Probiotyki — implikacje w praktyce lekarza rodzinnego

Obecnie szybko wzrasta liczba publikacji dotyczących zastosowania poszczególnych szczepów bakterii probiotycznych w łagodzeniu objawów wielu schor zeń oraz ich profilaktyki. Tematyka zastosowania szczepów probiotycznych w praktyce lekarskiej jest tematem stosunkowo nowym i dla niektórych kontrowersyjnym, ale jednocześnie jest bardzo interesująca. Dysbiozę jelitową, czyli zaburzenia ilościowe i jakościowe stwierdzono u pacjentów z: zaburzeniami czynnościowymi układu pokarmowego (biegunkami, zaparciami, wzdęciami), zespołem jelita drażliwego (IBS), atopowym zapaleniem skóry (AZS) oraz zaburzeniach psychicznych (na przykład depresja) i neurorozwojowych (zaburzenia ze spektrum autyzmu). Ponadto sugeruje się związek nieprawidłowej struktury mikrobioty jelitowej z chorobami cywilizacyjnymi: cukrzycą typu 2, otyłością i nadciśnieniem tętniczym, ale również z chorobami autoimmunizacyjnymi, na przykład celiakią, cukrzycą typu 1, reumatoidalnym zapaleniem stawów, nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit (IBD). W pr zypadku znacznej dysbiozy jelitowej, trudno stymulować wzrost autochtoniczny ch bakterii ochronnych, immunostymulujących i odżywiających nabłonek jelitowy inaczej n iż poprzez odpowiednio dobrane szczepy probiotyczne. W związku z powyższym celem n iniejszej pracy jest zestawienie nowych i praktycznych informacji dotyczących zastosowania bezpiecznych szczepów probiotycznych. Zdecydowanie zasadne jest także zapozn anie się z aktualnym stanem wiedzy na temat zaburzeń mikrobioty jelitowej w różnych jednostkach chorobowych oraz badaniami poszczególnych szczepów probiotycznych w leczeniu lub wspomaganiu leczenia czy profilaktyce wybranych jednostek chorobowych. Dobierając probiotyk, należy rozważać tylko przebadane szczepy, dobrane do schorzenia, w odpowiedniej dawce i o należytej jakości. Niestety nie wszystkie preparaty są odpowiednio oznakowane pod względem szczepu, dlatego zasadnym jest przestrzeganie pacjentów żeby nie wybierali probiotyków o niewiadomym składzie i pochodzeniu. Optymalny jest dobór prob iotyków na podstawie wyników badania mikrobioty jelitowej z uwzględnieniem choroby zasadniczej

Znaczenie mikrobioty jelitowej w kształtowaniu zdrowia człowieka — implikacje w praktyce lekarza rodzinnego

