Wpływ stopnia izolacji kęp olsowych na aktywność i różnorodność epigeicznych bezkręgowców

W 2004 roku badano aktywność i różnorodność epigeicznych bezkręgowców w lesie olsowym (zbiorowisko Alnus glutinosa-Carex elata). Wybrano: fragment olsu oraz 23 kępy olsowe, o średniej powierzchni 0,27 m2. Zainstalowano także 16 sztucznych kęp: 4 z nich były tej samej wielkości co naturalne oraz 12 mniejszych, o powierzchni 0,1 m2. Przeciętna wysokość kęp wynosiła 0,4 m. Odległości między poszczególnymi kępami wahały się od 1 do 2 m. Kępy były położone 3, 5, 7, 9 i 11 m od fragmentu olsu. Materiał zbierano stosując pułapki glebowe. Próbki pobierano co 7 lub 14 dni, dwukrotnie w sezonie: gdy kępy były izolowane lub nie były izolowane przez wodę. Odległość od olsu nie wpływała na aktywność i różnorodność epigeicznych bezkręgowców na kępach. W próbkach najliczniej występowały saprofagi: Isopoda i Collembola oraz drapieżniki: Araneae i Carabidae

Wpływ stopnia izolacji kęp olsowych na aktywność i różnorodność epigeicznych bezkręgowców

Activity and diversity of epigeic invertebrates were studied in 2004 in alder wood (Alnus glutinosa-Carex elata association). The following chosen: fragment of alder wood and 23 alder tussocks with average surface of 0.27 m2. Also, 16 artificial tussocks were installed: 4 of them were the same size as natural ones, and other 12 were smaller, 0.1 m2 in size. The average height of tussock was 0.4 m. Distance between individual tussocks varied from 1 to 2 m. Tussocks were placed 3, 5, 7, 9 and 11 m from the fragment of the alder wood. The material was collected using pitfall traps. Samples were taken every 7 or 14 days twice in the season: when tussocks were or were not isolated by water. The distance from the alder wood did not influence on activity and diversity of epigeic invertebrates on tussocks. Saprophagous: Isopoda and Collembola and predators: Araneae and Carabidae were the most abundant in the samples.W 2004 roku badano aktywność i różnorodność epigeicznych bezkręgowców w lesie olsowym (zbiorowisko Alnus glutinosa-Carex elata). Wybrano: fragment olsu oraz 23 kępy olsowe, o średniej powierzchni 0,27 m2. Zainstalowano także 16 sztucznych kęp: 4 z nich były tej samej wielkości co naturalne oraz 12 mniejszych, o powierzchni 0,1 m2. Przeciętna wysokość kęp wynosiła 0,4 m. Odległości między poszczególnymi kępami wahały się od 1 do 2 m. Kępy były położone 3, 5, 7, 9 i 11 m od fragmentu olsu. Materiał zbierano stosując pułapki glebowe. Próbki pobierano co 7 lub 14 dni, dwukrotnie w sezonie: gdy kępy były izolowane lub nie były izolowane przez wodę. Odległość od olsu nie wpływała na aktywność i różnorodność epigeicznych bezkręgowców na kępach. W próbkach najliczniej występowały saprofagi: Isopoda i Collembola oraz drapieżniki: Araneae i Carabidae

The use of thyme oil for the antimicrobial finish of leather materials

Olejki eteryczne ze względu na swoje właściwości przeciwdrobnoustrojowe znalazły szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym, farmaceutycznym i spożywczym. Z uwagi na powszechną dostępność olejków eterycznych, ich wysoką skuteczność przeciwdrobnoustrojową oraz bezpieczeństwo, związki te są rozpatrywane również jako zielona alternatywa dla środków ochrony garbowanej skóry. Celem pracy było wyznaczenie aktywności przeciwdrobnoustrojowej garbowanych skór bydlęcych zmodyfikowanych olejkiem tymiankowym w stężeniu 5%. Skóry modyfikowane olejkiem eterycznym wywoływały silny efekt przeciwgrzybiczy w odniesieniu do grzybów Ch. globosum oraz zadowalający lub dobry efekt przeciwbakteryjny w odniesieniu do bakterii E. coli. Zastosowanie do modyfikacji skór olejku tymiankowego w postaci 5% może być alternatywą dla biocydów stosowanych w garbarstwie. Potrzeba jednak dalszych badań m.in. w zakresie wpływu badanego olejku na jakość skór w dłuższym okresie czasu.Due to their antimicrobial properties, essential oils are widely used in the cosmetics, pharmaceutical and food industries. Due to the widespread availability of essential oils, their high antimicrobial efficacy and safety, these compounds are also considered a green alternative to tanned leather protection products. The aim of the study was to determine the antimicrobial activity of tanned cattle hides modified with thyme oil at a concentration of 5%. Skins modified with essential oil caused a strong antifungal effect against Ch. globosum and a satisfactory or good antimicrobial effect against E. coli. The use of thyme oil in the form of 5% for modification of skins may be an alternative to biocides used in tanning. However, further research is needed, e.g. in terms of the influence of the tested oil on the quality of leathers over a longer period of time

