Migraine-diagnosis and treatment in family practice

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenOBJECTIVE: The main objective of this study was to evaluate the diagnosis and treatment of patients with migraine at the Solvangur Health Care Center in Hafnarfjordur. MATERIAL AND METHODS: Information about all those who had been diagnosed with migraine (ICD-9 346.0-346.9 and ICD-10 G43.0-G43.9) during the period from 1990 to 2000 at the Solvangur Health Care Center was gathered rectrospectively. The data was collected from November 2004 to may 2005. RESULTS: A total of 490 individuals had been diagnosed with migraine during the study period. The prevalence being just above 2%. Almost one fourth of the patients had symptoms for decades before the diagnosis was made. At diagnosis 15% had 2-4 attacks per month and approximately 8% had five or more attacks per month. One fifth of the patients had migraine with aura. 25% of the patients had been diagnosed with depression and 20% had some form of anxiety. One third of the patients had been investigated with CT of the brain, and nearly 90% received drug prescription for their migraine. CONCLUSIONS: We conclude that only part of patients with migraine are being diagnosed and treated by their family physicians. Large proportions of these patients are being investigated by CT which is rarely needed to make the diagnosis. Most of the patients are being treated with drugs and half of the patients are receiving treatment with triptans. With more decisive diagnosis we could be able to reduce use of computerized tomography and in that way reduce cost.Tilgangur: Tilgangur þessarar rannsóknar var að skoða greiningu og meðferð sjúklinga með mígreni meðal skjólstæðinga Heilsugæslunnar Sólvangi í Hafnarfirði. Efniviður og aðferðir: Upplýsingum um alla þá sem höfðu sjúkdómsgreininguna mígreni (ICD-9 346.0-346.9 og ICD-10 G43.0-G43.9) árin 1990-2000 á Heilsugæslustöðinni Sólvangi Hafnarfirði var safnað saman afturvirkt. Gagnasöfnun fór fram á tímabilinu nóvember 2004 til maí 2005. Niðurstöður: Alls greindust 490 einstaklingar með lögheimili á upptökusvæði stöðvarinnar, með mígreni á tímabilinu 1990-2000, algengið var rúmlega 2%. Tæplega fjórðungur sjúklinganna höfðu haft einkenni í meira en 10 ár áður en sjúkdómurinn var greindur. Við greiningu reyndust um 15% vera með 2-4 köst á mánuði og um 8% með fimm eða fleiri höfuðverkjaköst á mánuði. Fimmtungur sjúklinga var með fyrirboða (aura). Um fjórðungur sjúklinga höfðu einnig þunglyndisgreiningu og fimmti hver sjúklingur var með kvíðagreiningu. Þriðjungur sjúklinganna hafði farið í tölvusneiðmynd af höfði og tæplega 90% sjúklinganna fengu útskrifuð lyf hjá lækni við mígreni. Ályktun: Líklegt má telja að aðeins hluti sjúklinga með mígreni fái meðferð hjá heimilislæknum vegna síns sjúkdóms. Stór hluti hópsins fer í tölvusneiðmynd af höfði sem ekki er nauðsynleg til greiningar. Langflestir þessara sjúklinga fá lyfjameðferð, þar af hefur helmingur þeirra verið meðhöndlaður með triptan-lyfjum. Með markvissari greiningu mígrenis gæti verið unnt að fækka tölvusneiðmyndum og á þann hátt draga úr kostnaði

Líkamsgerð og líkamlegt hreysti íslenskra badmintonspilara: Samanburður á afreks-, keppnis- og áhugamönnum

