Nowotwory u chorych po przeszczepieniu nerki

Postęp w transplantologii i zastosowanie nowych leków immunosupresyjnych spowodowały wydłużenie czasu przeżycia chorych po przeszczepieniu nerki. Długotrwałe stosowanie nowoczesnej immunosupresji prowadzi do zmiany funkcji układu immunologicznego i nadzoru immunologicznego, co istotnie zwiększa ryzyko rozwoju nowotworu. Nowotwory złośliwe są drugą, po chorobach układu sercowo-naczyniowego, przyczyną zachorowalności i śmiertelności u tych chorych. Dane pochodzące z badań obserwacyjnych i rejestrów wskazują na 3–5-krotny wzrost ogólnej zachorowalności na nowotwór u chorych po przeszczepieniu narządu w porównaniu z populacją ogólną. W artykule omówiono częstość występowania nowotworów złośliwych i ich rodzaje po przeszczepieniu nerki, etiologię choroby nowotworowej w tej grupie chorych oraz postępowanie i profilaktykę nowotworową u pacjentów po przeszczepieniu nerki

Czerniak w populacji chorych po przeszczepieniu narządów

Stale wzrastająca liczba wykonywanych przeszczepień narządów, dłuższy czas utrzymywania się przeszczepu, a cosię z tym wiąże, dłuższy okres immunosupresji, której poddawani są ich biorcy, skutkuje zwiększoną ilością nowotworówrozpoznawanych u pacjentów po przeszczepieniu. Wśród nich stwierdza się zwiększoną zachorowalność nanowotwory złośliwe skóry, w tym czerniaka.W poniższym artykule omówiono występowanie czerniaka u biorców narządów unaczynionych, gdy rozwija się onde novo po transplantacji, jako wznowa ognisk leczonych przed transplantacją lub jest wynikiem przeniesienia odbiorcy wraz z przeszczepionym narządem. Podkreślono, jak ważna jest profilaktyka i wczesne wykrywanie nowotworuu pacjentów w stanie immunosupresji, gdyż dynamika rozwoju choroby jest u nich znacznie większa i częściej niżw populacji ogólnej doprowadza do zgonu

Wieloogniskowe nowotwory skóry u chorych po przeszczepieniu nerki — opis przypadków i przegląd piśmiennictwa

Terapia immunosupresyjna stosowana po przeszczepieniu nerki ma immunomodulujący wpływ na układ odpornościowy, co bezpośrednio prowadzi do znamiennego wzrostu zachorowalności na nowotwory. Istotne jest, że nowotwory skóry w populacji chorych po przeszczepieniu narządów występują znacznie częściej wieloogniskowo oraz mają bardziej agresywny przebieg. Zaprezentowano opis dwóch przypadków pacjentów po przeszczepieniu nerki, u których wystąpiły wieloogniskowe nowotwory skóry. Pierwszy z nich to przypadek 45-letniego pacjenta z wieloogniskowym czerniakiem, natomiast drugi dotyczy 67-letniego chorego, u którego rozwinęło się osiem ognisk raka skóry.  Chorzy po transplantacji ze zdiagnozowanymi rakami skóry powinni być kontrolowani przez dermatologa co 6 miesięcy, natomiast z rozpoznanym czerniakiem co 3 miesiące ze względu na to, że kolejne ogniska nowotworów skóry pojawiają się w ciągu pierwszych 15 miesięcy od rozpoznania pierwotnego

Węgorczyca (strongyloidoza) – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Wprowadzenie: Węgorczyca (strongyloidoza) jest chorobą wywoływanąprzez pasożyta z grupy nicieni – węgorka jelitowego (Strongyloidesstercoralis). To choroba powszechna w wielu populacjach, szczególniew krajach zwrotnikowych i podzwrotnikowych. Główną rolę w utrzymywaniui rozprzestrzenianiu się węgorczycy odgrywają złe warunkisanitarno-higieniczne. Choroba ta wydaje się mieć coraz większeznaczenie również w naszej szerokości geograficznej. Przypadkówwęgorczycy można się spodziewać także wśród polskich chorych.Tzw. infekcja „przywleczona” często przybiera postać bezobjawowąlub skąpoobjawową, co może stwarzać duże trudności kliniczne. Trudnościomklinicznym w rozpoznaniu choroby towarzyszą trudności diagnostyczne,ze względu na obserwowaną znaczącą różnicę międzyczułością diagnostycznych testów serologicznych u podróżnikówz tzw. infekcją „przywleczoną” i u imigrantów z terenów endemicznych,u których występuje infekcja przewlekła. Leczenie strongyloidozyrównież stanowi problem terapeutyczny, co wiąże się z opornościąna leczenie oraz toksycznością i złą tolerancją leków. Obecnie preparatemz wyboru jest iwermektyna oraz alternatywnie tiabendazol, albendazoli mebendazol. Cel pracy: Przedstawienie własnego przypadku węgorczycy, w którymobserwowano trudne diagnostycznie, późne skórne i gastroentero -logiczne objawy zakażenia oraz oporność na leczenie albendazolem. Opis przypadku: U 41-letniej pacjentki, z zawodu pielęgniarki, stwierdzonozmiany rumieniowo-obrzękowe na pośladkach, które rozpoznawanojako grzybicę i leczono ogólnie terbinafiną, nie uzyskując poprawy.Bezpośrednie badanie mikologiczne i hodowla były dwukrotnieujemne, a badanie histopatologiczne nie miało cech diagnostycznych.Dokładna analiza historii choroby zasugerowała rozpoznanie infekcjiwęgorkiem jelitowym (chora pracowała przez wiele lat w Indiach,a ponadto rok po powrocie do Polski, a 3 lata przed pojawieniem sięzmian skórnych występowały u niej bóle brzucha i objawy jelitowe).Badania serologiczne i trzykrotne badania parazytologiczne kału dały wynik negatywny. Rozpoznanie strongyloidozy ustalono dopiero napodstawie wyniku testu ELISA. Dwukrotna kuracja albendazolem niespowodowała poprawy, natomiast zmiany skórne, bóle brzucha i innedolegliwości jelitowe ustąpiły po leczeniu iwermektyną. Wnioski: Przedstawiany przypadek wskazuje, że u osób powracającychz krajów tropikalnych, u których stwierdza się trudne diagnostyczniezmiany skórne, należy w rozpoznaniu różnicowym uwzględnićmożliwość zakażenia węgorkiem jelitowym. Rozpoznanie i leczeniewęgorczycy może być trudne i dlatego chorzy ci powinni być kierowanido ośrodków wyspecjalizowanych w tej dziedzinie

