groin (without any SN) there was one unchanged node, which transpired to be metastatic. This can be explained by a complete overgrowth of neoplasm in the lymph node resulting in lymph flow stasis and disabling tracer uptake. In five cases, an SN was found only in one groin ó the first case is described above, in the second case the vulvar tumor was localized laterally, opposite to the groin without any SN. In the remaining three cases, we have used only one method of SN detection. CONCLUSIONS: Lymphatic mapping in vulvar cancer based on the combined detection technique is a highly accurate method after adequate training of the surgeons

The role of sentinel node detection techniques in vulvar and cervical cancer

The sentinel node is the first lymph node that receives the lymph drainage from the primary tumour. The pathological status of the sentinel node should reflect the histopathology of the entire regional lymph drainage area — both vulvar and cervical cancer spread through the lymphatic system. In gynaecological oncology recent studies have confirmed the utility of the sentinel node concept in vulvar and cervical cancer. Three techniques for sentinel node localisation are available. The preoperative lymphoscintigraphy and intraoperative handheld gamma probe detection require the administration of the technetium-99m-labelled colloid around the tumour. The other method is based on the injection of the patent blue dye — during the surgery of the sentinel node because of the dye uptake becomes visible. Following detection, the sentinel lymph node can be removed separately and assessed with ultrastaging and immunohistochemical staining. In the early stages of vulvar and cervical cancer the lymph nodes metastases rate is relatively low — in most cases lymphadenectomy is not necessary. The determination of the regional lymph nodes’ pathological status may limit the extent of the surgical treatment. The sentinel node detection rate is relatively high and depends on the applied technique. This technique may play an important role in the treatment of vulvar and cervical cancer. This paper describes the details of sentinel node identification and reviews the literature

Insertion of IUD after extrauterine mislocation of the previous one

Abstract We present a case report of a 37-year-old woman with accidental finding of two IUDs – one inserted correctly, and the other one located in the abdomen

Zespół dłoniowo-podeszwowy pod postacią martwicy palców rak. Przypadek rzadkiego powikłania w następstwie zastosowania gemcytabiny u chorej z zaawansowanym rakiem jajnika

Summary “Hand-foot” syndrome is a well-documented, dermatologic reaction after several chemotherapeutic agents with wild spectrum of symptoms. To the best of our knowledge, palmar-plantar erythrodysesthesia syndrome – presented as irreversible cytotoxic side effect induced by gemcitabine alone – has not been reported so far. We present a case of a patient with a history of peripheral sensory neuropathy who developed a painless finger necrosis caused by gemcitabine used in the second-line therapy for progressive ovary cancer.Streszczenie Zespół dłoniowo-podeszwowy jest często obserwowanym powikłaniem chemioterapii. W dostępnym piśmiennictwie nie spotkaliśmy doniesienia dotyczącego nieodwracalnej manifestacji klinicznej tego zespołu po leczeniu gemcytabiną. Przedstawiamy opis przypadku chorej z obwodową polineuropatią czuciową w wywiadzie, u której w przebiegu chemioterapii II linii z powodu progresji raka jajnika wystąpiła martwica palców rak

A rare case of post-partum urethrovaginal fistula. Management of obstetric complications

A rare case of a 22-year old patient with obstetric urethrovaginal fistula, resulting in urinary incontinence, has been reported in the following report The emphasis is put on a number of medical and social consequences related to the formation of the fistula. Authors have presented the diagnostic difficulties. The aim of the report is to draw attention to the probable complications following prolonged labour and the necessity of appropriate treatment