Badminton is a fast, interceptive, racquet sport and characterized by high-intensity intermittent actions. This work aimed to (i) analyze the anthropometric and physical fitness in Icelandic badminton players of different levels, (ii) develop a multidimensional test battery explaining from a multivariate perspective badminton performance (iii) and to examine the relationship of anthropometric and physical fitness variables and performance in badminton players. Thirty-five Icelandic badminton players (18.83 ± 2.04 years old; males, n=19; females, n=16) participated in this study. The badminton players were grouped in three groups in accordance with their playing level: elite (n=10), sub-elite (n=11) and recreational players (n=14). A multidimensional test battery was conducted were different parameters were measured and tested: height, weight, BMI, arm span, CMJ, medicine ball throw, grip strength, 505 test, reactive agility, shoulder flexibility and estimated VO2max. One-way ANOVA were carried out with LSD Post-hoc tests to know the differences between groups. A discriminant analysis was recorded to know which variables could predict badminton performance and, finally, Spearman’s rho correlations were performed to identify the relationship between variables. The results show that elite players have superior results (p<0.05) in four physical tests; CMJ, 505 test, grip strength test and estimated VO2max. No difference was detected between groups in shoulder flexibility, reactive agility or medicine ball throw. The predictive model classified 61.1% of male players correctly and 66.7% of female players correctly using only the VO2max results. A moderate (rc=-0.47) to very strong (rc=-0.83) correlation existed between four out of thirteen variables and badminton performance in males; medicine ball throw, CMJ, 505 test and estimated VO2max. For females, a moderate (rc=-0.51) to very strong (rc=-0.86) correlation existed between six out of thirteen variables and badminton performance; height, medicine ball throw, CMJ, grip strength, 505 test, and estimated VO2max. This study can give coaches helpful information regarding the anthropometric and physical characteristics of Icelandic badminton players which can assist them in training process of their athletes.Badminton er hröð íþrótt sem einkennist af miklum átökum með stuttri hvíld. Markmið þessarar rannsóknar var að (i) greina líkamsgerð og líkamlegt hreysti íslenskra badmintonspilara á mismunandi getustigum, (ii) þróa fjölþætt mælitæki sem gæti greint frammistöðu í badminton á mörgum sviðum (iii) og skoða tengslin á milli líkamsgerðar og líkamlegs hreystis á frammistöðu badmintonspilara. Þrjátíu og fimm íslenskir badmintonspilarar (18.83 ± 2.04 ára; karlar, n=19; konur, n=16) tóku þátt í þessari rannsókn. Badmintonspilurunum var getuskipt í þrjá hópa: afreks- (n=10), keppnis- (n=11) og áhugamannaspilarar (n=14). Fjölþátta mælitækið innihélt eftirfarandi breytur: hæð, þyngd, líkamssamsetningu, faðmlengd, lóðréttan stökkkraft (CMJ), kast með 2kg bolta, gripstyrk, 505 prófi, viðbragðssnerpu og áætlað VO2max. Einhliða dreifigreining var framkvæmd með LSD (e. least significant difference) eftir á prófunum til að kanna hvort það væri munur á milli hópa. Aðgerðargreining var gerð til að kanna hvaða breytur gæti spáð fyrir um frammistöðu í badminton og að lokum var stikalaus fylgnigreining framkvæmd til að kanna tengslin á milli breytanna. Niðurstöðurnar sýna að afreksspilarararnir eru að skora hærra (p<0.05) í fjórum líkamlegum mælingum; CMJ, 505 prófi, gripstyrk og áætluðum VO2max. Enginn munur fannst á milli hópanna í axlarliðleika, viðbragðssnerpu eða kasti með 2kg bolta. Spálíkanið raðaði 61.1% karla og 66.7% kvenna rétt í hópa með því að styðjast aðeins við niðurstöður úr VO2max prófinu. Hjá körlunum voru meðal (rc=-0.47) til mjög sterk (rc=-0.83) tengsl milli fjögurra af þrettán breytum og frammistöðu í badminton; kasti með 2kg bolta, CMJ, 505 próf og áætluðum VO2max. Hjá konunum voru meðal (rc=-0.51) til mjög sterk (rc=-0.86) tengsl á milli sex af þrettán breytum og frammistöðu í badminton; hæð, kasti með 2kg bolta, CMJ, gripstyrk, 505 próf og áætluðum VO2max. Þessi rannsókn getur gefið þjálfurum gagnlegar upplýsingar er varða líkamsgerð og líkamshreysti íslenskra badmintonspilara sem getur nýst við þjálfun og skipulagningu

Stöndum upp af stólunum! könnun á viðhorfi kennara á að auka hreyfingu nemenda í kennslustundum