Gut microbiota is highly important, not only in the processes of digestion, absorption and metabolism, but also affect the immune responses of the human o rganisms. Numerous publications are describing the links between different diseases and intestinal dysbiosis as well as its mechanisms. Hence the aim of the article is to synthesize scientific knowledge on the role and the quantitative and qualitative structure of the gut microbiota, with particular emphasis on the following bacteria: protective, immunostimulatory, proteolytic and nourishing the intestinal epithelium. Alterations in the gut microbiota, i.e. intestinal dysbiosis, have serious consequences in the functioning of the digestive system and intestinal barrier, which may cause metabolic, autoimmune and psychological disorders. Therefore, from the point of view of the general practitioner p ractice, it is reasonable to know a new diagnostics of intestinal microbiota and methods of its recovery, which may be the basis for treatment or suppor t of the main therapy of many diseases. High consumption of antibiotics, proton pump inhibitors, nonsteroidal anti-inflammatory drug, alcohol, intensive stress, environmental and food pollution hav e the greatest negative impact on the gut microbiota. Intestinal dysbiosis was found in patients with functional gastrointestinal disorders (diarrhea, flatulence, constipation), irritable bowel syndrome, atopic dermatitis and psychological (depression, schizophrenia) and neurodevelopmental disorders (autism). The relationship between intestinal microbiota alterations and civilization diseases is postulated, for example in type 2 diabetes, obesity, hypertension and the risk of cardiovascular disorders. Simultaneously, we observe the growth of article numbers regarding the relationship between autoimmune processes and intestinal microbiota, e.g. celiac disease, type 1 diabetes, rheumatoid arthritis, inflammatory bowel diseases (IBD). On the basis of the result a microbiota examination (KyberKompakt Pro), the individual treatment can be used with attention of patient disease and targeted probiotic therapy. Examination of intestinal microbiota allow to outspread routine diagnostics and support the gut microbiota which is helpful in a holistic approach of general practitioner to the patient health.Mikrobiota jelitowa jest niezwykle istotna, nie tylko procesach trawienia, wchłaniania, metabolizmu, ale również w kształtowaniu odporności organizmu człowieka. Powstają liczne publikacje opisujące związki jednostek chorobowych z dysbiozą jelitową oraz ich mechanizmy. W związku z powyższym celem pracy jest synteza doniesień naukowych dotyczących roli i struktury ilościowej i jakościowej mikrobioty jelitowej, ze szczególnym uwzględnieniem bakterii: ochronnych, immunostymulujących, odżywiających nabłonek jelitowy oraz proteolitycznych. Ponadto przedstawiamy przykłady badań charakteryzujących znaczenie przedstawicieli mikrobioty jelitowej w metabolizmie organizmu. Zaburzenia mikrobioty jelitowej, czyli dysbioza jelitowa ma poważne konsekwencje w funkcjonowaniu układu pokarmowego oraz bariery jelitowej, zaburzeniach metabolicznych, autoimmunizacyjnych i psychicznych. Dlatego z punktu widzenia praktyki lekarza rodzinnego zasadnym jest poznanie nowoczesnych metod diagnostyki mikrobioty jelitowej oraz metod jej odtwarzania co może być podstawą leczenia lub wspierania terapii zasadniczej wielu chorób. . Najsilniej negatywnie na mikrobiotę jelitową wpływają antybiotyki, inhibitory pompy protonowej, niesteroidowe leki przeciwzapalne, silny stres, alkohol, zanieczyszczenie środowiska i żywności. Dysbiozę jelitową stwierdzono u pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi przewodu pokarmowego (biegunkami, wzdęciami, zaparciami), w zespole jelita drażliwego, atopowym zapaleniu skóry oraz zaburzeniach psychicznych i neurorozwojowych (depresja, schizofrenia i autyzm). Postuluje się związek zaburzeń mikrobioty jelit z chorobami cywilizacyjnymi np. cukrzycą typu 2, otyłością i nadciśnieniem i ryzykiem wystąpienia zaburzeń układu sercowo-naczyniowego. Jednocześnie rośnie liczba piśmiennictwa dotyczącego związku procesów autoimmunizacyjnych z mikrobiotą jelitową, w chorobach (np. celiakią, cukrzycą typu 1, reumatoidalnym zapaleniu stawów, chorobami zapalnymi jelit IBD). Na podstawie badania mikrobioty (KyberKompakt Pro) można zastosować celowaną probiotykoterapię i indywidualnie dobrać leczenie w przypadku zróżnicowanych chorób. Badanie mikrobioty jelitowej pozwalające rozszerzyć rutynową diagnostykę i wspomagające lekarza w holistycznym podejściu do pacjenta

Modification of the hydrogen bonding network at the reversed micelles interface by near infrared radiation

The purpose of this paper is to prove that near infrared radiation (NIR) modifies hydrogen bonds localized in the interface of reversed micelles. The degree of modification of the hydrogen bonds was monitored by TEMPO-palmitate spin probe introduced into the structure of reverse micelles formed by cetyltrimethylammonium bromide (CTAB) (TCAB/phosphate buffer/isooctane/hexanol and TCAB/NaCl/isooctane/hexanol (W = 15)). Electron paramagnetic resonance (EPR) spectra were performed on the argonated samples. The isotropic tumbling correlation time (τc) and the hyperfine coupling constant A+ = h0 – h+1 (h+1, and h0 correspond to the low-, and centre-field lines, respectively) were determined from the EPR spectra as a quantitative measure for monitoring the action of NIR radiation. A+ values depend on the composition of the water pool (1.640 mT for phosphate buffer and 1.630 mT for NaCl). NIR irradiation led to decrease in A+. This parameter reached the same value for both solutions (1.625 ± 0.003 and 1.626 ± 0.003 mT) after exposition to NIR. The tumbling correlation time after exposure to NIR decreased for TCAB/phosphate buffer/ isooctane/hexanol reversed micelles from 2.10 × 10–10 s to 1.44 × 10–10 s but did not change for TCAB/NaCl/isooctane/ hexanol). The results obtained confirm the possibility of modification of the hydrogen bonds by NIR radiation