Uterine papillary serous carcinoma – diagnostic and therapeutic pitfalls

Uterine papillary serous carcinoma (UPSC) is an extremely malignant tumor associated with a grim prognosis. It accounts for less than 10% of all cases of endometrial cancer. Mean age at presentation is 68 years. Morphological appearance is similar to poorly differentiated serous cancer of the ovary. A characteristic feature is extensive invasion of blood and lymph vessels and rapid intraperitoneal dissemination. Endometrial glandular dysplasia is currently considered a precursor lesion of UPSC. The basic pathogenetic event is mutation of suppressor gene TP53 and overexpression of HER2/neu (human epithelial growth factor receptor 2). UPSC differs morphologically, genetically and clinically from endometrioid cancer. It is usually diagnosed in slender elderly women and is not corre-lated with hormonal risk factors. The serous type, in contrast to endometrioid cancer (EEC) usually developing within atypical proliferative lesion, develops mainly within atrophic endometrium, is characterized by high grade of malignancy (G3) and aggressive clinical course. Metastases within the abdominal cavity and lymph nodes develop rapidly and recurrences are usually distant and multifocal. Every case of endometrial cancer of any grade, with a component of serous cancer, should be treated like serous cancer of the ovary. Properly performed staging includes: hysterectomy with adnexectomy, pelvic and periaortal lymphadenectomy, omentectomy and inspection of the peritoneal cavity, as in the case of ovarian cancer. Adjuvant treatment includes chemotherapy based on platinum and taxane with or without radiotherapy. High frequency of extrauterine serous foci even at early stages of the disease necessitates an aggressive and multimodal therapeutic approach. Unfavorable treatment outcomes in UPSC reported to date, force us to search for novel therapeutic techniques, based mainly on targeted therapies.Rak błony śluzowej macicy brodawkowaty typu surowiczego (UPSC) to bardzo złośliwy nowotwór związany z poważnym rokowaniem. Stanowi on mniej niż 10% wszystkich przypadków raka endometrium. Średni wiek zachorowania wynosi 68 lat. Obrazem morfologicznym przypomina niskozróżnicowanego surowiczego raka jajnika. Charakteryzuje się znaczną inwazją naczyń krwionośnych i limfatycznych oraz szybkim rozsiewem śródotrzewnowym. Obecnie za zmianę prekursorową raka błony śluzowej trzonu macicy typu surowiczego uznaje się dysplazję gruczołową endometrium. U podstaw jego patogenezy leży mutacja genu supresorowego TP53 i nadekspresja receptora 2. ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu (HER-2/neu). UPSC różni się morfologicznie, genetycznie i klinicznie od raka endometrioidalnego. Diagnozowany jest częściej u szczupłych, starszych kobiet bez związku z czynnikami hormonalnymi. Typ surowiczy, w przeciwieństwie do raka endometrioidalnego (EEC), powstającego najczęściej w przebiegu rozrostu atypowego, rozwija się głównie w obrębie endometrium atroficznego, cechuje się wysokim stopniem złośliwości (G3) i agresywnym przebiegiem klinicznym. Szybko powstają przerzuty w jamie brzusznej i węzłach chłonnych, a wznowy mają charakter odległy i wieloogniskowy. Każdy stopień raka endometrium z komponentą raka surowiczego powinien być leczony jak rak surowiczy jajnika. Właściwie przeprowadzony staging obejmuje: wycięcie macicy z przydatkami, resekcję węzłów chłonnych miedniczych i okołoaortalnych, usunięcie sieci większej oraz ocenę otrzewnej jak w raku jajnika. W leczeniu uzupełniającym stosuje się chemioterapię opartą na schemacie platyna + taksan ± radioterapia. Wysoki odsetek ognisk o utkaniu surowiczym poza macicą we wczesnych stopniach zaawansowania wymusza również agresywne, skojarzone podejście terapeutyczne. Dotychczasowe niekorzystne wyniki leczenia raka surowiczego endometrium wskazują na konieczność poszukiwania nowych metod terapeutycznych opartych głównie na terapii celowanej

Guz Krukenberga – 8 lat po radykalnym leczeniu raka żołądka

Summary The aim of the study was to discuss the case of Krukenberg tumor in a patient, eight years after the diagnosis and surgical treatment of gastric carcinoma. We have concluded that there was no safe period after which distant metastases may be excluded. In case of gastric carcinoma diagnosed in women, a regular gynecological examination is necessary due to a high propability of metastases into ovaries, even if the clinical stage of gastric carcinoma is low.Streszczenie Przedstawiono przypadek guza Krukenberga u pacjentki z rakiem żołądka po 8 latach od rozpoznania i operacyjnego leczenia zmiany pierwotnej. Wykazano, iż nie ma bezpiecznego okresu, po którym możliwość rozwoju przerzutu w narządach odległych może być wykluczona. W przypadku rozpoznania u kobiety nawet w niskim stopniu klinicznego zaawansowania nowotworu gruczolakoraka żołądka, konieczna jest okresowa kontrola ginekologiczna, ze względu na wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia przerzutu do jajników

Primary small cell carcinoma of the ovary, hypercalcemic type (SCCOHT) in a young woman: case report, review of the literature and management options