Megin umfjöllunarefni þessarar ritgerðar er mikilvægi reglulegrar hreyfingar fyrir börn á skólaaldri. Þá er fjallað sérstaklega um áhrif hennar á námsárangur nemenda. Markmiðið var að komast að því hverjar eru hindranir aukinnar hreyfingar grunnskólanema í kennslustundum og hvert er viðhorf kennara og skólastjórnenda gagnvart henni. Eigindleg viðtöl voru tekin við þrjá kennara og einn skólastjóra og megindlegur spurningalisti með einni hálfopinni spurningu lagður fyrir kennara í tveimur grunnskólum á höfuðborgarsvæðinu. Rannsóknin fór fram á tímabilinu 1.-15. apríl 2011. Niðurstöður rannsóknarinnar benda til þess að kennarar séu almennt jákvæðir gagnvart því að stuðla að aukinni hreyfingu nemenda í kennslustundum. Helstu hindranirnar samkvæmt rannsókn höfundar og erlendum rannsóknum eru tímaskortur og skortur á stuðningi yfirmanna. Það þarf þó ekki að kosta mikla fyrirhöfn og hreyfistundin þarf ekki að taka langan tíma ef kennari skipuleggur hana fyrirfram eða nýtir sér tilbúið námsefni. Með góðu skipulagi og tilbúnu kennsluefni sem nýtist í hreyfistund ætti tímaskortur ekki lengur að vera hindrun fyrir kennara. Í lok ritgerðar setur höfundur fram hagnýtar ráðleggingar til kennara sem vilja auka hreyfingu nemenda sinna í kennslustundum.Ég vil að kafli 4. verði lokaður fyrir öllum en annað má opna 18. júní

Skilar skylduvirkni árangri? Upplifun og reynsla langtímaatvinnuleitenda með háskólamenntun af skylduvirkniúrræðum

Markmið þessarar rannsóknar var að skoða reynslu og viðhorf langtímaatvinnuleitenda með háskólamenntun til skylduvirkni sem Vinnumálastofnun leggur upp með. Lagskipt slembiúrtak var notað og voru þátttakendur á aldrinum 36-64 ára sem áttu það allir sameiginlegt að hafa verið án atvinnu í tvö ár eða lengur og með háskólamenntun að baki. Notuð var eigindleg rannsóknaraðferð og voru viðtöl tekin við sex einstaklinga. Hlutfall háskólamenntaðra einstaklinga á atvinnuleysisskrá hefur farið hækkandi síðastliðin ár og því var áhersla lögð á að varpa ljósi á þennan tiltekna hóp atvinnuleitenda. Niðurstöður rannsóknarinnar sýna að atvinnuleitendur með háskólamenntun hafa almennt gott viðhorf gagnvart skylduvirkni. Samkvæmt frásögnum viðmælenda þótti þeim skylduvirkni helst gegna tveimur meginhlutverkum í atvinnuleitinni; annars vegar að veita ákveðið aðhald og gera þannig atvinnuleitina markvissari og hins vegar að bæta félagsleg tengsl atvinnuleitenda. Allir þátttakendur greindu frá því að sjálfstraust þeirra hefði minnkað í kjölfar atvinnumissisins og þótti flestum hjálplegt að hitta aðra atvinnuleitendur í sömu stöðu í skipulögðum virkniúrræðum. Þátttakendur töldu að skylduvirkni í formi námskeiða myndi helst gagnast þeim ef námskeiðshóparnir væru fámennir, kynjaskiptir og aldursdreifing væri ekki of mikil. Flestir þátttakendur töldu að skylduvirkni væri ekki til þess fallin að efla vinnufærni, heldur myndi aukið svigrúm til háskólamenntunar helst gagnast þeim til að verða á ný virkir þátttakendur á vinnumarkaði. Niðurstöður benda til að mikilvægt sé að huga að þörfum langtímaatvinnuleitenda með háskólamenntun og beita einstaklingsmiðaðri þjónustu þegar kemur að því að skilyrða þátttöku þeirra í virkniaðgerðum

Vímuefnaneysla á meðgöngu: Skaðsemi og stuðningsúrræði

Þessi ritgerð er lokaritgerð til B.A. prófs í félagsráðgjöf við Háskóla Íslands. Tilgangur þessarar fræðilegu samantektar er að gefa skýra heildarmynd af málefnum barnshafandi kvenna í vímuefnaneyslu. Fjallað verður um áhrif vímuefna á fóstur og nýbura, félagslegar og sálrænar afleiðingar neyslunnar á hina verðandi móður, umfang vímuefnaneyslu kvenna á meðgöngu hérlendis og erlendis auk þeirrar þjónustu sem stendur barnshafandi konum í vímuefnaneyslu til boða hér á landi. Niðurstöður samantektarinnar sýndu að tvennt er sameiginlegt með öllum vímuefnum, annars vegar valda þau aukinni hættu á fyrirburafæðingu og hins vegar er aukin hætta á að börn verði lág í fæðingarþyngd miðað við meðgöngulengd. Algengt er að neysla vímuefna á meðgöngu hafi í för með sér félagslegar og sálrænar afleiðingar á konurnar. Mikilvægt er að þungaðar konur í vímuefnaneyslu fái skjóta og góða þjónustu svo hægt sé að bregðast við eins fljótt og kostur er með viðeigandi stuðningsúrræðum til að lágmarka allan skaða