Rola roślinnych surowców kosmetycznych w leczeniu schorzeń dermatologicznych wywołanych hiperandrogenizmem

Schorzenia skóry o podłożu hiperandrogenizmu, takie jak: hirsutyzm,łysienie androgenowe, łojotok, trądzik pospolity, trądzik różowatyi łojotokowe zapalenie skóry, dotyczą dużej populacji pacjentów dermatologicznych.Chociaż leczenie tych chorób opiera się na uznanychmetodach farmakologicznych, chorzy coraz chętniej sięgają popowszechnie dostępne na rynku roślinne środki wspomagające. Fitoterapia,czyli nauka o zastosowaniu roślin w lecznictwie, dynamicznierozwinęła się w XX wieku. Ogromne zainteresowanie możliwościąwykorzystania surowców roślinnych przyniosło duży rozwój produkcjinowych, naturalnych preparatów przez firmy farmaceutyczne. Znajomośćsurowców roślinnych mających zdolność hamowania hormonówandrogenowych może przynieść znaczne korzyści w planowaniuterapii pacjentów ze schorzeniami skóry wywołanymi hiperandrogenizmem.Wzorując się na kulturach starożytnych, warto zapoznać sięz właściwościami takich roślin, jak: soja owłosiona, pokrzywa zwyczajna,zielona herbata, niepokalanek pieprzowy, śliwa afrykańska, palmasabalowa, pluskwica groniasta czy lukrecja gładka

Non-melanoma skin cancer outcomes in kidney transplant recipients converted from calcineurin inhibitors to mTOR inhibitors: a systematic review

Renal transplant recipients treated with calcineurin inhibitors (CNIs) are at a high risk of developing a skin cancer. Therefore, new therapeutic options such as inhibitors of the mammalian target of rapamycin (mTORi) have been studied to find treatment regimens decreasing the rate of skin cancers. This systematic review focuses on recent randomized controlled trials studying the impact of conversion from CNI to mTORi in renal transplant recipients on development of non-melanoma skin cancers (NMSC). Outcomes of analysed trials revealed that conversion from CNI to mTORi in post-transplant patients reduces the risk and delays the occurrence of NMSC. However, mTORi protective properties against NMSC are more effective in patients with a history of a single SCC compared with multiple SCCs. At the same time, conversion to mTORi is associated with more common discontinuations secondary to adverse events and also increased mortality. In conclusion, conversion to mTORi is protective against NMSC but given the high AE rates and therapy discontinuation there is a need to determine who would benefit from conversion and search for new treatment regimens including combination strategies with mTORi

Rola czynników genetycznych, autoimmunologicznych, infekcyjnych i hormonalnych w etiopatogenezie liszaja twardzinowego – przegląd piśmiennictwa

Lichen sclerosus (LS) is a chronic inflammatory disease with a characteristicclinical appearance and specific histopathology. Clinically ischaracterized by plaques of ivory white atrophic lesions licalized,chiefly on genitals, and also in extragenital localisation. Both males andfemales at any age are affected. The aetiology of LS remains unclear. Inthe literature, the hypothesis of possible role of genetic, autoimmune,infectious and hormonal factors are found. Oxidative stress may alsoplay additional role. Understanding of lichen sclerosus pathogenesismay improve its therapy and allow to avoid its complications

Etiopatogeneza, przebieg kliniczny oraz powikłania towarzyszące onychofagii i onychotillomanii

Obgryzanie paznokci jest zjawiskiem często spotykanym i niejednokrotniejawnie akceptowanym przez społeczeństwo. Słowo onychofagiapochodzi z języka greckiego, gdzie onycho oznacza paznokieć,a phagos – jeść. Onychofagia to zaburzenie polegające na nawykowej,powtarzającej się czynności, jaką jest obgryzanie paznokci i ich połykanie.W onychotillomanii dochodzi do niszczenia płytki paznokciowejpoprzez jej mechaniczne uszkodzenie. Oba zaburzenia zalicza się dospektrum zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Najwięcej osóbdotkniętych problemem onychofagii to pacjenci w okresie dojrzewania,którzy stanowią około 45% wszystkich przypadków. Etiologia nawykowegoobgryzania paznokci jest niezwykle trudna do ustalenia.Za podłoże przyczynowe onychofagii uważa się m.in. stres, lęk, samotnośćoraz bierność. Konsekwencje zdrowotne obu schorzeń dotycząaparatu paznokciowego, całego układu stomatognatycznego, a w rzadszychprzypadkach mogą to być infekcje ogólnoustrojowe. Uważa się,że leczenie powinno zawierać składową farmakologiczną oraz terapiębehawioralną