Style-creating function of repetition. Parameteres of Artavazd Pelechian

Omówienie koncepcji montażu rozłącznego Artawazda Pelesziana z uwzględnieniem kluczowego dla jej zrozumienia pojęcia powtórzenia w nawiązaniu do typu narracji parametrycznej wyróżnionej przez Davida Bordwella w książce „Narration in the Fiction Film”. Tekst stanowi próbę ukazania skomplikowanych związków, w jakie wchodzą w filmach Pelesziana warstwa audialna i wizualna oraz jak istotną kategorią dla zrozumienia tychże jest pojęcie „rytmu”.W rozdziale pierwszym kreślę sylwetkę twórcy, w kolejnym staram się wpisać jego dorobek w konkretne ramy gatunkowe (technika found footage, film montażowy, film dokumentaln). W rozdziale trzecim analizuję na przykładach filmowych autorską teorię montażu rozłącznego, kładąc nacisk na zagadnienia przestrzeni, czasu i rytmu. W ostatniej części tej pracy w oparciu o tekst Dawida Bordwella „Montaż parametryczny” staram się udowodnić, że „parametry” mogą być interpretowane w ich wymiarze „przestrzennym”, w tym celu przywołuję centralny dla estetyki obrazu cyfrowego termin mise-en-page oraz wyróżniam najważniejsze atrybuty Peleszianowskiego stylu.Elaboration of Artavazd Pelechian’s concept of distance montage including crucial notion of repetition in relation to the “parametric narration” described by David Bordwell in his book "Narration in the Fiction Film." This text is an attempt of characterizing complex relationships between auditory and visual layers and description of important category of "rhythm" developed in Pelchian’s films.In the first chapter I outline the portrait of the artist. In the subsequent one I try to incorporate his whole oeuvre in concrete frameworks of film genres (found footage, compilation film, documentary film). In the third chapter basing on the selected films I analyze author’s theory of “distance montage” with emphasis on issues of space, time and rhythm.In the last part of this dissertation based on the text of David Bordwell "Parametric Montage" I try to prove that the "parameters" can be interpreted in their “spatial” dimension. For this purpose I evoke a central term of aesthetics of the digital image mise-en-page and single out the most important attributes of Pelechian’s style

Shared Space practices self-interviewing

Przestrzeń Wspólna jest non-profitową inicjatywą o charakterze seminaryjno-warsztatowym. Zapoczątkowana w maju 2020 roku rozwija się w niehierarchicznie współdzielonej przestrzeni online podczas spotkań raz na dwa tygodnie. Metoda naszej pracy opiera się na lekturze i moderowanej dyskusji wokół tekstów praktyczek i praktyków i badaczek i badaczy ruchu. Towarzyszą jej zaproponowane przez uczestniczki i uczestników autorskie praktyki choreograficzne, praca z wyobraźnią, rysunkiem, uważnością i słowem. Aktywność grupy jest dokumentowana w formie zbiorowych notatek. Kluczowe cele PW: budowanie pozainstytucjonalnej wspólnoty twórczyń i twórców opartej na trosce i zaufaniu; możliwość eksploracji indywidualnych i kolektywnych praktyk artystycznych; wytwarzanie języka teorii na styku z praktyką. Do powstania Przestrzeni Wspólnej przyczyniła się potrzeba środowiskowej solidarności i przejścia od jednostkowego do zespołowego poszukiwania narzędzi współpracy twórczej, wytwarzania wiedzy i dyskursu wokół tańca, sztuki performance i oddolnego organizowania się, co jest jedną z dobrych praktyk choreografii. Twórcza wymiana doświadczeń nienastawiona na uzyskanie materialnego dzieła sytuuje nas w opozycji do zjawiska nadprodukcji w kulturze i ma potencjał artystyczno-badawczy funkcjonujący również poza kontekstem pandemii. Inicjatywa skupia się na rozmowie, krytyce, inspiracji i konfrontacji różnych opinii. Towarzyszy nam przekonanie, że twórczość to również budowanie i podtrzymywanie więzi, które wymagają czasu, uwagi i energii. Sytuacja zamknięcia (lockdown) i narzuconego społecznego dystansu oraz przeniesienie aktywności do przestrzeni wirtualnej pozwoliła na spotkanie się poza dotychczasowymi strukturami. Konceptualna, kolektywna praca nad badaniem ruchu (movement research) w sytuacji pandemii umożliwia nam rozwój praktyk w okresie utrudnionego kontaktu i prekarnego funkcjonowania artystek i artystów. Różnorodność naszych wrażliwości, doświadczeń zdobywanych w wielu środowiskach twórczych i miejscach na świecie uważamy za atut wzbogacający dynamikę spotkań i samoorganizację grupy. Pięć słów kluczowych: budowanie relacji; choreografia; kolektyw; wspólnota; Zoom