Migraine-diagnosis and treatment in family practice

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenOBJECTIVE: The main objective of this study was to evaluate the diagnosis and treatment of patients with migraine at the Solvangur Health Care Center in Hafnarfjordur. MATERIAL AND METHODS: Information about all those who had been diagnosed with migraine (ICD-9 346.0-346.9 and ICD-10 G43.0-G43.9) during the period from 1990 to 2000 at the Solvangur Health Care Center was gathered rectrospectively. The data was collected from November 2004 to may 2005. RESULTS: A total of 490 individuals had been diagnosed with migraine during the study period. The prevalence being just above 2%. Almost one fourth of the patients had symptoms for decades before the diagnosis was made. At diagnosis 15% had 2-4 attacks per month and approximately 8% had five or more attacks per month. One fifth of the patients had migraine with aura. 25% of the patients had been diagnosed with depression and 20% had some form of anxiety. One third of the patients had been investigated with CT of the brain, and nearly 90% received drug prescription for their migraine. CONCLUSIONS: We conclude that only part of patients with migraine are being diagnosed and treated by their family physicians. Large proportions of these patients are being investigated by CT which is rarely needed to make the diagnosis. Most of the patients are being treated with drugs and half of the patients are receiving treatment with triptans. With more decisive diagnosis we could be able to reduce use of computerized tomography and in that way reduce cost.Tilgangur: Tilgangur þessarar rannsóknar var að skoða greiningu og meðferð sjúklinga með mígreni meðal skjólstæðinga Heilsugæslunnar Sólvangi í Hafnarfirði. Efniviður og aðferðir: Upplýsingum um alla þá sem höfðu sjúkdómsgreininguna mígreni (ICD-9 346.0-346.9 og ICD-10 G43.0-G43.9) árin 1990-2000 á Heilsugæslustöðinni Sólvangi Hafnarfirði var safnað saman afturvirkt. Gagnasöfnun fór fram á tímabilinu nóvember 2004 til maí 2005. Niðurstöður: Alls greindust 490 einstaklingar með lögheimili á upptökusvæði stöðvarinnar, með mígreni á tímabilinu 1990-2000, algengið var rúmlega 2%. Tæplega fjórðungur sjúklinganna höfðu haft einkenni í meira en 10 ár áður en sjúkdómurinn var greindur. Við greiningu reyndust um 15% vera með 2-4 köst á mánuði og um 8% með fimm eða fleiri höfuðverkjaköst á mánuði. Fimmtungur sjúklinga var með fyrirboða (aura). Um fjórðungur sjúklinga höfðu einnig þunglyndisgreiningu og fimmti hver sjúklingur var með kvíðagreiningu. Þriðjungur sjúklinganna hafði farið í tölvusneiðmynd af höfði og tæplega 90% sjúklinganna fengu útskrifuð lyf hjá lækni við mígreni. Ályktun: Líklegt má telja að aðeins hluti sjúklinga með mígreni fái meðferð hjá heimilislæknum vegna síns sjúkdóms. Stór hluti hópsins fer í tölvusneiðmynd af höfði sem ekki er nauðsynleg til greiningar. Langflestir þessara sjúklinga fá lyfjameðferð, þar af hefur helmingur þeirra verið meðhöndlaður með triptan-lyfjum. Með markvissari greiningu mígrenis gæti verið unnt að fækka tölvusneiðmyndum og á þann hátt draga úr kostnaði

