Zależność pomiędzy objętością gruczołu tarczowego a stężeniem przeciwciał przeciwtarczycowych w chorobie Gravesa–Basedowa po terapii radiojodem

Background: Graves’ disease is an autoimmune disorder with the presence of TSH receptor autoantibodies (TRAb). TRAb are produced mainly by lymphocytes infiltrating the thyroid gland. The aim of this study was to investigate the influence of the reduction of thyroid volume (TV) on TRAb level after radioiodine (RAI) administration in a group of patients with Graves’ disease. Material and methods: A retrospective chart review of 36 patients with Graves’ disease (age range 18–67 yrs; Me 46 yrs; mean age ± SD 43 yrs ± 13.0 yrs) treated with RAI administration (the mean dose of RAI ± SD was 46.1 mCi ± 21.7 mCi ) was performed. Data concerning TV, TRAb, TSH, and fT4 was collected immediately before administration of radioiodine and 18–36 months thereafter. Data was collected before the first administration of RAI and 18–36 months after the last administration of RAI for patients treated with repeated doses of RAI. Results: Before treatment, mean male (n = 4) TV was 27.9 ml ± 9.6 ml and mean female (n = 32) TV was 20.6 ml ± 12.7 ml. Mean TV was 2.4 ml ± 1.7 ml(males) and 5.3 ml ± 10.9 ml (females) after therapy. There was an extremely significant difference between mean TV before RAI administration and after 18–36 months. There was an extremely significant difference between the mean serum level of TRAb before and 18–36 months after RAI therapy. No significant correlation between percentage reduction of TV and percentage reduction of serum level of TRAb was found. Conclusions: 1. Decrease of thyroid gland volume after radioiodine therapy is followed by a significant decrease of the level of TRAb after 18–36 months. 2. TRAb concentration is positively correlated with thyroid gland volume. 3. Percentage reduction of TRAb is not correlated with percentage reduction of thyroid volume.Wstęp: Choroba Gravesa–Basedowa jest autoimmunologicznym zaburzeniem z obecnością przeciwciał przeciwko receptorowi dla TSH (TRAb, TSH receptor autoantibodies). TRAb są wytwarzane głównie przez limfocyty naciekające gruczoł tarczycowy. Celem pracy było zbadanie wpływu redukcji objętości tarczycy po terapii jodem radioaktywnym na stężenie TRAb w grupie pacjentów z chorobą Gravesa i Basedowa. Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę dokumentacji medycznej 36 pacjentów z chorobą Gravesa–Basedowa(przedział wieku 18–67 lat; Me 46 lat, śr. wiek ± SD 43 lata ± 13,0 lat) leczonych jodem radioaktywnym (RAI, radioiodine) (śr. dawka I131 ± SD 46,1 mCi ± 21,7 mCi). Dane dotyczące objętości tarczycy (TV, thyroid volume), TRAb, TSH, fT4 zostały zebrane przed podaniem jodu radioaktywnego oraz 18–36 miesięcy po podaniu. W przypadku pacjentów leczonych powtórnymi dawkami RAI dane zostały zebrane tuż przed podaniem pierwszej dawki oraz 18–36 miesięcy po podaniu dawki ostatniej. Wyniki: Przed podaniem RAI średnia objętość tarczycy wśród mężczyzn (n = 4) wynosiła 27,9 ml ± 9,6 ml, a wśród kobiet (n = 32) 20,6 ml ± 12,7 ml. Średnie objętości tarczycy 18–36 miesięcy po terapii wynosiły odpowiednio wśród mężczyzn i kobiet 2,4 ml ± 1,7 ml oraz 5,3 ml ± 10,9 ml. Stwierdza się istotną statystycznie różnicę między początkową objętością tarczycy oraz objętością gruczołu 18–36 miesięcy po leczeniu jodem radioaktywnym. Znajduje się istotną statystycznie różnicę między początkowym stężeniem TRAb oraz stężeniem TRAb 18–36 miesięcy po leczeniu radiojodem. Nie stwierdza się istotnej statystycznie korelacji pomiędzy procentową redukcją objętości tarczycy oraz procentową redukcją stężenia przeciwciał przeciwko receptorowi dla TSH. Wnioski: 1. Istotne statystycznie zmniejszenie stężenia TRAb następuje po redukcji objętości tarczycy w wyniku terapii jodem radioaktywnym. 2. Stężenie TRAb wykazuje związek z objętością gruczołu tarczycowego. 3. Procentowa redukcja stężenia TRAb nie jest skorelowana z procentową redukcją objętości tarczycy

Profilaktyka dotycząca niedoborów witaminy D - polskie zalecenia 2009

Adequate vitamin D intake and its status are important not only for bone health and Ca-P metabolism, but for optimal function of many organs and tissues throughout the body. Due to documented changes in dietary habits and physical activity levels, both observed in growing children and adults, the prevalence of vitamin D insufficiency is continuously increasing. National consultants and experts in the field have established some Polish recommendations for prophylactic vitamin D supplementation in infants, toddlers, children, and adolescents as well as in adults, including pregnant and lactating women basing on a review of current literature. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (2): 228-232)Odpowiedni stan zaopatrzenia ustroju w witaminę D jest istotny nie tylko dla prawidłowego funkcjonowania układu szkieletowego i utrzymania homeostazy wapniowo-fosforanowej, ale również funkcji wielu innych narządów i tkanek w naszym organizmie. W związku ze zmianą stylu życia obejmującą zmianę nawyków żywieniowych, powszechne stosowanie filtrów UV oraz mniejszą aktywność na świeżym powietrzu obserwuje się wzrost odsetka niedoborów witaminy D w populacji zarówno wieku rozwojowego, jak i u osób dorosłych. Opierając się na wynikach najnowszych badań naukowych, zespół ekspertów przedstawia polskie zalecenia dotyczące profilaktycznej podaży witaminy D u niemowląt, dzieci, młodzieży i dorosłych, w tym kobiet ciężarnych i karmiących piersią. (Endokrynol Pol 2010; 61 (2): 228-232