Springtails (Collembola, Hexapoda) inhabiting algae with different degrees of waste product contamination

The study was carried out in July 2009 in Murmansk (68°57’ N; 33°03’E) and involved algae that had washed up at the edge of the intertidal zone of Kola Bay. Two areas of algae were selected for this study: uncontaminated (algae I) and algae contaminated with waste products (algae II). The material was collected using a frame with an area of 100 cm2. A total of 40 samples were taken. The abundance of the springtails was almost three times lower in the contaminated algae than in the uncontaminated algae, whereas the species diversity of the springtail communities was much higher in the contaminated algae. The littoral species Hypogastrura viatica was the dominant species in the uncontaminated algae, and that in the contaminated algae was the cosmopolitan species Folsomia quadriuculata. It appears that the contamination of the algae with waste products can promote the intensification of competition among springtails and between springtails and other saprophagous invertebrate

A Novel Approach by Spark Plasma Sintering to the Improvement of Mechanical Properties of Titanium Carbonitride-Reinforced Alumina Ceramics

Ti(C,N)-reinforced alumina-zirconia composites with different ratios of C to N in titanium carbonitride solid solutions, such as Ti(C0.3,N0.7) (C:N = 30:70) and Ti(C0.5,N0.5) (C:N = 50:50), were tested to improve their mechanical properties. Spark plasma sintering (SPS) with temperatures ranging from 1600 °C to 1675 °C and pressureless sintering (PS) with a higher temperature of 1720 °C were used to compare results. The following mechanical and physical properties were determined: Vickers hardness, Young’s modulus, apparent density, wear resistance, and fracture toughness. A composite with the addition of Ti(C0.5,N0.5)n nanopowder exhibited the highest Vickers hardness of over 19.0 GPa, and its fracture toughness was at 5.0 Mpa·m1/2. A composite with the Ti(C0.3,N0.7) phase was found to have lower values of Vickers hardness (by about 10%), friction coefficient, and specific wear rate of disc (Wsd) compared to the composite with the addition of Ti(C0.5,N0.5). The Vickers hardness values slightly decreased (from 5% to 10%) with increasing sintering temperature. The mechanical properties of the samples sintered using PS were lower than those of the samples that were spark plasma sintered. This research on alumina–zirconia composites with different ratios of C to N in titanium carbonitride solid solution Ti(C,N), sintered using an unconventional SPS method, reveals the effect of C/N ratios on improving mechanical properties of tested composites. X-ray analysis of the phase composition and an observation of the microstructure was carried out

First Evidence of Microplastic Occurrence in the Marine and Freshwater Environments in a Remote Polar Region of the Kola Peninsula and a Correlation with Human Presence

Microplastics (MPs) have even been detected in remote environments, including high-latitude regions, where human activities are restricted or strongly limited. We investigated the surface water of the bays of the Barents Sea and the freshwater lakes that are located close to and several kilometers from a year-round resident field station in the remote tundra region of the Kola Peninsula. The microplastics’ presence in aquatic environments in this region has not been indicated yet. Microplastics were detected in all samples collected from the Barents Sea (−3) and the lakes (−3). Fibers made from polyethylene terephthalate (PET)—the most common thermoplastic polymer of the polyester family—and semi-synthetic cellulosic rayon were the most dominant. This indicated that the source of fiber contamination may come from protective clothes, ropes, ship equipment, and fishing nets. Small microplastics can spread through current and atmospheric transport. The Norwegian Current is likely responsible for the lack of correlations found between MP contamination and the distance from the field station between the studied bays of the Barents Sea. On the contrary, a significant correlation with human presence was observed in the concentration of microfibers in the water of the tundra lakes. The number of MP fibers decreased with an increase in the distance from the field station. This is the first study, to the best of our knowledge, that reports such a correlation in a remote region. We also discuss implications for animals. Our results show that even the most isolated ecosystems are not free from microplastic pollution