Þróun á heilsu og líðan kvenna fyrir og eftir offituaðgerð

Heilbrigði er margþætt eintaklingsbundið hugtak sem er grundvallarþáttur í lífi hvers og eins og því erfitt að skilgreina. Í nútíma samfélagi hefur vitneskja um heilbrigða lífshætti stóraukist. Offita er stærsta heilbrigðisvandamálið sem vestrænar þjóðir standa frammi fyrir og er talin verða að heimsfaraldri samkvæmt alþjóða heilbrigðismálastofnuninni WHO. Þeim einstaklingum sem þjást af offitu og hafa reynt árangurslaust að grennast stendur til boða að fara í offituskurðaðgerð sem felst í maga- og garnastyttingar hjáveitu eða gastric bypass. Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna þróun á heilsu og líðan kvenna fyrir og eftir offituaðgerð. Við gerð hennar var notuð megindleg aðferðafræði sem felur í sér kerfisbundna upplýsingasöfnun. Upplýsingum var safnað með Functional Health Pattern Screening Tool (FHPAST) skimunartæki sem inniheldur 58 spurningar. Þýði rannsóknarinnar voru 320 konur sem voru ýmist á biðlista fyrir offituaðgerð eða konur sem hafa farið í offituaðgerð. Úrtak rannsóknarinnar var alls 90 konur sem skiptust í þrjá jafnstóra hópa. Konur sem voru á biðlista fyrir offituaðgerð mynduðu einn hóp úr þýðinu. Hinir tveir hóparnir voru valdir með lagskiptu hentugleika úrtaki þar sem um var að ræða mislangt tímabil frá því konurnar höfðu farið í offitaðgerð. Svarhlutfallið var 49% þar sem einungis 44 konur tóku þátt í rannsókninni og því eru niðurstöður hennar ekki tölfræðilega marktækar. Helstu niðurstöður rannsóknarinnar sýna að munur er á heilsu og líðan kvenna fyrir og eftir offituaðgerð. Konur sem höfðu farið í offituaðgerð töldu sig vera almennt heilbrigðari heldur en konur sem voru á biðlista fyrir aðgerð. Einnig kom í ljós að konur sem voru á biðlista voru mun ósáttari við sjálfa sig, áttu oftar við andlega erfiðleika að stríða og fannst þær hafa minni stjórn á lífi sínu heldur en konur sem höfðu farið í aðgerð. Konur á biðlista voru síður úthvíldar og áttu erfiðara með að takast á við streituþætti heldur en hinar. Þær áttu líka oftar við líkamlegar takmarkanir að stríða ásamt því að finna oftar fyrir verkjum. Ekki kom fram munur á félagslífi þátttakenda. Lykilhugtök : Heilsa og líðan, heilbrigði, heilbrigðisviðhorf, sjálfsmynd, andleg-, líkamleg-, og félagsleg líðan, offituaðgerð

Erfiðleikar við brjóstagjöf

Margs konar vandamál koma upp við brjóstagjöf og má m.a. nefna verki, sýkingu, stálma og þá upplifun kvenna að framleiða ekki næga mjólk til að fæða börn sín. Stuðningur við konur er misjafn milli fagaðila og mikilvægt er að samhæfa þjónustu sem í boði er fyrir mæður. Tilgangur þessa verkefnis var að skoða hver væri tíðni vandamála og hver algengustu vandamálin væru við brjóstagjöf. Hvar konur leita aðstoðar, hvern þær telja hjálplegastan og hvort samband er milli vandamála og lengd brjóstagjafar. Notað var megindlegt rannsóknarsnið þar sem spurningalisti var sendur 200 konum. Svarhlutfallið var 59% (n=118). Niðurstöður sýndu að fjöldi kvenna sem hóf brjóstagjöf var 90,4%, meðalaldur barns við lok brjóstagjafar voru 8 vikur, 17,9% voru hættar brjóstagjöf að 6 mánuðum liðnum, 72,9% upplifði einhvers konar vandamál og var algengasta vandamálið verkir í geirvörtum með sárum, 46,9%. Konur sem upplifðu erfiðleika og leituðu sér aðstoðar voru 90,9% þar af voru 59,6% sem töldu ljósmóður í heimaþjónustu hjálplegasta. Mjög misjafnt er hvernig konur upplifa brjóstagjöf og hvort þær halda henni áfram þrátt fyrir erfiðleika sem upp kunna að koma og svo hvert þær leita sér aðstoðar. Rannsóknir sýna að vandamálin tengjast oft því að mæðrum er ekki kennd rétt tækni við brjóstagjöf strax í byrjun og þurfa því fagaðilar að hafa markvissa kennslu og eftirfylgd með framgangi