Występowanie przeciwciał anty-Borrelia burgdorferi u osób z podejrzeniem boreliozy z Lyme

Background: Lyme disease is a multi-organ disease caused by spirochetes, Borrelia burgdorferi sensu lato, transmitted by Ixodes, with its clinical picture including involvement of the skin, joints, nervous system and heart. Laboratory diagnostic tests for Lyme disease are mainly based on the detection of anti-Borrelia burgdorferi antibodies by means of serological methods. Aim of the work: assessment of the level of antibodies against specific B. burgdorferi s.l. antigens in persons with suspected Lyme disease. Material and methods: the tested group consisted of 98 patients with suspected Lyme disease. During the first phase of the tests, anti-Borrelia burgdorferi IgM/IgG antibodies were marked using ELISA method, and positive and uncertain results were confirmed by Westernblot test (Wb). Results: anti-B. burgdorferi IgM/IgG antibodies were present in 60 patients (61.2%). IgM and IgG antibodies were detected as positive in 8 (8.1%) and 35 (35.7%) patients respectively. IgM and IgG were co-present in 6 persons (6.1%), including 2 persons (2%) with positive results in both classes. All patients with positive IgM (12 persons) had anti-OspC antibodies, and 2 patients had, in addition, anti-p31 antibodies. In patients with positive IgG the results were as follows: antibodies against antigen p17 - 77% of cases, VlsE - 74%, p30 - 46%, p39 - 44%, p83 - 38%, p19 - 31%, OspC/p25- 28%, p31 - 23%, p21 - 8%. Conclusions: laboratory diagnostic tests for Lyme disease must be performed in accordance with the current standards, positive and uncertain results must be confirmed by Westernblot test. Results of lab tests must correlate with patient’s symptoms.Wprowadzenie: Borelioza z Lyme jest wielonarządową chorobą wywoływaną przez krętki Borrelia burgdorferi sensu lato, przenoszone przez kleszcze Ixodes, której obraz kliniczny wiąże się z zajęciem skóry, stawów, układu nerwowego i serca. Diagnostyka laboratoryjna boreliozy z L yme opiera się głównie na wykrywaniu przeciwciał anty-Borrelia burgdorferi metodami serologicznymi. Cel pracy: ocena poziomu przeciwciał dla specyficznych antygenów B. burgdorferi s.l. u osób z podejrzeniem boreliozy z L yme. Materiały i metody: grupę badaną stanowiło 98 pacjentów z podejrzeniem boreliozy z L yme. W pierwszym etapie wykonano oznaczenie przeciwciał IgM/IgG anty-Borrelia burgdorferi metodą ELISA, a wyniki pozytywne i graniczne potwierdzono testem Western blot (Wb). Wyniki: obecność przeciwciał IgM/IgG anty-B. burgdorferi wykazano u 60 pacjentów (61,2%). Przeciwciała tylko w klasie IgM oraz tylko IgG na poziomie dodatnim stwierdzono odpowiednio u 8 (8,1%) oraz 35 (35,7%) pacjentów. Współistnienie IgM i IgG stwierdzono u 6 osób (6,1%), w tym u 2 (2%) na poziomie dodatnim w obu klasach. U wszystkich pacjentów z pozytywnym wynikiem w klasie IgM (12 osób) obecne były przeciwciała anty-OspC, u 2 pacjentów dodatkowo obecne były przeciwciała anty-p31. U pacjentów z pozytywnym wynikiem w klasie IgG uzyskano następujące wyniki: przeciwciała przeciwko antygenowi p17 - 77% przypadków, VlsE - 74%, p30 - 46%, p39 - 44%, p83 - 38%, p19 - 31%, OspC/p25- 28%, p31 - 23%, p21 - 8%. Wnioski: prowadząc diagnostykę laboratoryjną boreliozy z L yme należy postępować zgodnie z obowiązującymi standardami, wyniki dodatnie i graniczne uzyskane metodą ELISA, należy potwierdzić testem Western blot. Wyniki badań laboratoryjnych muszą korelować z objawami występującymi u pacjenta