Wybrane właściwości biologiczne gleby na wypalonym obszarze pod starodrzewami sosny trzy lata po pożarze

Fires, on account of their emotional, economic and cognitive aspects, are of interest to numerous researchers, and their impact is often unpredictable and difficult to investigate. They are among some of the most dynamic factors shaping terrestrial ecosystems. They destroy vegetation and alter the physicochemical and biological properties of the soil. Fires significantly influence the abundance and biodiversity of soil microorganisms and soil mesofauna, which are important elements of soils of every ecosystem, especially forest soils. Restoration of communities of soil organisms takes place at different rates and depends on, among other things, the intensity of the fire. The aim of the research was to determine the degree of restoration of the abundance of microorganisms and mesofauna in areas burnt out by anthropogenic fires of different intensity in an old pine forest. The research was conducted in a two-hundred-year-old pine stand (Peucedano-Pinetum), in the Kampinos National Park (near Warsaw, central Poland). In August 2018, three years after the fires, 3 test areas (10×10 m) were designated on each burnt-out site: after a weak fire (W) and after a strong fire (S), and also in adjacent unburnt (control, C) areas. In each test area, 6 samples were taken both from the organic layer (0-5 cm) and the mineral layer (5-25 cm – for microorganisms, and 5-10 cm for mesofauna) of the soil using standard methods for microorganisms and mesofauna. It was found that three years after the fires, the restoration of communities of soil organisms in terms of numbers was at an advanced stage (this was especially true for soil mesofauna). Based on the PCA analysis, it was found that the restoration of microbial communities and of the communities of mesofauna were interrelated, which was also influenced by the environmental conditions of the soils after the fires, in particular the physico-chemical soil properties resulting from the intensity of the fire.Pożary, ze względu na emocjonalne, ekonomiczne i poznawcze aspekty, są przedmiotem zainteresowań licznych badaczy, a ich wpływ często jest nieprzewidywalny i trudny do zbadania. Należą do jednych z najbardziej dynamicznych czynników kształtujących ekosystemy lądowe. Niszczą roślinność, zmieniają fizykochemiczne i biologiczne właściwości gleby. Pożary w istotny sposób kształtują liczebność i bioróżnorodność mikroorganizmów glebowych i mezofauny glebowej, będących istotnymi elementami gleb każdego ekosystemu, zwłaszcza gleb leśnych. Odbudowa zespołów organizmów glebowych zachodzi w różnym tempie i zależy między innymi od siły pożaru. Celem badań było ustalenie stopnia odbudowy liczebności mikroorganizmów i mezofauny w obszarach wypalonych po pożarach antropogenicznych o różnej sile w starodrzewie sosnowym. Badania prowadzono w dwustuletnim drzewostanie sosnowym (Peucedano-Pinetum), w Kampinoskim Parku Narodowym (koło Warszawy, centralna Polska). W sierpniu 2018, trzy lata po pożarach wyznaczono po 3 powierzchnie badawcze (10x10 m) na pożarzyskach: po słabym pożarze (W) i mocnym pożarze (S) oraz przyległych obszarach niewypalonych (kontrolnych, C). Na każdej powierzchni badawczej pobierano po 6 prób w warstwie organicznej (0-5 cm) i mineralnej gleby (5-25 cm – w przypadku mikroorganizmów i 5-10 cm w przypadku mezofauny) stosując standardowe metody dla mikroorganizmów i mezofauny. Stwierdzono, że po trzech latach po pożarze odbudowa zespołów organizmów glebowych pod względem liczebności jest w dużym stopniu zaawansowana (dotyczy to zwłaszcza mezofauny glebowej). Na podstawie analizy PCA stwierdzono, że odbudowa zespołów mezofauny i mikroorganizmów są powiązane ze sobą, na co mają wpływ także warunki środowiskowe gleb po pożarze, zwłaszcza właściwości fizykochemiczne gleby, wynikające z siły pożaru