Primary small cell carcinoma of the ovary, hypercalcemic type (SCCOHT) is an extremely rare neoplasm of the neuroendocrine tumor (NET) family, diagnosed mainly in young women in their second and third decade. In 50-75% of the cases it coexists with mostly asymptomatic hypercalcemia. Due to highly non-specific and cryptic course, much like ovarian cancer, in about half of the cases it is detected in far-advanced clinical stages. Determination of final diagnosis is possible only after surgery, based on comprehensive microscopic and immunohistochemical studies. Management of a primary SCCOHT diagnosed in a 19-year-old woman is discussed in detail. Initial surgical treatment did not result in a correct histological diagnosis. The patient underwent combined treatment, including surgery and chemotherapy. Over 3 years’ follow-up, she has been operated on six-fold. Even using several protocols of adjuvant chemotherapy after surgery, consecutive recurrences of the disease could not be prevented. To date, no uniform management protocol has been developed, due mainly to great rarity of this tumor type and its extremely aggressive behavior. Advanced cases require aggressive surgical treatment, including hysterectomy with adnexectomy and omentectomy. Considerable clinical dilemma is posed by young women, who wish to preserve fertility. Some authors suggest that faced with such an aggressive tumor type, even in early-stage cases, preservation of fertility in young women should not be taken into account. In late-stage cases, cytoreduction is recommended. Adjuvant and neoadjuvant chemotherapy of the pulmonary type (cisplatin + etoposide) is an important part of the therapy. In view of very aggressive behavior of the tumor, selected cases may require high-dose chemotherapy with autologous stem cell rescue (HD-SCR) as first-line adjuvant treatment or, even more frequently, as consolidation treatment. In early-stage cases, great hope is associated with the use of adjuvant radiotherapy after surgery and chemotherapy. SCCOHT is a rare condition with an aggressive clinical course and poor prognosis, where treatment outcomes are still far from satisfactory. In spite of treatment, most patients die during the first two years. Inability to perform large-scale randomized trials results in lack of optimal and universally accepted management protocol. Close cooperation of highly specialized oncologic centers is necessary to promote our understanding of biology of this tumor type.Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) to niezmiernie rzadki nowotwór z grupy guzów neuroendokrynnych (NET), rozpoznawany głównie u młodych kobiet, w drugiej i trzeciej dekadzie życia. W 50-75% przypadków towarzyszy mu najczęściej bezobjawowa hiperkalcemia. Z uwagi na niecharakterystyczny, skryty przebieg, jak w raku jajnika, rozpoznaje się go w około połowy przypadków w zaawansowanej postaci klinicznej. Ustalenie ostatecznego rozpoznania możliwe jest tylko w przebiegu pooperacyjnym po wykonaniu ostatecznej oceny histopatologicznej z uzupełniającym badaniem immunohistochemicznym. Przedstawiono sposób leczenia pierwotnego raka drobnokomórkowego jajnika o typie hiperkalcemicznym stwierdzonego u 19-letniej chorej. Podczas pierwotnego zabiegu operacyjnego nie ustalono prawidłowego rozpoznania histopatologicznego. Pacjentkę poddano leczeniu skojarzonemu obejmującego chirurgię i chemioterapię. W ciągu 3 lat sześciokrotnie operowana. Pomimo stosowania różnych schematów chemioterapii uzupełniającej po leczeniu chirurgicznym nie udało się zapobiec kolejnym wznowom choroby. Jak dotąd nie ma ujednoliconego postępowania leczniczego z uwagi na niezmierną rzadkość występowania tego typu nowotworu, jak również jego wybitnie agresywny charakter. W przypadkach zaawansowanych wymagane jest agresywne postępowanie chirurgiczne obejmujące usunięcie macicy z przydatkami wraz z siecią większą. Olbrzymim dylematem klinicznym są młode kobiety, które chcą zachować płodność. Część autorów uważa, że przy tak agresywnym charakterze tego nowotworu nawet we wczesnych postaciach klinicznego zaawansowania nie powinno się brać pod uwagę zachowania płodności u młodych kobiet. Przy dużym zaawansowaniu klinicznym zalecana jest cytoredukcja. W leczeniu stosuje się chemioterapię, najczęściej adiuwantową, taką jak w typie płucnym – cisplatyna + etopozyd, a także neoadiuwantową. Z uwagi na bardzo agresywny charakter nowotworu w wyselekcjonowanych przypadkach stosuje się chemioterapię wysokodawkową z autologicznym przeszczepem komórek macierzystych szpiku (HD-SCR) jako leczenie uzupełniające I rzutu, jak również częściej jako konsolidację leczenia. Duże nadzieje pokłada się w zastosowaniu radioterapii uzupełniającej po leczeniu skojarzonym obejmującym chirurgię z adiuwantową chemioterapią we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego. Rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny to rzadki nowotwór o agresywnym przebiegu i niekorzystnym rokowaniu, którego wyniki leczenia są nadal niezadowalające. Większość chorych pomimo leczenia umiera w ciągu dwóch lat od rozpoznania. Niemożność przeprowadzenia badań randomizowanych skutkuje brakiem ustalonego optymalnego, obowiązującego leczenia tego nowotworu. Konieczna jest ścisła współpraca wysokospecjalistycznych ośrodków onkologicznych nad biologią tego nowotworu